Εδώ τα γράφουμε και τα λέμε όλα...
Γιγαντιαία ξένα αστρόπλοια που η NASA μας αποκρύπτει και αποσιωπεί [Βίντεο]
Το βίντεο που ακολουθεί είναι κάτι παραπάνω από εκπληκτικό και το αναλύει ο John Maynard της Υπηρεσίας Άμυνας και Πληροφοριών (DIA) . Και σκεφτείτε το εξής: Αν ο κύριος John Lenard χωρίς καμία χρηματοδότηση, με μία απλή ευρεσιτεχνία καταφέρνει και "πιάνει" αστρόπλοια στο διάστημα... φανταστείτε τι "βλέπει" η NASA και τα αποκρύπτει μια χαρά ! ! !
Το ερώτημα είναι το εξής: Αυτά τα αστρόπλοια είναι απλά περαστικά; Μήπως κάπου εδώ-τριγύρω-εκεί-εξώ υπάρχει κάποιο σημείο συνάντησης; Είναι κόμβος; Μήπως είναι παρατηρητήριο; Συνωμοτούν εναντίον μας; Κι αν ναι τι σκοπεύουν;
Μήπως είναι "δικάς μας"; Μήπως μας προστατεύουν; Κι αν ναι... από τι, από ποιούς;
Γιατί οι γήινοι τεχνητοί δορυφόροι μας είναι στραμμένοι προς τα έξω;...
Ερωτήματα πολλά...
Κανείς δεν γνωρίζει να μας πει... ή απλά αποκρύπτεται...
Και όσοι ξέρουν, σιωπούν...
πηγη
Κατερίνα Γώγου
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ την 3η Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Τα ποιήματα της είναι γνωστά για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό χαρακτήρα τους καθώς και τις αναρχικές ιδέες που πρόβαλε. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.
![[IMG]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_sxf6oY4nQ2dmaLsn6qQw-N5Pefw3Cv_t7xZUiNU_srDNFgweuiFAcfKZTHsx9bg_SeRZApZEn7JuPDeEZb7Oocaard_tCI_AibxB7rYcwNInisANM-jm2mWT8QngmLA47sTO4=s0-d)
Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς. Σπούδασε στην δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη και στην σχολή χορού Πράτσικα, Ζουρούδη και Βαρούτη. Πρωτοεμφανίστηκε με το θίασο Ντίνου Ηλιόπουλου, το 1961, στο έργο των Ευαγγελίδη - Μαρή «Ο Κύριος πέντε τοις εκατό».
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ασχολήθηκε με την ποίηση, εγκαταλείποντας τον κινηματογράφο. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε με τίτλο :
Η Κατερίνα Γώγου έκανε ποίηση σε μια εποχή που οι άλλοι "ποιητές" έκαναν δημόσιες σχέσεις. Πάνω από όλα ήταν η ίδια ποίηση. Ανάμεσα σε χάπια, ποτά, σβησμένα τσιγάρα, φτωχογειτονιές, προδοσίες... Ήταν έξω από κάθε λογής εκδοτικά και καλλιτεχνικά κυκλώματα και κλίκες και γι΄αυτό σπάνια θα δείτε να αναφέρονται σε αυτήν στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.
Όταν η 17Ν σκότωσε στο Παγκράτι δύο αστυνομικούς, η Γώγου δέχτηκε τα μεσάνυχτα την επίσκεψη δύο αστυνομικών, που έσπασαν την πόρτα του σπιτιού της και την πήραν μαζί τους σαν ύποπτη. Ένας αυτόπτης μάρτυρας είχε καταθέσει ότι είδε μια γυναίκα να φεύγει τρέχοντας από τον τόπο του εγκλήματος και η αστυνομία κατέληξε σε κείνη, χωρίς να έχει αποδείξεις ή να μπορέσει εκ των υστέρων να επιβεβαιώσει οποιεσδήποτε υποψίες. Οι σχέσεις της με τις αστυνομικές αρχές ουδέποτε υπήρξαν καλές, το 1986 είχε κάνει μάλιστα και μήνυση στον υπουργό Δημόσιας Τάξης επειδή κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης χτυπήθηκε από αστυνομικούς.
![[IMG]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_tpVWR6I0ArCgftpBB3ISVWE60bF3kS6l0jj7udFR72dWk_PfETXGPa2LfEFzNwMb1_KfhoPiL9X9dX-xYUn1h36tqHwYHYsDEXrpgi616LdCYuoRrEyT0=s0-d)
![[IMG]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_uGYz3Wz01C4iSdmzN4HblVj6aLNyzZKRJNBfAjanynXI1srGvuU33quBJ217jmHDJE6bvwKNTIylmctdSk2HSaETbRRJMEHFY0rSCabpGmLLItMLaLITo=s0-d)
Αν θέλετε να διαβάσετε on-line, είτε να τραβήξετε pront-screen τα ποιήματα της Κατερίνας Γώγου, από την συλλογή της Τρία κλικ αριστερά ή αν έχετε λογαριασμό να τα κατεβάσετε, από το scribd:
Για τον Στέλιο Κυριακίδη «Τίποτα, μόνο για την Ελλάδα…»
Η ζωή του θρυλικού μαραθωνοδρόμου και αξέχαστου αθλητή του στίβου από την Πάφο, του Στυλιανού Κυριακίδη, ο οποίος έμεινε στην ιστορία από τις πολλές διακρίσεις που απέσπασε σε πανελλαδικό και διεθνές επίπεδο, μεταφέρεται στον κινηματογράφο, σε μια παραγωγή που ετοιμάζει, σύμφωνα με αθηναϊκά δημοσιεύματα ο Έλληνας παραγωγός κινηματογράφου Πάρης Κασιδόκωστας.
Ο Στέλιος Κυριακίδης, γεννήθηκε στο χωριό Στατός της Πάφου στις 4 Ιουνίου 1910. Εκεί όπου δημιούργησε το Γυμναστήριο και τον Αθλητικό Όμιλο Φιλοθέης Ξεκίνησε τον αθλητισμό από την Γυμναστικό Σύλλογο «Ολύμπια – ΓΑ-ΣΙ-Ο (Γ.Σ.Ο.) της Λεμεσού και έμεινε πιστός σε αυτόν ως το τέλος της αγωνιστικής του σταδιοδρομίας, παρά το γεγονός ότι είχε εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Έζησε δοξασμένος από το 1946 μέχρι και το θάνατό του το 1987, στην Φιλοθέη.
Πρόκειται για την σημαντικότερη σύγχρονη προσωπικότητα του Ελληνικού Αθλητισμού, με διεθνείς επιτυχίες και διακρίσεις. Ήταν αθλητής της Ελληνικής Εθνικής Ομάδας στίβου και διακρίθηκε στα αγωνίσματα δρόμων ημιαντοχής και αντοχής, ιδιαιτέρως, όμως, στον μαραθώνιο δρόμο. Ήταν πρώτος Βαλκανιονίκης στον Μαραθώνιο το 1934, 1936, 1937 και 1939 ενώ το 1934 και 1936 νίκησε και στα 10000μ. Δώδεκα φορές ήταν 1ος Πανελληνιονίκης στα 5000μ., 10000μ. και στο Μαραθώνιο, ενώ πέτυχε Πανελλήνια ρεκόρ στα 5000μ., 10000μ και φυσικά στον Μαραθώνιο. Συμμετείχε στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936 και του Λονδίνου το 1948 και ανακηρύχθηκε16 φορές, πρώτος Παγκυπριονίκης, παρά την διακοπή των αγώνων στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Στέλιος Κυριακίδης ήταν λάτρης της Ελλάδας και του αθλητισμού. Κατά γενική ομολογία, υπήρξε ο μεγαλύτερος ‘Έλληνας Μαραθωνοδρόμος, ένα ταλέντο που θυσιάσθηκε στις στάχτες του πολέμου. Όταν ταξίδεψε για την Αμερική ήταν ήδη 36 χρονών και δεν περίμενε να αλλάξει σε πολλά η ζωή του. Πήγε λίγο καιρό νωρίτερα στη Βοστώνη φιλοξενούμενος από Έλληνες ομογενείς, αποφασισμένος να δοξάσει την Ελλάδα. Η νίκη του στον μαραθώνιο της Βοστώνης το 1946, θεωρείται από τις σημαντικότερες επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού όλων των εποχών.
Ο Έλληνας δρομέας, πετυχαίνοντας ατομικό και παγκόσμιο ρεκόρ στον 50ο διεθνή μαραθώνιο της Βοστόνης, τερμάτισε πρώτος με χρόνο 2.29.27 μπροστά από μεγάλους μαραθωνοδρόμους της εποχής του. Είναι τα χρόνια που η Ελλάδα ζει δραματικές ώρες εμφύλιου διχασμού. Η προσωπική διάκριση γίνεται ελληνικός άθλος. Ο Κυριακίδης αξιοποιεί τη νίκη του για να αποκαλύψει στη διεθνή κοινή γνώμη τις δραματικές στιγμές που περνά η πατρίδα του και για να συγκεντρώσει πολύτιμη ανθρωπιστική βοήθεια. Τα αθλητικά χρονικά κατέγραψαν το θρίαμβο της σωματικής αντοχής. Η ιστορία κατέγραψε το θρίαμβο της ψυχής…
Στην Αθήνα οι Έλληνες βγήκαν στους δρόμους κλαίγοντας. Στη σημείο του τερματισμού, το μικρόφωνο τον περίμενε για δηλώσεις προς τους φιλάθλους. Η ατάκα που άκουσε, ήταν μία: «Πες μας τι θέλεις να έχεις και εμείς θα το κάνουμε…". Η απάντηση πιο λιτή: «Τίποτα, μόνο για την Ελλάδα…". Οι αμερικανοί τρελάθηκαν μαζί του, τον αποθέωσαν ενώ ο αμερικανός συναθλητής του, Τζίν Κέλι δήλωσε: "Δεν θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιο αθλητή που έτρεχε για την πατρίδα του και όχι για τον εαυτό του». Και ο Άρθουρ Ντάφι σε σημείωμα του με τίτλο «Victory Belongs To Two Nations”, στους Boston Sunday Post, στις 21 Απριλίου 1946, έγραφε: «Έχω ξαναδεί πολλούς αθλητές να κλαίνε είτε από χαρά για το θρίαμβό τους, είτε από λύπη για την ήττα τους. Αυτός ο Αθηναίος με τα ευγενή αισθήματα δάκρυσε αληθινά, με δάκρυα που έβγαιναν μέσα από τη δυνατή ελληνική καρδιά του. Μια καρδιά που δεν τον πρόδωσε στα 26 μίλια που διήνυσε, αλλά που κόντεψε να σπάσει όταν έφτασε στο τέρμα, τόσο από περηφάνια για τη νίκη του όσο και από θλίψη για τις κακουχίες που περνούσε η πατρίδα του».
Ο Πέτρος Λινάρδος, καταξιωμένος Έλληνας δημοσιογράφος και ιστορικός του αθλητισμού έγραψε: «Ο Στέλιος Κυριακίδης ανήκει στη μεγάλη γενιά του ελληνικού στίβου του ’30 που είχε μπολιαστεί με τη ρώμη της κυπριακής άθλησης. Πλάι και μαζί με τον Μάντικα, τον Φραγκούδη, τον Σύλλα, τον Λαμπράκη και πολλούς άλλους ακόμη ήταν ο μαγνήτης για τους φιλάθλους που πλημμύριζαν το Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο στην πρώτη φάση του θεσμού των Βαλκανιάδων Εκείνοι μεταλαμπάδευσαν το ελληνικό αθλητικό πνεύμα και στο Ζάγκρεμπ, στο Βουκουρέστι, στη Σόφια, στο Βελιγράδι, στην Κωνσταντινούπολη».
Υ/Σ: Για όσους αγνοούν την ιστορία, θυμίζω, ότι οι Έλληνες αθλητές της Κύπρου αρνούνταν τα δώρα πως τους πρόσφεραν οι αποικιοκράτες για να αγωνισθούν με τα χρώματα της Μ. Βρετανίας και φορούσαν μόνο τα γαλανόλευκα. Οι σκλάβοι που δόξασαν την γαλανόλευκη σε χρόνια δίσεκτα και έκαναν υπερήφανο ένα Λαό που ζούσε, στο περιθώριο, καθώς παρ’ ότι νικητής και αποδεκατισμένος από τον καταστροφικό πόλεμο που προηγήθηκε βρέθηκε στην δίνη ενός εμφύλιου σπαραγμού που τόσα δεινά επισώρευσε….
Ντίνος ΑυγουστήΕκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της ΛάρισαςΑπό το Μονάγρι Λεμεσού.a.avgoustis@hotmail.com.
Στο 35ο χιλιόμετρο, εκεί όπου ο Κέλι πίστεψε ότι η νίκη ήταν δική του, τον προσπερνά ο Κυριακίδης. Τερματίζει πρώτος σε 2 ώρες και 29 λεπτά -ένας χρόνος που παρέμεινε πανελλήνιο ρεκόρ για δύο δεκαετίες.Ενθουσιασμένοι οι Αμερικανοί τον ρώτησαν τι ήθελε και ο Κυριακίδης απάντησε πως ό,τι έκανε ήταν «Για την Ελλάδα». Όπως και τα λόγια του έκπληκτου αντιπάλου του, Τζόνι Κέλι, μετά την κούρσα της Βοστόνης το 1946: «Δε θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιο αθλητή που έτρεχε για την πατρίδα του και όχι για τον εαυτό του».Με τις δάφνες του νικητή γύρισε την ανατολική ακτή της Αμερικής και μίλησε για τη δεινή κατάσταση των Ελλήνων. Ζήτησε βοήθεια και μάζεψε 250.000 δολάρια με τα οποία βοήθησε τους συμπατριώτες του όταν επέστρεψε στην πατρίδα. Η ενίσχυσή του (φάρμακα, ρούχα, σκηνές, τρόφιμα) ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη» και έφτασε στην Ελλάδα με δύο πλοία. Στην Ελλάδα τον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο άτομα. Χρειάστηκε οκτώ ώρες για να φτάσει η πομπή από το αεροδρόμιο στο σπίτι του στη Φιλοθέη.
Ο Στέλιος Κυριακίδης γεννήθηκε στο χωριό Στατός της επαρχίας Πάφου στις 4.5.1910. Άρχισε την αθλητική του σταδιοδρομία, μετά την εφηβική του ηλικία. Αρχικά αγωνιζόταν παίρνοντας μέρος σε αγροτικούς αγώνες με τα χρώματα του χωριού του. Πιο ύστερα αγωνιζόταν σαν αθλητής του Γυμναστικού Συλλόγου «Ολύμπια» της Λεμεσού, με τα χρώματα του οποίου συνέχισε ν’ αγωνίζεται μέχρι το τέλος της ένδοξης αθλητικής του σταδιοδρομίας.
Εργάστηκε για ένα διάστημα σαν υπάλληλος του Δήμου Λεμεσού, όμως μετά τη μόνιμη εγκατάστασή του στην Αθήνα, διορίστηκε υπάλληλος στη Δημόσια Εταιρεία Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) Αθηνών – Πειραιώς, το 1936.
Ο Στέλιος Κυριακίδης, διακρίθηκε στα αγωνίσματα δρόμων ημιαντοχής και αντοχής, ιδιαίτερα στον μαραθώνιο δρόμο. Από το 1933 μέχρι το 1945 κέρδισε 14 πρώτες νίκες, στους ετήσιους Παγκύπριους Αγώνες. Υπήρξε κάτοχος όλων των κυπριακών επιδόσεων στους δρόμους, από εκείνον των 1,500 μέτρων, μέχρι και τον μαραθώνιο. Κατείχε επίσης τις Ελλαδικές επιδόσεις στους δρόμους 5 και 10 χιλιομέτρων, στους δρόμους των 3,4,6,8,15,20 και 30 χιλιομέτρων, στους δρόμους των 3 και 6 μιλίων και στους δρόμους μισής και μιας ώρας.
Από το 1934 μέχρι το 1938 κέρδισε 10 πρώτες νίκες, σε πανελλήνιους αγώνες και από το 1934 μέχρι το 1939 ανέβηκε 6 φορές στο βάθρο του πρώτου βαλκανιονίκη: Κέρδισε τον μαραθώνιο δρόμο το 1934,1936,1937 και 1939, και τον δρόμο των 10 χιλιομέτρων το 1934 και 1936. Ο Στέλιος Κυριακίδης πήρε μέρος, με τα ελληνικά εθνικά χρώματα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 και του 1948 στο Βερολίνο και στο Λονδίνο αντιστοίχως.
Έγινε παγκόσμια γνωστός, με τη νίκη του στον διεθνή μαραθώνιο δρόμο της Βοστώνης, στις 20.4.1946, με χρόνο 2 ώρες, 29 πρώτα λεπτά και 27 δεύτερα, που ήταν πανευρωπαϊκό ρεκόρ και η καλύτερη επίδοση στον κόσμο την εποχή εκείνη. Σκοπός του Κυριακίδη δεν ήταν μόνο μία αθλητική νίκη, τεράστια βέβαια σε μέγεθος, αλλά κάτι βαθύτερο κάτι γνήσια ανθρωπιστικό. Ως γνήσια Ελληνική ψυχή αγωνίστηκε για να βοηθήσει τον απλό Έλληνα ο οποίος στην κυριολεξία λιμοκτονούσε. Αγωνίστηκε για να μαζέψει υλική βοήθεια να δώσει ελπίδα και να αναπτερώσει το ηθικό του χειμαζόμενου Ελληνικού λαού ο οποίος μόλις είχε βγει από τη λαίλαπα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και τα κατάφερε. Έγινε το ζωντανό παράδειγμα πως ένας άνθρωπος μπορεί να αγωνιστεί ενάντια στον υποσιτισμό, ενάντια στις κακουχίες, ενάντια στην ιατρική λογική, και να νικήσει με το μεγαλείο της ψυχής του όταν έχει υψηλό σκοπό. Ο Τζόνι Κέλι, μεγάλος συναθλητής του και βασικός του αντίπαλος, είχε πει μετά το τέλος του αγώνα «Πως μπορείς να νικήσεις ένα τέτοιο άνθρωπο; Αυτός δεν έτρεχε για τον εαυτό του. Έτρεχε για την πατρίδα του».
Μετά τη νίκη του παρέμεινε στην Αμερική για ένα μήνα ζητώντας βοήθεια για την κατεστραμμένη Ελλάδα και τους πεινασμένους Έλληνες. Η αμερικανική κυβέρνηση και οι απλοί Αμερικανοί πολίτες ευαισθητοποιήθηκαν και έστειλαν στην Ελλάδα αυτό που ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη», το οποίο ήταν $250.000 και υλική βοήθεια από φάρμακα, ρούχα, κονσέρβες, αλεύρι, σκηνές και κουβέρτες, τα οποία έφτασαν στην Ελλάδα με δύο πλοία που έδωσε η οικογένεια Λιβανού. Η βοήθεια αυτή έσωσε πολλούς Έλληνες από το θάνατο και στην επιστροφή του στην Αθήνα τον υποδέχτηκαν 1.000.000 Έλληνες. Η πομπή από το αεροδρόμιο μέχρι και τη Φιλοθέη, περνώντας πρώτα από τον Άγνωστο Στρατιώτη, τη Βουλή των Ελλήνων και το Δημαρχείο Αθηναίων, διήρκησε 8 ώρες.
Απεβίωσε το 1987 και ετάφη στον Πύργο της ορεινής Κορινθίας
* Διαβάστε επίσης μερικές σχετικές ιστορίες που δημοσιεύσαμε πρόσφατα:
Η οδύσσεια ενός αγάλματος«Πάρε με αργότερα. Έχω ημικρανίες…» Η υπάλληλος στο τελωνείο του Ελευθερίου Βενιζέλος έπαιζε με τα νεύρα και την υπομονή του Δημήτρη Κυριακίδη. Δύο μήνες απέμεναν για την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και το άγαλμα του πατέρα του, ενός από τους καλύτερους Έλληνες μαραθωνοδρόμους, αράχνιαζε στις αποθήκες. Ήταν μια Οδύσσεια που είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πριν, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο Στέλιος Κυριακίδης ήταν ο μοναδικός Έλληνας που κέρδισε το 1946 τον ιστορικό μαραθώνιο της Βοστόνης. Υποσιτισμένος και αδύναμος πραγματοποίησε άθλο μοναδικό. Με τη νίκη του έγινε θρύλος στη μετεμφυλιακή Ελλάδα και βοήθησε την πληγωμένη του πατρίδα μαζεύοντας χρήματα και εφόδια από τον Ελληνισμό της διασποράς.
Χρόνια μετά, οι Αμερικανοί αποφάσισαν να τιμήσουν τον Έλληνα αθλητή. Θέλησαν να φτιάξουν ένα άγαλμά του και να το δωρίσουν στην Αθήνα. Τα έξοδα κατασκευής (250.000 δολάρια) ανέλαβε ο Τζιμ Ντέιβις, ο Ελληνοαμερικανός πρόεδρος της εταιρίας αθλητικών ειδών New Balance.
Ευτυχισμένοι οι Αμερικανοί για την προσφορά τους, πλευρίζουν τον τότε δήμαρχο Αθηνών Δημήτρη Αβραμόπουλο, που είχε ταξιδέψει στη Βοστόνη για την αδερφοποίηση της πόλης με την Αθήνα.
-Έχουμε ένα δώρο για την πόλη σας κ. Δήμαρχε. Ένα άγαλμα…
-Σας ευχαριστούμε πολύ. Θα το πάρουμε!
Λίγους μήνες μετά είναι η σειρά των Αμερικανών να επισκεπτούν την Αθήνα. Πηγαίνουν στο γραφείο του κ. Αβραμόπουλου με σχέδια και αποδείξεις. Το άγαλμα έχει ήδη προχωρήσει. Αλλά φοβού τους… Αμερικανούς και δώρα φέροντες.
«Ποιο άγαλμα;» τους λέει ο δήμαρχος σαστισμένος. «Δε θυμάμαι να είχα ζητήσει κάτι. Ή να είχα συμφωνήσει σε κάτι».
Απογοητευμένοι οι ξένοι αφήνουν το δήμαρχο στην καρέκλα του και πέφτουν σε μελαγχολία. Πώς γίνεται κάποιος να αρνείται ένα δώρο; Και πώς γίνεται να μην αναγνωρίζουν την προσφορά του Στέλιου Κυριακίδη, ενός ανθρώπου που το ’46 τον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο Έλληνες στο αεροδρόμιο;
«Δεν πειράζει» τους λέει ο γιος του Στέλιου, Δημήτρης Κυριακίδης. «Σύντομα αλλάζει ο δήμαρχος και θα προσπαθήσουμε ξανά».
Με την Ντόρα Μπακογιάννη στο τιμόνι της Αθήνας οι Αμερικανοί γίνονται πιο αισιόδοξοι. «Ναι», τους λέει η κ. Μπακογιάννη. «Το θέλουμε το άγαλμα». «Μα θα το βάλετε μπροστά στο Καλλιμάρμαρο», απαιτούν οι Αμερικανοί. «Κανένα πρόβλημα» τους λέει η κ. Δήμαρχος.
Άλλη μια επίσκεψη στην Αθήνα, στα γραφεία του δήμου και οι Αμερικανοί δε γλιτώνουν το deja vu. «Κοιτάξτε, αν θα μας κάνετε το άγαλμα του κ. Κυριακίδη θέλουμε να φτιάξετε κι ένα ακόμα», λέει η κ. Μπακογιάννη. «Θέλουμε και τον Σπύρο Λούη».
Μα τα σχέδια έχουν γίνει. Ο γλύπτης έχει ξεκινήσει την προεργασία, τα χρήματα έχουν εγκριθεί. Ένα νέο άγαλμα σημαίνει καταστροφή. «Όχι θέλουμε και τον Σπύρο Λούη», λέει η κ. δήμαρχος.
Ο Ντέιβις της New Balance δέχεται να δώσει άλλα 50.000 δολάρια και οι Αμερικανοί σκέφτονται να φτιάξουν τον Λούη ως πνεύμα δίπλα στη φιγούρα του Κυριακίδη. Να τον προτρέπει να τερματίσει νικητής.
Αφού το άγαλμα έχει φτιαχτεί, οι Αμερικανοί νομίζουν ότι τελείωσαν και τα βάσανά τους… «Δυστυχώς αλλάξαμε γνώμη», τους λένε από το δήμο της Αθήνας. «Δε θα πάρουμε το άγαλμα. Κρατήστε το!»
Άφωνοι οι Αμερικανοί. Ένα δώρο θέλησαν να κάνουν και τους συμπεριφέρονται σα να θέλουν να βάλουν Δούρειο Ίππο στο κέντρο της Αθήνας.
Ο Δημήτρης Κυριακίδης έρχεται σε επαφή με το δήμο Μαραθώνα και αυτοί δέχονται το άγαλμα. Με την προϋπόθεση όμως να μην πληρώσουν ευρώ για τα μεταφορικά. Ο κ. Κυριακίδης αναλαμβάνει τα έξοδα μεταφοράς από την τσέπη του. Είναι τυχερός που ο υπεύθυνος της DHL στην Αμερική είναι μαραθωνοδρόμος και ξέρει την ιστορία του πατέρα του. Η μεταφορά στοιχίζει 8.000 ευρώ.
Το «πακέτο Κυριακίδη» όμως κολλάει στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Για εκτελωνισμό απαιτούνται 48.000 ευρώ. Χρήματα που δεν υπάρχουν στον δήμο Μαραθώνα και σαφώς δεν μπορούν να διαθέσουν οι Αμερικανοί.
«Μη με ενοχλείς τώρα. Έχω ημικρανίες», λέει η υπεύθυνη του τελωνείου στον Δημήτρη Κυριακίδη. Μόλις δύο μήνες πριν από τους Αγώνες της Αθήνας.
Τελικά ο κ. Κυριακίδης μαθαίνει πως για δωρεάν εκτελωνισμό πρέπει να φανεί ότι το άγαλμα είναι προσφορά ελληνικού συλλόγου της ομογένειας. Για μια ακόμη φορά οι Αμερικανοί τρέχουν. Τώρα μαζεύουν υπογραφές και σφραγίδες, ώσπου το άγαλμα βγαίνει από τις αποθήκες.
Την ημέρα των αποκαλυπτηρίων είναι καλεσμένα στο Μαραθώνα όλα τα ελληνικά κανάλια. Κανένα δεν εμφανίζεται. Μόνο… 18 ξένοι τηλεοπτικοί σταθμοί καλύπτουν το γεγονός. Δεν είναι η εκδήλωση που μετράει. Ούτε το άγαλμα που αξίζει. Αλλά η ιστορία πίσω από τη φιγούρα αυτού του αθλητή. Που έτρεξε ξερακιανός και εύθραυστος για μια πατρίδα, για μια ιδέα.
Το άγαλμά του βρίσκεται ακόμα στο Μαραθώνα. Με το πνεύμα του Σπύρου Λούη να τον ωθεί. Ποιο πνεύμα άραγε θα βοηθήσει εμάς να γίνουμε λιγότερο γραφικοί;
«Αν τρέξεις θα πεθάνεις»Ήταν καχεκτικός. Με πρόσωπο που έλιωνε από την ασιτία. Ο γιατρός που τον εξέτασε του απαγόρευσε να τρέξει. «Θα πεθάνεις», του είπε, «δε θα αντέξεις». Ο Στέλιος Κυριακίδης όμως δεν είχε ταξιδέψει μέχρι τη Βοστόνη για να ‘ναι θεατής. Είχε έρθει για να αγωνιστεί. Όχι για την πρωτιά, όχι για τον εαυτό του, αλλά για την πατρίδα του.
Ήταν 1946 και η Ελλάδα πάλευε ακόμα με τους δαίμονές της. Ο εμφύλιος πόλεμος δεν άφηνε τις πληγές της κατοχής να κλείσουν και η φτώχεια μεγάλωνε. Ο Κυριακίδης ήταν ο καλύτερος μαραθωνοδρόμος της χώρας. Στα χρόνια της κατοχής όμως δεν έτρεχε. Μια φορά μάλιστα γλίτωσε από τις σφαίρες των Γερμανών. Δεν τον εκτέλεσαν μαζί με άλλους Έλληνες όταν έμαθαν ότι έτρεξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.
Μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι διοργανωτές του μαραθωνίου της Βοστόνης καλούν τον Κυριακίδη στον αγώνα τους. Πρόσκληση τιμής για τη συμπλήρωση 50 ετών από την έναρξη του πιο ιστορικού ετήσιου μαραθωνίου στον κόσμο.
Ο Κυριακίδης φτάνει στη Βοστόνη στα 36 του, σκιά του εαυτού του. Αδύναμος, ξερακιανός, σχεδόν νεκρός. Η κατοχή και η πείνα τον εξάντλησαν. Οι ομογενείς τον υποδέχονται σαν ήρωα και ο Κυριακίδης δίνει στον εαυτό του την υπόσχεση ότι θα τερματίσει τον αγώνα -όχι όπως την πρώτη φορά που εγκατέλειψε στη Βοστόνη επειδή ένα ζευγάρι καινούρια αθλητικά παπούτσια πλήγωσαν τα πόδια του.
Μεγάλος αντίπαλός του θα ήταν ο πολυνίκης Ιρλανδός Τζόνι Κέλι. Το καμάρι της Βοστόνης. Ο Κυριακίδης ξεκίνησε την κούρσα με επιφύλαξη. Ποτέ δεν οδηγούσε το ρυθμό, ούτε κοιτούσε πίσω. Πάντα μπροστά, στο τέρμα, στη νίκη.
Στο 35ο χιλιόμετρο, εκεί όπου ο Κέλι πίστεψε ότι η νίκη ήταν δική του, τον προσπερνά ο Κυριακίδης. Τερματίζει πρώτος σε 2 ώρες και 29 λεπτά -ένας χρόνος που παρέμεινε πανελλήνιο ρεκόρ για δύο δεκαετίες.
Ενθουσιασμένοι οι Αμερικανοί τον ρώτησαν τι ήθελε και ο Κυριακίδης απάντησε πως ό,τι έκανε ήταν «Για την Ελλάδα». Με τις δάφνες του νικητή γύρισε την ανατολική ακτή της Αμερικής και μίλησε για τη δεινή κατάσταση των Ελλήνων. Ζήτησε βοήθεια και μάζεψε 250.000 δολάρια με τα οποία βοήθησε τους συμπατριώτες του όταν επέστρεψε στην πατρίδα. Η ενίσχυσή του (φάρμακα, ρούχα, σκηνές, τρόφιμα) ονομάστηκε «Πακέτο Κυριακίδη» και έφτασε στην Ελλάδα με δύο πλοία. Στην Ελλάδα τον υποδέχτηκαν ένα εκατομμύριο άτομα. Χρειάστηκε οκτώ ώρες για να φτάσει η πομπή από το αεροδρόμιο στο σπίτι του στη Φιλοθέη.
Πέρσι ο δήμος του Χόπκιντον στη Μασαχουσέτη αποκάλυψε ένα άγαλμα του Κυριακίδη με τον Σπύρο Λούη στην εκκίνηση του μαραθωνίου της Βοστόνης. Ο Κυριακίδης δεν έζησε αυτή τη δόξα. Πέθανε το 1987 και ο άθλος του πέρασε στην ιστορία. Όπως και τα λόγια του έκπληκτου αντιπάλου του, Τζόνι Κέλι, μετά την κούρσα της Βοστόνης το 1946: «Δε θα μπορούσα να κερδίσω ποτέ έναν τέτοιο αθλητή που έτρεχε για την πατρίδα του και όχι για τον εαυτό του».
Του Mαγαζιού ...K.Π. Kαβάφης
Τα ντύλιξε προσεκτικά, με τάξι
σε πράσινο πολύτιμο μετάξι.
Aπό ρουμπίνια ρόδα, από μαργαριτάρια κρίνοι,
από αμεθύστους μενεξέδες. Ως αυτός τα κρίνει,
τα θέλησε, τα βλέπει ωραία· όχι όπως στην φύσι
τα είδεν ή τα σπούδασε. Μες στο ταμείον θα τ’ αφίσει,
δείγμα της τολμηρής δουλειάς του και ικανής.
Στο μαγαζί σαν μπει αγοραστής κανείς
βγάζει απ’ τες θήκες άλλα και πουλεί — περίφημα στολίδια —
βραχιόλια, αλυσίδες, περιδέραια, και δαχτυλίδια.
σε πράσινο πολύτιμο μετάξι.
Aπό ρουμπίνια ρόδα, από μαργαριτάρια κρίνοι,
από αμεθύστους μενεξέδες. Ως αυτός τα κρίνει,
τα θέλησε, τα βλέπει ωραία· όχι όπως στην φύσι
τα είδεν ή τα σπούδασε. Μες στο ταμείον θα τ’ αφίσει,
δείγμα της τολμηρής δουλειάς του και ικανής.
Στο μαγαζί σαν μπει αγοραστής κανείς
βγάζει απ’ τες θήκες άλλα και πουλεί — περίφημα στολίδια —
βραχιόλια, αλυσίδες, περιδέραια, και δαχτυλίδια.
Ὁ Μακρυγιάννης γιὰ τὸ ψευτορωμαίικο καί τούς δανειστές μας!
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/02/blog-post_2456.html
Έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Βίρβος ...
Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε ως στιχουργός με το λαϊκό τραγούδι, χώρο στον οποίο διακρίθηκε από το 1950. Έχει γράψει πάνω από 2.000 τραγούδια, πολλά από τα οποία έχουν χαρακτηριστεί κλασικά. Συνεργάστηκε με τους περισσότερους από τους κορυφαίους συνθέτες και ερμηνευτές του ελληνικού τραγουδιού, μεταξύ αυτών ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος κ.α.
Το πρώτο του τραγούδι που κυκλοφόρησε με το όνομά του ήταν το «Να το βρεις από άλλη» (1948), σε μουσική Απόστολου Καλδάρα με ερμηνευτές τη Σούλα Καλφοπούλου και τον Μάρκο Βαμβακάρη. Από τότε ακολούθησαν μεγάλες στιγμές: «Το καράβι», «Το κουρασμένο βήμα σου», «Μια παλιά ιστορία», «Της γερακίνας γιος», «Σου ‘χω έτοιμη συγγνώμη» κ.ά. Πέρασε και στους ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών: «Καταχνιά» σε μουσική Χρήστου Λεοντή, «Θεσσαλικός κύκλος » σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, «Θάλασσα, πικροθάλασσα» σε μουσική Μίμη Πλέσσα, «Α-Ω» σε μουσική Γρηγόρη Μπιθικώτση κ.ά.
Πέθανε σε ηλικία 89
ετών ο γνωστός συνθέτης και στιχουργός Κώστας Βίρβος. Ο Κώστας Βίρβος
γεννήθηκε το 1926 στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Ήταν πτυχιούχος του
Παντείου Πανεπιστημίου....
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/pethane-o-megalos-laikos-stichourgos-kostas-virvos-echontas-grapsi-perissotera-apo-2-000-tragoudia-o-spoudeos-stichourgos-efige-se-ilikia-89-eton/
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/pethane-o-megalos-laikos-stichourgos-kostas-virvos-echontas-grapsi-perissotera-apo-2-000-tragoudia-o-spoudeos-stichourgos-efige-se-ilikia-89-eton/
Ἡ ἀπολογία τοῦ Σωκράτη (Πλάτων)
-Βασίστηκα σὲ ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα τῆς ταινίας τοῦ Rosselini γύρω ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Σωκράτη γιὰ τὴν συναρμολόγηση τῆς ταινίας αὐτῆς -Μὲ λίγα λόγια δημιούργησα μία νέα ταινία πού ἐπικεντρώνεται ἀποκλειστικὰ στὴν ἀπολογία τοῦ Σωκράτη -
Ἡ ἀρχικὴ ταινία τοῦ Rosselini ἦταν στὰ ἰταλικὰ μὲ ὑποτίτλους στὰ ἱσπανικὰ ἐνῷ ἐδῶ ἔχουμε στὴν οὐσία μία νέα ἑλληνικὴ ταινία πού δὲν ὑπῆρξε ποτὲ.
Πλάτων - Συμπόσιον
Όπως διαφαίνεται ξεκάθαρα μέσα στο έργο, η έννοια ΈΡΩΣ έχει να κάνει με την Κοσμογονία.
Το κάθε όνομα περιγράφει την φύση των όντων, οπότε δεν έχει σημασία τι εμείς σήμερα λανθασμένα εννοούμε με την λέξη αυτήν, αλλά τι πραγματικά αυτή σημαίνει.
Οι έννοιες "Εραστής - Ερωμένος" σημαίνει ο Δάσκαλος και ο Μαθητής, έχει παραμείνει σήμερα μέσω της παρούσης θρησκείας ως Νονός (Πνευματικός Πατέρας) και Βαφτιστήρι (Πνευματικό Παιδί) ή στην καλογερική ως Γέροντας και Μαθητής, όπως και στις διάφορες αδελφότητες ως soulmates.
Υπάρχουν 2 ειδών Έρωτες όπως αναφέρει ο Φαίδρος μέσα στο έργο, ο Ουράνιος και ο Πάνδημος, ο Ουράνιος έχει να κάνει 100% με Κοσμογονία ενώ ο Πάνδημος έχει να κάνει με τους ανθρώπους και σε πνευματικό και σε σωματικό επίπεδο.
Το κάθε όνομα περιγράφει την φύση των όντων, οπότε δεν έχει σημασία τι εμείς σήμερα λανθασμένα εννοούμε με την λέξη αυτήν, αλλά τι πραγματικά αυτή σημαίνει.
Οι έννοιες "Εραστής - Ερωμένος" σημαίνει ο Δάσκαλος και ο Μαθητής, έχει παραμείνει σήμερα μέσω της παρούσης θρησκείας ως Νονός (Πνευματικός Πατέρας) και Βαφτιστήρι (Πνευματικό Παιδί) ή στην καλογερική ως Γέροντας και Μαθητής, όπως και στις διάφορες αδελφότητες ως soulmates.
Υπάρχουν 2 ειδών Έρωτες όπως αναφέρει ο Φαίδρος μέσα στο έργο, ο Ουράνιος και ο Πάνδημος, ο Ουράνιος έχει να κάνει 100% με Κοσμογονία ενώ ο Πάνδημος έχει να κάνει με τους ανθρώπους και σε πνευματικό και σε σωματικό επίπεδο.
Ανέκδοτα και Διδάγματα των αρχαίων Ελλήνων
Μια μέρα η Ξανθίππη έβαλε τις φωνές στον Σωκράτη και στη συνέχεια άδειασε πάνω του μια λεκάνη νερό. Ο Σωκράτης ατάραχος είπε:
"Η Ξανθίππη κάνει ό,τι και ο Δίας: πρώτα βροντά και ύστερα βρέχει".
Ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε:
"Εξασκούμαι στο να μην απογοητεύομαι από την αναισθησία των ανθρώπων".
Ένας μοχθηρός άνθρωπος ήθελε να φυλάξει το σπίτι του από κάθε κακό. Έβαλε στην πόρτα μια επιγραφή που έλεγε:
"Κανένα κακό να μη μπει στο σπίτι αυτό".
Ο Διογένης διάβασε την επιγραφή και απόρησε:
"Μα ο ιδιοκτήτης του σπιτιού από πού θα μπει;"
Ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Φωκίωνα 100 τάλαντα. Ο αθηναίος πολιτικός ρώτησε τους ανθρώπους που του έφεραν το μεγάλο αυτό ποσό:
"Γιατί ο Αλέξανδρος διάλεξε εμένα απ’ όλους τους Αθηναίους για να μου χαρίσει 100 τάλαντα;"
Οι απεσταλμένοι απάντησαν:
"Γιατί μόνο εσένα θεωρεί έντιμο άνθρωπο".
Ο Φωκίωνας αρνήθηκε το δώρο λέγοντας:
"Ας μ’αφήσει λοιπόν και να είμαι και να φαίνομαι έντιμος".
Παρακινούσαν τον Φίλιππο της Μακεδονίας να εξορίσει κάποιον που τον κακολογούσε. Ο Φίλιππος απάντησε:
"Δεν είστε καλά! Θέλετε να τον στείλω να με κατηγορεί και σ’ άλλα μέρη;"
Είπαν στον Σωκράτη ότι κάποιος έλεγε άσχημα λόγια γι’αυτόν. Ο Σωκράτης απάντησε:
"Καθόλου παράδοξο. Ποτέ του δεν έμαθε να λέει καλά λόγια".
Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον έβριζαν. Ο φιλόσοφος απάντησε:
"Καθόλου δε με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν".
Επέστρεφε ο Διογένης από τους Ολυμπιακούς αγώνες και ένας τον ρώτησε, αν ήταν εκεί πολύς κόσμος. Ο Διογένης αποκρίθηκε:
"Κοσμος υπήρχε πολύς, άνθρωποι όμως λίγοι".
Ρώτησαν τον φιλόσοφο Στίλπωνα, αν υπάρχει κάτι πιο ψυχρό από ένα άγαλμα.
"Ναι" είπε, "ένας αναίσθητος άνθρωπος".
Έδειξαν στον Διαγόρα τον "άθεο" τα πολλά αφιερώματα ανθρώπων που είχαν σωθεί από ναυάγια με τη βοήθεια των θεών. Ο Διαγόρας απάντησε:
"Αν οι θεοί φρόντιζαν να σώσουν και όσους πνίγηκαν, τότε θα βλέπατε πολύ περισσότερα αφιερώματα".
Όταν ο Διογένης είδε έναν νεαρό να φιλοσοφεί του είπε:
"Σου αξίζει έπαινος νεαρέ, γιατί στρέφεις το ενδιαφέρον των εραστών από την ομορφιά του σώματος στην ομορφιά της ψυχής σου".
Ένας φτωχός πλησίασε τον Σωκράτη και του είπε:
"Θέλω να γίνω μαθητής σου, αλλά δεν έχω τίποτε, το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω είναι ο εαυτός μου".
Ο Σωκράτης του απαντά:
"Δεν καταλαβαίνεις λοιπόν ότι μου δίνεις το πιο σπουδαίο πράγμα;"
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό.
"Με τόσα χρήματα", είπε, "θα μπορούσα να αγοράσω ένα ζώο".
"Αγόρασε", είπε ο Αρίστιππος, "κι έτσι θα έχεις δύο".
Προσπαθούσε ο Ζήνων ο Ελεάτης να αποδείξει στον Αντισθένη με περίπλοκα και σοφιστικά επιχειρήματα ότι δεν υπάρχει κίνηση. Ο Αντισθένης άρχισε να βαδίζει, ενώ συγχρόνως ρωτούσε τον Ζήνωνα:
"Δε νομίζεις ότι τα γεγονότα είναι πιο ισχυρά από τα επιχειρήματά σου;"
Ένας Αθηναίος ταξίδευε με πλοίο με πολλούς άλλους. Ξέσπασε όμως δυνατή τρικυμία και το πλοίο ανατράπηκε. Όλοι προσπαθούσαν να σωθούν κολυμπώντας, ο Αθηναίος όμως έχανε τον καιρό του καλώντας τη θεά Αθηνά σε βοήθεια. Ένας από τους ναυαγούς, που κολυμπούσε κοντά του, του είπε:
"Συν Αθηνά και χείρα κίνει".
Όταν είδε ο Διογένης κρατικούς ταμίες να έχουν πιάσει κάποιον που είχε κλέψει ένα μπουκάλι, παρατήρησε:
"Οι μεγάλοι κλέφτες έχουν συλλάβει τον μικρό κλέφτη".
Ρώτησε κάποιος τον Διογένη ποιας πόλης είναι πολίτης κι αυτός απάντησε:
"Είμαι πολίτης του κόσμου".
Ο Πλάτωνας επέπληξε κάποιον γιατί έπαιζε κύβους. Εκείνος δικαιολογήθηκε:
"Τα ποσά που παίζω στο παιχνίδι είναι ασήμαντα".
Ο Πλάτωνας του παρατήρησε:
"Η συνήθεια όμως να παίζεις δεν είναι καθόλου κάτι ασήμαντο".
Ρώτησαν τον Διογένη:
"Γιατί οι αθλητές είναι αναίσθητοι;"
Ο Διογένης τους έδωσε την εξήγηση:
"Γιατί τα σώματά τους ξαναφτιάχνονται με κρέατα χοιρινά και βοδινά".
Ο φιλόσοφος Αντισθένης συμβούλευε τους Αθηναίους να ανακηρύξουν με την ψήφο τους τα γαϊδούρια σε άλογα. Και όταν του είπαν ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από κάθε λογική, ο Αντισθένης παρατήρησε:
"Μήπως και στρατηγούς δεν αναδεικνύετε άντρες απλώς με την ψήφο σας και χωρίς να έχουν πάρει καμία απολύτως εκπαίδευση;"
Είπε κάποιος στον Αρίστιππο ότι η Λαΐδα δεν τον αγαπά, αλλά προσποιείται ότι τον αγαπά.
Ο Αρίστιππος απάντησε:
"Ούτε το κρασί ή το ψάρι με αγαπούν, εγώ όμως τα απολαμβάνω".
Είπε κάποιος στον Διογένη:
"Οι συμπολίτες σου σε καταδίκασαν σε εξορία".
Και ο φιλόσοφος απάντησε:
"Κι εγώ τους καταδίκασα να μένουν στον τόπο τους".
Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέγει "Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, φθείρεις την κόρην".
Επαινούσαν μερικοί μπροστά στον Άγη τους Ηλείους, γιατί ήταν πολύ δίκαιοι κριτές στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ο Άγης ρώτησε με απορία:
"Και είναι τόσο σπουδαίο το ότι οι Ηλείοι μια φορά στα τέσσερα χρόνια γίνονται δίκαιοι;"
Ένας φαλακρός έβριζε τον Διογένη. Ο φιλόσοφος γύρισε και του είπε:
"Δεν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα "μπράβο" στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι".
Ρώτησε κάποιος τον Αντισθένη τι είδους γυναίκα θα ήταν κατάλληλη για γάμο.
Ο φιλόσοφος του είπε:
"Το πράγμα είναι δύσκολο. Αν παντρευτείς ωραία, θα την έχεις με άλλους κοινή, αν άσχημη, θα είναι σαν να σου επέβαλλαν ποινή".
- See more at: http://www.egriechen.info/2014/06/anekdota-kai-didagmata-ton-arxaion-ellinon.html#sthash.p27qoHva.dpuf
Μνημείο Κερατίδι Δαμάστας
Λίγο πριν τη Δαμάστα, υπάρχει σηματοδοτημένος δρόμος αριστερά, που οδηγεί στο Κερατίδι. Σε ένα ύψωμα ανατολικά της Δαμάστας, βρίσκεται το μνημείο και οι τάφοι των εκτελεσθέντων από τους Γερμανούς Δαμαστιανών. Στο σημείο αυτό, που τώρα είναι περιφραγμένο και δασωμένο με κυπαρίσσια, έγινε η εκτέλεση. Φυτεύτηκαν 30 κυπαρίσσια ένα για κάθε παλικάρι που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς.
Το σαμποτάζ της Δαμάστας οργανώθηκε και εκτελέστηκε από ομάδα Ανωγειανών ανταρτών, στην οποία συμμετείχαν έξι Ρώσοι στρατιώτες. Επικεφαλής και εμπνευστής της επιχείρησης ήταν ο φιλόδοξος Άγγλος λοχαγός Μπιλ Μος, που είχε πάρει μέρος και στην απαγωγή του Κράιπε. Κάθε πρωί στις 8-9, περνούσε από τη Δαμάστα, κατευθυνόμενο από το Ηράκλειο στα Χανιά, ένα φορτηγό με το ταχυδρομείο, το οποίο συνοδευόταν από 30 οπλισμένους Γερμανούς στρατιώτες και από ένα τεθωρακισμένο όχημα με μυδράλιο. Το μπλόκο στήθηκε ένα χιλιόμετρο δυτικά της Δαμάστας. Οι αντάρτες επιτέθηκαν, σκότωσαν αρκετούς Γερμανούς και εξαφανίστηκαν, με απώλειες ένα νεκρό (από την ομάδα των Ρώσων) και δυο τραυματίες.
Οι Γερμανοί θεώρησαν ότι οι κάτοικοι του χωριού ήταν συνεργοί, επειδή δεν μίλησαν για να παρεμποδιστεί το σαμποτάζ και σε αντίποινα, στις 21 Αυγούστου 1944, διάλεξαν τους 30 πιο "μάχιμους" άνδρες του χωριού και τους εκτέλεσαν στο Κερατίδι. Η Δαμάστα εκκενώθηκε και ισοπεδώθηκε.
Πηγη
Φτου σου! Καβουρδιστήρι...
/www.facebook.com/kavourdistiri/photos/a.301593316610863.48271.276518559118339/624453374324854/?type=1&theater
Καβουρδιστηρι...ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ!ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ισταμπουλ ΒΛΑΚΑ ΤΟΥΡΚΟΦΙΛΕ...ΟΥΣΤ !!!
Πηγη
Πηγη
Λίμνη Λάδωνα
Η Λίμνη, σε σχήμα φρυδιού, έχει μήκος 15 χιλιομέτρων (στη μέγιστη στάθμη λειτουργίας της) και μέγιστο πλάτος 1,5 χιλιόμετρα σε στάθμη 420m. Οι πράσινες πλαγιές και οι κορυφές των βουνών που καθρεπτίζονται σε αυτή δημιουργούν ένα σπάνιο τοπίο. Η αντίθεση του άγριου μέρους από τη μία, με τη γαλήνη του τοπίου της λίμνης από την άλλη, είναι μοναδική.
Την πανέμορφη Τεχνητή Λίμνη του Λάδωνα στεφανώνουν τα εξής γορτυνιακά χωριά στα διοικητικά τους όρια: Πουρναριά, Μουριά, Ξηροκαρύταινα, Βάχλια, Τρόπαια, Περδικονέρι, Μπουλιάρι, Συριαμάκος, Φτεριά, Μυγδαλιά, Κερπινή, Θεόκτιστο.
Πηγη
Το Κουτί Της Πανδώρας - CERN: Η Πόλη των Πεφωτισμένων
Ένας επιταχυντής 27 χιλιομέτρων, κάτω από την Ελβετία και τη Γαλλία, αναζητά να λύσει το μυστήριο της γέννησης του κόσμου. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πείραμα που έγινε ποτέ.
Πώς δημιουργήθηκε το σύμπαν; Υπάρχει Θεός; Τι κρύβει το CERN;
Πόσο αληθινά είναι όσα αναφέρει ο Dan Brown στο βιβλίο του «Illuminati» για την πόλη των επιστημόνων;
Το «Κουτί της Πανδώρας» ανοίγει για ένα ταξίδι στα έγκατα του CERN.
Η πορνεία στον Αρχαίο Ελληνικό Κόσμο
Ο Φιλήμων ιστορεί πως ο Σόλων ίδρυσε πρώτος τα πορνεία στην Αθήνα, για να ανακουφίσει τους νέους που έφταναν στην ακμή, ο δε Νίκανδρος ο Κολοφώνιος γράφει πως ο Σόλων ίδρυσε και τον ναό της Πανδήμου Αφροδίτης στην Αθήνα, της προστάτριας του αγοραίου έρωτα, από τα κέρδη των πορνών που είχε εγκαταστήσει στα οικήματα.
Από ένα απόσπασμα του Ξενάρχου που διέσωσε ο Αθήναιος πληροφορούμαστε τον τρόπο λειτουργίας τους.
Αφού ο Ξέναρχος κατηγορήσει την νεολαία της εποχής του που τρώει τα λεφτά και τον καιρό της με μεγαλόμισθες εταίρες ή με ελεύθερες παντρεμένες γυναίκες διατρέχοντας τον έσχατο κίνδυνο να συλληφθεί, λέει πως θα μπορούσε να διαλέξει άλλον ευκολότερο και ασφαλέστερο δρόμο, την επίσκεψη στα πορνεία, όπου όπως μας αναφέρει, μπορεί κανείς να διαλέξει ελεύθερα όποια του αρέσει.
Στέκονταν σε παράταξη μέσα στους οίκους-«επί κέρως τεταγμέναι», όπως λέει χαρακτηριστικά, ημίγυμνες ή φορώντας διαφανείς χιτώνες, με αποτέλεσμα να φαίνονται τα πάντα και να διεγείρονται οι πελάτες.
Η ταρίφα ποίκιλλε από σπίτι σε σπίτι ή από γυναίκα σε γυναίκα και ήταν κατά κανόνα ένας οβολός(το 1/6 δηλ. της δραχμής),αλλά μπορούμε να υποθέσουμε πως μπορούσε ο πελάτης να δώσει κάτι παραπάνω για να έχει ειδική περιποίηση).
Τα πορνεία στην Αθήνα ήταν εγκατεστημένα κυρίως στον Κεραμεικό που ήταν μέσα στην πόλη, κατά τον σχολιαστή του Αριστοφάνη, και ειδικότερα στις πύλες του Κεραμεικού, καθώς μας πληροφορούν ο Ησύχιος και η Σούδα. Τα περισσότερα, όμως, ήταν στο λιμάνι, στον Πειραιά, καθώς μας πληροφορεί ο Πολυδεύκης, μιας και ήταν χώρος, όπου έρχονταν έμποροι, ξένοι και ναυτικοί.
Οι πόρνες ντύνονταν παρδαλά κι αυτό δεν επιτρεπόταν για τις ελεύθερες γυναίκες.
Όταν έμπαινε ο πελάτης, η πόρτα έκλεινε. Μέσα στο δωμάτιο είχε συνήθως προθάλαμο.
Στους τοίχους υπήρχαν άσεμνες και διεγερτικές παραστάσεις, κατάλληλος διάκοσμος για τον χώρο. Τον χειμώνα είχαν κάρβουνα αναμμένα για ζεστασιά. Το κρεββάτι είχε σεντόνια και καλύμματα και μέσα έκαιγε λύχνος συνεχώς. Οι πελάτες κατά τα φαινόμενα προπλήρωναν.
Οι πόρνες ήταν δούλες, ξένες ή αιχμάλωτες πολέμου, ή αγορασμένες. Απαγορευόταν αυστηρά να εκδίδεται ελεύθερη.
Ο Θεόπομπος αναφέρει πως ο ρήτορας Κλέομις της Μήθυμνας τους μαστροπούς που προήγαγαν στην πορνεία ελεύθερες τους έδεσε μέσα σε σακκιά και τους έριξε μέσα στη θάλασσα να πνιγούν.
Οι προαγωγοί ή πορνοβοσκοί ήταν πρόσωπα ανυπόληπτα και λεγόντουσαν κι αλλιώς πόρνοι, πορνοσκόποι και εταιροτρόφοι. Νοίκιαζαν τα πορνεία και είχαν τις πόρνες καταβάλλοντας κάθε χρόνο το πορνικόν τέλος στο κράτος, ένα φόρο δηλαδή στο κράτος, καθώς μαθαίνουμε απ’ τον Αισχίνη.
Η ταρίφα των πορνών φαίνεται καθοριζόταν και πάλι απ’ το κράτος κι αυτό λεγόταν «διάγραμμα», όπως μας πληροφορεί η Σούδα, όπου οι αγορανόμοι καθώριζαν (διέγραφον) πόσο έπρεπε «λαμβάνειν την εταίραν εκάστην». Και στην Κω υπήρχε πορνικόν τέλος, όπως προκύπτει από μια πολύτιμη επιγραφή που καταγράφει τους φόρους του κράτους, μεταξύ των οποίων υπάρχει και ο φόρος των εταιρών. Το πορνικόν τέλος καταβαλλόταν στον πορνοτελώνη, τον τελώνη δηλαδή των δημοσίων πορνών.
Το πορνείο λεγόταν και οικίσκος, οίκημα (δηλ. το «σπίτι», όπως λέμε σήμερα), τέγος, παιδισκείον (από τα κοριτσάκια, τις παιδίσκες που είχε μέσα),κηλωστόν, χαμαιτυπίον (την ονομασία αυτή την πήρε απ’ τις λεγόμενες χαμαιτύπες, τις πόρνες δηλαδή που συνευρίσκονταν στο ύπαιθρο ξαπλώνοντας χάμω, δηλ. στο έδαφος.
Αργότερα φαίνεται σπιτώθηκαν κι έτσι απ’ αυτές πήρε την ονομασία και το σπίτι.Υπήρχε και μια άλλη κατηγορία ακόμη φτηνότερων πορνών που έκαναν τη δουλειά στο ύπαιθρο ψαρεύοντας τους πελάτες στο δρόμο με διάφορα κόλπα, μεταξύ των οποίων ήταν να έχουν γραμμένα με καρφιά στα πέδιλα λέξεις που αποτυπώνονταν στο μαλακό έδαφος.
Σώθηκε ένα τέτοιο παπούτσι που γράφει με τα καρφιά τη λέξη ‘’ακολούθει’’, κάτι ανάλογο με τις σύγχρονες πόρνες που έχουν τυπωμένες καρτούλες με την διεύθυνση, τις οποίες πετάνε στον ανυποψίαστο πελάτη. Οι πόρνες αυτές λεγόντουσαν «λεωφόροι» (το ανάλογο με το σημερινό τροτέζα ή καλντεριμιτζού) ή «σποδησιλαύραι» (λαύρα είναι το δρομάκι, τα ο σοκάκι και σποδός η σκόνη), χαμαιτύπαι, χαλκιδίτιδες (από το πολύ ευτελές ποσό που έπαιρναν, ένα χάλκινο νόμισμα), χαμαιταιρίδες.Συνευρίσκονταν στους σκοτεινούς δρόμους στην περιοχή του Φιλοπάππου, σε ψηλά επιτάφια μνημεία. Άλλες πήγαιναν σε ειδικά πανδοχεία που νοίκιαζαν γι’ αυτό το σκοπό δωμάτια ή σε ταβέρνες που λεγόντουσαν ματρυλλία ή μαστρύπια. Υπήρχαν πόρνες εγκατεστημένες στα λουτρά. Τέλος, στα συμπόσια καλούσαν αυλητρίδες, χορεύτριες (ορχηστίδες), ακροβάτιδες που πέρα απ’ το πρόγραμμα που παρουσίαζαν, δίνονταν πολύ συχνά για μικρή πρόσθετη αμοιβή στον έρωτα των ανδρών.
Οι εταίρες ήταν πόρνες πολύ όμορφες, ανωτέρου επιπέδου. Κατείχαν συνήθως υψηλή μόρφωση και μπορούμε να τις παρομοιάσουμε κατά κάποιο τρόπο με τις γιαπωνέζες γκέισες. Πολλές απ’ αυτές κέρδισαν την ελευθερία τους εξαγοράζοντάς την με τα κέρδη τους ή με χρήματα των εραστών τους.
Η τιμή τους κυμαινόταν από 1 δραχμή,δηλ.6 φορές περισσότερο από τις δημόσιες πόρνες, μέχρι αμύθητα ποσά. Το πόσο σοβαρή επίδραση άσκησαν στη ζωή της αρχαίας Ελλάδας φαίνεται από το ότι όλοι οι μεγάλοι άνδρες της αρχαιότητος είναι συνδεδεμένοι με εταίρες που φημίζονταν όχι μονάχα για την ομορφιά και την τέχνη του έρωτα, αλλά και το πνεύμα τους.
Η Ασπασία έγινε σύζυγος του ισχυρότερου άνδρα της Αθήνας, του Περικλέους. Λέγεται πως έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη χάραξη της πολιτικής του αθηναϊκού κράτους κι ο Πλάτων στον «Μενέξενο» αναφέρει πως εκείνη συνέθεσε τον επιτάφιο λόγο που εξεφώνησε ο Περικλής.
Η Τιμάνδρα ή Δαμασάνδρα, μητέρα της Λαΐδος, συνδέθηκε με τον Αλκιβιάδη, όπως και η περίφημη Θεοδότη η Αττική.
Η χορεύτρια Φίλιννα συνδέθηκε με τον βασιλιά Φίλιππο κι απέκτησε μαζί του τον Αρριδαίο που βασίλεψε μετά τον Αλέξανδρο.
Η Μανία και η Λάμια ήταν οι περίφημες εταίρες του Δημητρίου Πολιορκητή.
Η Δημώ συνδέθηκε με τον βασιλιά Αντίγονο.
Η Μύστα και η Νύσα συνδέθηκαν με τον βασιλιά Σέλευκο.
Η Λαΐς είχε δεσμό με τον ζωγράφο Απελλή, τον φιλόσοφο Αρίστιππο και τον Διογένη τον Κυνικό.
Η Φρύνη με τον ρήτορα Υπερείδη.
Η Μιλτώ με το βασιλιά της Περσίας Κύρο.
Η Θαΐς ήταν η εταίρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και είναι αυτή που έκαψε το ανάκτορο της Περσέπολης σ’ ένα γιορταστικό συμπόσιο.
Η Γλυκέρα είναι η περίφημη ερωμένη του Μενάνδρου.
Η Λαμπιτώ η Σαμία συνδεόταν με τον Δημήτριο τον Φαληρέα.
Η Σινώπη με τον Ιεροφάντη των Ελευσινίων Μυστηρίων Αρχία.
Η Λεόντιον ήταν η συντρόφισσα του Επίκουρου.
Η Αγαθόκλεια ήταν η φίλη του Πτολεμαίου του Δ’.
Η Μανία ήταν η ερωμένη του ολυμπιονίκη στο παγκράτιον Λεοντίσκου. Το 13ο βιβλίο του Αθήναιου μας δίνει πλήθος ονόματα, ανέκδοτα και περιστατικά από τις διάσημες εταίρες της αρχαιότητας.
Η ιεροδουλεία ήταν ένας θεσμός, κατά τον οποίο γυναίκες, αλλά ορισμένες φορές και άνδρες ασκούσαν στους ναούς την Ιερή Πορνεία.Δύο είναι τα είδη της .Το πρώτο περιλαμβάνει όλες τις γυναίκες που είναι υποχρεωμένες, πριν παντρευθούν, να διακορευθούν μέσα στο ναό προς όφελος της θεάς, στην οποία ανήκει ο ναός.
Το δεύτερο, που είναι μετεξέλιξη του πρώτου και προφανώς επιβλήθηκε με την επικράτηση της πατριαρχίας και της ζηλοτυπίας του άνδρα που θέλει η γυναίκα του να μη σμίγει με κανένα, έστω και με θεό σε ναό, αφορά εκείνες τις γυναίκες που υπηρετούν στο ναό είτε ως σκλάβες είτε επειδή είναι ταμένες είτε γιατί έχουν έλθει με τη θέλησή τους και η ιερά πορνεία που ασκούν είναι σε μόνιμη επαγγελματική βάση.
Η ιεροδουλεία, θεσμός πανάρχαιος και θρησκευτικός, ήταν απλωμένη σ’ όλο το χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Στην Κύπρο ήταν ανεπτυγμένη, όπως μας πληροφορούν οι Κλέαρχος Σολεύς και ο Ιουστίνος, ο οποίος αναφέρει επίσης ότι οι Επιζεφύριοι Λοκροί σε κρίσιμες στιγμές πολέμου πόρνευαν τις θυγατέρες τους στον ναό της Αφροδίτης.
Στην Άβυδο της Τρωάδος υπήρχε ιερό της Αφροδίτης Πόρνης. Στην Ελλάδα ξακουστό ήταν το ιερό της Αφροδίτης στην Κόρινθο που είχε περισσότερες από 1.000 ιερόδουλες εταίρες, τις οποίες είχαν αφιερώσει στη θεά άνδρες και γυναίκες. Γι’ αυτές συνέρρεε πλήθος κόσμου, όπως μαρτυρεί ο Στράβων, και πλούτιζε η πόλη. Οι καπετάνιοι των πλοίων σκόρπιζαν αφειδώς τα λεφτά τους και απ’ αυτό βγήκε η παροιμία «ου παντός ανδρός ες Κόρινθον έσθ’ο πλους», δηλαδή δεν είναι εύκολο ταξίδι για τον καθένα η Κόρινθος.
Και υπήρχε αρχαίο έθιμο στην Κόρινθο, όταν επρόκειτο να προσευχηθεί η πόλη στην Αφροδίτη για ζητήματα υψίστης σημασίας, να προσκαλούν όσο το δυνατόν περισσότερες εταίρες να συνενώσουν την φωνή τους και να θυσιάσουν μαζί. Και για την πατριωτική τους στάση κατά την περσική εισβολή ανέγραψαν τα ονόματα των εταιρών σε δημόσια πινακίδα κι ο Σιμωνίδης τους αφιέρωσε επίγραμμα.
(Πηγή:«Περιοδικό Αρχαιολογία»)
ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Ελλάδα και Βυζάντιο
ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΑ: Ελλάδα και Βυζάντιο: O Ιων Δραγούμης γράφει για το νέο ελληνικό κράτος και τη σχέση του με το Βυζάντιο «Σκοπός εκείνων που έφτειασα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)