Καί ἐκάθησα καί ἔκλαιγα διά τά νέα παθήματα.
Καί ἐπῆγα πάλιν εἰς τούς φίλους μου τούς Ἁγίους. Ἄναψα τά καντήλια καί ἐλιβάνισα λιβάνι καλόν ἁγιορείτικον. Καί σκουπίζοντας τά δάκρυά μου τούς εἶπα:
"Δέν βλέπετε πού θέλουν νά κάμουν τήν Ἑλλάδα παλιοψάθα; Βοηθῆστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοί οἱ μισοέλληνες καί ἄθρησκοι, ὅ,τι πολύτιμον τζιβαϊρικόν ἔχομεν. Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τά τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατου τοῦ Πάπα. Μήν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτά τά γκιντί πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νά μασκαρέψουν καί νά ἀφανίσουν τούς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά ἀπό αὐτά πού καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας" ...»!
(Απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του μεγάλου πατριώτη και γενναίου ήρωα της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη)
