Γράφει ο Μιχάλης Μιχαλακόπουλος
Ο άνθρωπος είναι αναμφισβήτητα το τελειότερο πλάσμα της φύσης. Όμως κατά την διάρκεια του βίου του διακατέχεται αδικαιολόγητα από συναισθήματα φοβίας εξαιτίας της ενδεχόμενης τιμωρίας, που θα του επιβάλλει κάποιος εξ αποκαλύψεως τιμωρός Θεός, αν δεν τηρεί ως γνήσιος πιστός τις εντολές που θρησκευτικού δόγματος, που υποχρεώνετε απ’ αυτό να ακολουθεί ευσυνειδήτως. Αποτέλεσμα αυτού, είναι να καταντά ένα φοβισμένο ον που ζει ανάμεσα σε τόσα σαρκοβόρα θηρία απ’ τα οποία κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να κατασπαραχθεί. Αυτό το άθλιο συναίσθημα του φόβου είναι ένα εμπόδιο που ορθώνεται μπροστά του και τον εμποδίζει να προχωρεί ατενίζοντας άφοβα το μέλλον του.
Η ελευθερία με την οποία είναι προικισμένος ο άνθρωπος μετατρέπεται σε δουλεία, που σημαίνει απλά,τυφλοί υπακοή σε έναν Θεό, ο οποίος είναι η ελπίδα των ανασφαλειών του. Πέρα από αυτό, ένα άλλο φορτίο που κουβαλάει ο απλός άνθρωπος είναι η άγνοια.
Η άγνοια είναι η κύρια πηγή όλων τον δογμάτων, που στηρίζονται σε θεωρίες που αφαιρούν τη λογική σκέψη και την κριτική ικανότητα. Αποτέλεσμα αυτής,είναι έλλειψη γνώσης για τον άνθρωπο, τη φύση του, τη δύναμή του, την αποστολή του και εν τέλος τον προορισμό του.
Ο τελευταίος λόγος που τον δεσμεύει, είναι η ανάγκη. Αυτή επιβάλλεται από τις καταστάσεις,ή μάλλον από την ίδια του την φύση. Ο Άνθρωπος για να επιβιώνει, αναπτύσσεται, δημιουργεί και προοδεύει, έχει στοιχειώδεις ανάγκες, που πρέπει να τις ικανοποιεί. Όλοι λοιπόν έχουν τις ίδιες ανάγκες και πρέπει να ικανοποιούνται ισότιμα. Με βάση αυτή την θεμελιώδη αρχή, ο φυσικός πλούτος του κόσμου θα πρέπει να μοιράζεται δίκαια, ώστε να μην υπάρχουν πλούσιοι και χορτάτοι από τη μία, και φτωχοί και πεινασμένοι από την άλλη. Δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει και γι’ αυτό σήμερα υπάρχει μεγάλη φτώχεια, αμορφωσιά, αρρώστιες και δυστυχία.
Αυτό το απαράδεκτο φαινόμενο στον 21ου αιώνα είναι το στίγμα της ανθρωπότητας. Δεν συμβιβάζεται με την ανθρώπινη λογική να υπάρχουν σήμερα άνθρωποι σε τέτοια άθλια κατάσταση, ενώ υπάρχει παγκόσμιος πλούτος αρκετός, που μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες όλων. Το γεγονός αυτό, ταπεινώνει και αποσαθρώνει την ανθρώπινη οντότητα και την οδηγεί στις διενέξεις και στις πολεμικές συγκρούσεις,καταστάσεις τις οποίες επιδιώκει η παγκόσμια ολιγαρχία, για να εξασφαλίζει την κυριαρχία της πάνω στα κράτη και τους λαούς. Αυτές οι βασικές ανάγκες κρατούν τον κάθε άνθρωπο αιχμάλωτο του συστήματος, το οποίο του δίνει μερικά ψίχουλα, ώστε να μην μπορεί να σκέπτεται για τον συνάνθρωπό του.
Αν ο μελλοντικός άνθρωπος δεν υπερβεί αυτούς τους τρεις βασικούς λόγους που τον κρατούν ως άλλον Προμηθέα δεσμώτη αλυσοδεμένο στον Καύκασο, ποτέ δεν θα μπορέσει να δει την ουσία της ύπαρξής του, που από εκεί να ελπίζει για να φτάσει στην τέλεια έκφραση της φύσης του,τον Υπεράνθρωπο.
