Δίψα για κατοχή & αγάπη: πόσο διαφορετικά αισθανόμαστε ακούγοντας τις δύο αυτές λέξεις!
Κι όμως, είναι η ίδια ενόρμηση με δύο διαφορετικά ονόματα, την πρώτη φορά συκοφαντούμενη από εκείνους που ήδη την έχουν-που η ενόρμηση τους δηλαδή έχει καταλαγιάσει και φοβούνται για το "έχει" τους-τη δεύτερη φορά από τους ανικανοποίητους και διψασμένους και συνεπώς εξυμνούμενη ως "καλή". "Η αγάπη για τον πλησίον μας", δεν είναι η ώθηση για την απόκτηση μιας καινούριας ιδιοκτησίας ? Το ίδιο δε συμβαίνει και για την "αγάπη" μας για γνώση και αλήθεια ?
Όταν βλέπουμε κάποιον να υποφέρει, θέλουμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να τον πάρουμε στη κατοχή μας-αυτό κάνει ο αγαθοεργός και ο σπλαχνικός άνθρωπος, και ονομάζει τη δίψα του για καινούρια κατοχή που έχει ξυπνήσει μέσα του "αγάπη" και η ευχαρίστηση που αντλεί με αυτό είναι παρεμφερής με την ευχαρίστηση από την πρόκληση μιας νέας κατάκτησης. Η αγάπη των δύο φύλων προδίδεται ευκολότερα ως ώθηση για ιδιοκτησία-αυτός που αγαπάει θέλει να είναι μοναδικός και αποκλειστικός κάτοχος του προσώπου που ποθεί, θέλει επίσης να εξουσιάζει τη ψυχή και το σώμα του προσώπου αυτού, θέλει να έχει την αποκλειστικότητα, θέλει να ζει μέσα στον άλλον ως το υψηλότερα επιθυμητό για αυτόν.
Αν προσέξουμε πως αυτό σημαίνει ότι αποκλείονται οι υπόλοιποι άνθρωποι από ένα πολύτιμο αγαθό, όπως η ευτυχία και η απόλαυση, αν σκεφτούμε πως αυτός που αγαπάει επιδιώκει το φτώχεμα και τη στέρηση όλων των υπολοίπων ανταγωνιστών για να γίνει ο δράκος που φυλάει τον δικό του θησαυρό, ο πιο αναίσθητος και ιδιοτελής κατακτητής και άρπαγας, αν σκεφτούμε τέλος πως αυτός που αγαπάει θεωρεί όλο τον υπόλοιπο κόσμο αδιάφορο, άχρωμο, δίχως αξία, έτοιμος να κάνει κάθε θυσία και να διαταράξει οποιαδήποτε τάξη και να θέσει σε δεύτερη μοίρα κάθε άλλο συμφέρον: τότε θα νιώσουμε κατάπληξη με το ότι υμνήθηκε και θεοποιήθηκε τόσο πολύ και σε όλες τις εποχές αυτή η άγρια δίψα, κατοχή και αδικία-θα νιώσουμε κατάπληξη όταν ανακαλύψουμε ότι αυτή ακριβώς η ιδιότητα που ορίστηκε ως αντίθετη του εγωισμού, δεν είναι παρά η γνησιότερη έκφραση του!!!
Χαρούμενη Επιστήμη, Φρίντριχ Νίτσε
