Τελευταίο από τα εφτά αγόρια της οικογένειας,ο Κωνσταντίνος Καβάφης έμελλε να γίνει ένας απο τους σπουδαιότερους ποιητές όλων των εποχών και όλων των λαών(Πρώτος σύμφωνα με Άγγλους κριτικούς)
Λίγα πράγματα είναι γνωστά για την προσωπική του ζωή. Κάνεις δεν θέλησε να μάθει βαθύτερα τον άνθρωπο με την γελοία προφορά και τον αριστοκρατικό αέρα κάποιων περασμένων εποχών.
Υποχόνδριος με τα κέρια και τις λάμπες,φρόντιζε να φωτίζουν πάντα τον φιλοξενούμενο του,ενώ ο ίδιος καθόταν πάντα στη σκιά,ζυγιάζοντας τον με τα ερευνητικά του μάτια.
Το σπίτι του,σε μια συνοικία περιστοιχισμένη από οίκους ανοχής στους οποίους ο Καβάφης αφηνόταν στις επιθυμίες όπου κάθε φορά ώμνυε πως δεν θα ξαναπήγαινε
(Γι'αυτό κ'οι μεταμέλειας σταθερές ποτέ δεν ήσαν. Κ'οι αποφάσεις μου,να κρατηθώ,ν'αλλάξω,διαρκούσαν δύο εβδομάδες-το πολύ)
Ο Ψυχάρης των αποκαλούσε "καραγκιόζη της δημοτικής"-
Ο Παλαμάς του αρνιόταν την ποιητική ιδιότητα-
Ο Θεοτοκάς έλεγε πως μια δικογραφία διαζυγίου έχει περισσότερη ψυχή,απ'όλο το Καβαφικό έργο.
Και όμως ήρθε καιρός που ποιητές από είκοσι και πλέον χώρες γράφουν για τον Καβάφη και θέτουν ερώτημα : "Ποιός άλλος νεοέλληνας τ'αξιώθηκεν αυτά;"
Δειλός και αφιλόδοξος στην προσωπική του ζωή ο Καβάφης περνούσε τις μέρες και τα χρόνια του κλεισμένος σε ένα μικρό γραφείο Αρδεύσεων,βλέποντας πάντα εμπόδια μπροστά του,φοβούμενος να γίνει ένας "ασυμβίβαστος".
Στη ποίηση του όμως δεν συμβιβάστηκε ποτέ.
Γιατί κατά βάθος,άλλο δε γυρεύει ο αληθινός καλλιτέχνης,παρά τα δύσκολα και τ'ανεκτίμητα εύγε,το έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών!!!
Πέθανε σε ένα νοσοκομείο στην Αλεξάνδρεια με το ημερολόγιο να δείχνει,29 Απριλίου. Σαν τη μέρα που γεννήθηκε.
