Γράφει ο Μιχάλης Μιχαλακόπουλος
Οι μεγάλες πληγές της κοινωνίας μας που μποδίζουν τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα για μια ευτυχισμένη ζωή και συνύπαρξη, είναι οι ακόλουθες:
Φανατισμός
Οι μεγάλες πληγές της κοινωνίας μας που μποδίζουν τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα για μια ευτυχισμένη ζωή και συνύπαρξη, είναι οι ακόλουθες:
Φανατισμός
Ο
φανατισμός, είναι η έμμονη προσήλωση σε ιδέες ή
πεποιθήσεις,συνοδευόμενη και με πρακτικές συμπεριφορές, που καταργούν
κάθε λογική και κριτική επεξεργασία και θολώνουν τη σκέψη με πάθος και
την αδιαλλαξία.
Συνέπειες
1) Ο φανατισμός καθιστά το άτομο άβουλο, εγωπαθές,παθητικό ενεργούμενο, οπαδό (χουλιγκάνο) και φερέφωνο άλλων.
2) Προσβάλει τη Δημοκρατία, καταργώντας το διάλογο,με αποτέλεσμα να μη λύνονται τα προβλήματα.
3) Καλλιεργεί τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και εξωθεί προς τη βία.
Μέτρα αντιμετώπισης
1) Συστηματική Αγωγή και Παιδεία όλων των λαών του κόσμου και κυρίως των νέων.
2) Εμπέδωση των Ανθρωπιστικών και των Ανθρωποκεντρικών πολιτιστικών αξιών.
Μορφές Φανατισμού
α) Θρησκοληψία
Η θρησκοληψία, είναι μορφή Θρησκευτικού φανατισμού (βλέπε Ισλάμ), δηλαδή αρρωστημένες καταστάσεις νοσηρών στον εγκέφαλο ανθρώπων, οι οποίοι διακατέχονται από υπέρμετρο θρησκευτικό ζήλο και μανία, που ξεπερνά τα όρια και τα μέτρα της λογικής. Οι φανατισμένοι με τη θρησκεία τους είναι άτομα κυρίως πνευματικά καθυστερημένα ή που υπολείπονται σε γνώσεις και τα πάντα εξαρτούν από το Θεό. Αυτά τα άτομα είναι σε θέση απ’ το αρρωστημένο πάθος τους να πέσουν ακόμα και στη φωτιά ή στη θάλασσα, πιστεύοντας ότι θα γίνουν μάρτυρες της θρησκείας τους και θα πάνε στον παράδεισο.
β) Δογματισμός
Μορφή του φανατισμού είναι και ο ιδεολογικός δογματισμός.Δογματισμός είναι η χωρίς απόδειξη ή αιτιολόγηση κάποιου ισχυρισμού, ο οποίος ανάγεται σε απόλυτη αλήθεια με παράλληλη απόρριψη οποιασδήποτε άλλης άποψης ή θέσης. Με άλλα λόγια ότι λέω και ότι γράφω, είναι νόμος Θεού και επομένως a priori αληθές. Αυτός, όμως, ο αξιωματικός τρόπος παραδοχής, ότι κάτι είναι αληθές, μειώνει και ταυτόχρονα προσβάλει τον Άνθρωπο, που είναι το τελειότερο έλλογο Όν επί της γης. Γιατί,τίποτα δεν είναι αληθές, αν δεν αποδεικνύεται κάτω απ’ το βάσανο της λογικής και μέσα από το πρίσμα της επιστημονικής (=αντικειμενικής) μελέτης και έρευνας των φαινομένων με μέσα απόδειξης, είτε το πείραμα, είτε την μακρά αντικειμενική παρατήρηση.
γ) Ρατσισμός
Μορφή φανατικού ρατσισμού (φυλετικός, κοινωνικός). Προέρχεται απ’ τη λέξη ράτσα, που σημαίνει φυλή, γενιά. Η έννοα Ρατσισμός εμπεριέχει στο νόημά της, την έννοια «δόγμα»,διότι λαθεμένα πιστεύεται ότι κάποια φυλή υπερέχει έναντι των άλλων, που είναι κατώτερες και πάνω στις οποίες πρέπει απαραιτήτως να επιβληθεί. Παράδειγμα, οι αυθαίρετες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της δύσης , με πρόσχημα, τάχα, τον εκπολιτισμό και εκδημοκρατισμό των "ημιβάρβαρων" χωρών του τρίτου κόσμου.
Οι διακρίσεις των Ανθρώπων, ανάλογα με τη φυλή, το χρώμα, την καταγωγή, το θρήσκευμα κ.λ.π, είναι αντίληψη απάνθρωπη, ρατσιστική και πρέπει να καταπολεμείται για να μην υπάρχει ούτε ως υποψία στις Ανθρώπινες κοινωνίες, διότι: Ένα ρουμάνικο ρητό λέει ότι, «Όλοι οι Άνθρωποι είναι καμωμένοι απ’ την ίδια ζύμη». Το Αρχαιοελληνικό Πνεύμα ήταν αντιρατσιστικό, διότι η φιλοσοφία του Ελληνικού Πολιτισμού, είχε ως Κέντρο αναφοράς τον Άνθρωπο, δηλαδή ήταν καθαρά Ανθρωποκεντρική.
Η αμφισβήτηση είναι η αέναη δύναμη που γκρεμίζει τα αναχώματα για να συνεχίζεται η εξελικτική πορεία της ζωής. Όσο πιο πολλούς αμφισβητίες έχουμε, τόσο αυξάνονται οι επαναστάτες στους οποίους ελπίζει η Ανθρωπότητα. Κι όταν γίνουν όλοι επαναστάτες, τότε μόνο ο άνθρωπος θα γίνει Ά
νθρωπος, με την προοπτική να κατακτήσει την εντελέχεια του, δηλαδή, να γίνει Υπεράνθρωπος.
πηγη Μιχάλης Μιχαλακόπουλος fb
Συνέπειες
1) Ο φανατισμός καθιστά το άτομο άβουλο, εγωπαθές,παθητικό ενεργούμενο, οπαδό (χουλιγκάνο) και φερέφωνο άλλων.
2) Προσβάλει τη Δημοκρατία, καταργώντας το διάλογο,με αποτέλεσμα να μη λύνονται τα προβλήματα.
3) Καλλιεργεί τον ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία και εξωθεί προς τη βία.
Μέτρα αντιμετώπισης
1) Συστηματική Αγωγή και Παιδεία όλων των λαών του κόσμου και κυρίως των νέων.
2) Εμπέδωση των Ανθρωπιστικών και των Ανθρωποκεντρικών πολιτιστικών αξιών.
Μορφές Φανατισμού
α) Θρησκοληψία
Η θρησκοληψία, είναι μορφή Θρησκευτικού φανατισμού (βλέπε Ισλάμ), δηλαδή αρρωστημένες καταστάσεις νοσηρών στον εγκέφαλο ανθρώπων, οι οποίοι διακατέχονται από υπέρμετρο θρησκευτικό ζήλο και μανία, που ξεπερνά τα όρια και τα μέτρα της λογικής. Οι φανατισμένοι με τη θρησκεία τους είναι άτομα κυρίως πνευματικά καθυστερημένα ή που υπολείπονται σε γνώσεις και τα πάντα εξαρτούν από το Θεό. Αυτά τα άτομα είναι σε θέση απ’ το αρρωστημένο πάθος τους να πέσουν ακόμα και στη φωτιά ή στη θάλασσα, πιστεύοντας ότι θα γίνουν μάρτυρες της θρησκείας τους και θα πάνε στον παράδεισο.
β) Δογματισμός
Μορφή του φανατισμού είναι και ο ιδεολογικός δογματισμός.Δογματισμός είναι η χωρίς απόδειξη ή αιτιολόγηση κάποιου ισχυρισμού, ο οποίος ανάγεται σε απόλυτη αλήθεια με παράλληλη απόρριψη οποιασδήποτε άλλης άποψης ή θέσης. Με άλλα λόγια ότι λέω και ότι γράφω, είναι νόμος Θεού και επομένως a priori αληθές. Αυτός, όμως, ο αξιωματικός τρόπος παραδοχής, ότι κάτι είναι αληθές, μειώνει και ταυτόχρονα προσβάλει τον Άνθρωπο, που είναι το τελειότερο έλλογο Όν επί της γης. Γιατί,τίποτα δεν είναι αληθές, αν δεν αποδεικνύεται κάτω απ’ το βάσανο της λογικής και μέσα από το πρίσμα της επιστημονικής (=αντικειμενικής) μελέτης και έρευνας των φαινομένων με μέσα απόδειξης, είτε το πείραμα, είτε την μακρά αντικειμενική παρατήρηση.
γ) Ρατσισμός
Μορφή φανατικού ρατσισμού (φυλετικός, κοινωνικός). Προέρχεται απ’ τη λέξη ράτσα, που σημαίνει φυλή, γενιά. Η έννοα Ρατσισμός εμπεριέχει στο νόημά της, την έννοια «δόγμα»,διότι λαθεμένα πιστεύεται ότι κάποια φυλή υπερέχει έναντι των άλλων, που είναι κατώτερες και πάνω στις οποίες πρέπει απαραιτήτως να επιβληθεί. Παράδειγμα, οι αυθαίρετες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της δύσης , με πρόσχημα, τάχα, τον εκπολιτισμό και εκδημοκρατισμό των "ημιβάρβαρων" χωρών του τρίτου κόσμου.
Οι διακρίσεις των Ανθρώπων, ανάλογα με τη φυλή, το χρώμα, την καταγωγή, το θρήσκευμα κ.λ.π, είναι αντίληψη απάνθρωπη, ρατσιστική και πρέπει να καταπολεμείται για να μην υπάρχει ούτε ως υποψία στις Ανθρώπινες κοινωνίες, διότι: Ένα ρουμάνικο ρητό λέει ότι, «Όλοι οι Άνθρωποι είναι καμωμένοι απ’ την ίδια ζύμη». Το Αρχαιοελληνικό Πνεύμα ήταν αντιρατσιστικό, διότι η φιλοσοφία του Ελληνικού Πολιτισμού, είχε ως Κέντρο αναφοράς τον Άνθρωπο, δηλαδή ήταν καθαρά Ανθρωποκεντρική.
Η αμφισβήτηση είναι η αέναη δύναμη που γκρεμίζει τα αναχώματα για να συνεχίζεται η εξελικτική πορεία της ζωής. Όσο πιο πολλούς αμφισβητίες έχουμε, τόσο αυξάνονται οι επαναστάτες στους οποίους ελπίζει η Ανθρωπότητα. Κι όταν γίνουν όλοι επαναστάτες, τότε μόνο ο άνθρωπος θα γίνει Ά
νθρωπος, με την προοπτική να κατακτήσει την εντελέχεια του, δηλαδή, να γίνει Υπεράνθρωπος.
πηγη Μιχάλης Μιχαλακόπουλος fb
