Εδώ τα γράφουμε και τα λέμε όλα...
Χριστουγεννιάτικα έθιμα από την Γορτυνία
Οι νοικοκυρές τις παραμονές των Χριστουγέννων καθαρίζουν τα σπίτια. Φτιάχνουν τα γλυκά, τους πατροπαράδοτους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.
Ζυμώνουν το Χριστόψωμο.
Βάζουν το ζυμάρι στο ταψί, κάνουν έναν σταυρό στη μέση, το κεντούν γύρω γύρω, ρίχνουν το σουσάμι, βάζουν καρύδια στο κέντρο του σταυρού και στις άκρες και στα ενδιάμεσα μύγδαλα. Στη συνέχεια άμα φουσκώσει το ψήνουν. Ετοιμάζουν την κότα για την καθιερωμένη Χριστουγεννιάτικη σούπα. Αν δεν έχουν κότα αγοράζουν κρέας.
Την παραμονή το πρωί τα παιδιά λένε τα κάλαντα.
Χτυπούν την πόρτα και σαν αυτή ανοίξει, ρωτούν τα παιδιά, να τα πούμε; Αν πάρουν μια θετική απάντηση αρχίζουν. Άν πάρουν την απάντηση "τα είπαν άλλοι", φεύγουν. Στα παιδιά που θα πούν τα κάλαντα οι οικοδεσπότες δίνουν χρήματα, γλυκίσματα, ........ η ότι άλλο έχουν. Τα παιδιά παίρνοντας τα χρήματα η τα γλυκίσματα εύχονται Χρόνια Πολλά.
Τη νύχτα ξημερώματα, χτυπάει η καμπάνα και τρέχουν όλοι στην εκκλησία "τον Χριστό να προσκυνήσουν". Στο τέλος της λειτουργίας παίρνουν αντίδωρο όλοι από τον παπά. Φιλούν το χέρι του παπά και εύχονται Χρόνια Πολλά. Η λειτουργία στα χωριά τελείωνε πολύ πρωί, ώρα έξι με έξι και μισή προκειμένου οι κτηνοτρόφοι να μπορέσουν να πάνε στα μαντριά τους.
Το μεσημέρι κάθονταν όλοι γύρω από το τραπέζι που έπαιρνε εορταστικό τόνο.
Ο πατέρας ή ο παππούς έκοβε το χριστόψωμο και πάντοτε με την ευχή για χρόνια πολλά. Την υπόλοιπη μέρα (το απόγευμα) έκαναν τις επισκέψεις τους στους εορτάζοντες, η δέχονταν επισκέψεις αν κάποιο μέλος της οικογένειας γιόρταζε.
Την επόμενη των Χριστουγέννων συγκροτούνταν παρέες και έσφαζαν τα χοιρινά που σχεδόν όλα τα σπίτια διέθεταν για την συγκεκριμένη μέρα.
Η διαδικασία αυτή αποκτούσε χαρακτήρα πραγματικής γιορτής καθώς τις επόμενες μέρες μαζεύονταν στα σπίτια, έψηναν μέρος του χοιρινού (μεγάλες ποσότητες χρησιμοποιούσαν για παστό και πηχτή) και άνοιγαν τα βαγένια για να δοκιμάσουν το καινούργιο κρασί κερνώντας έτσι τους φίλους που βοήθησαν στο σφάξιμο
Πηγή:
ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ: Ο Ελληνισμός σε κρίση, συνταγή απεγκλωβισμού
ΣΑΡΑΝΤΟΣ ΚΑΡΓΑΚΟΣ: "Ο Ελληνισμός σε κρίση, συνταγή απεγκλωβισμού"
Επιτέλους μια ομιλία φάρος μέσα στο σκοτάδι της μιζέριας της οικονομικής κρίσης που μας επιβλήθηκε, από έναν πραγματικό Σπαρτιάτη.
Πως επιτέλους η οικονομική κρίση μπορεί να αποβεί προς όφελος του Ελληνισμού και πως δια μέσου αυτής, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικές κρίσεις που μας απειλούν που δεν είναι άλλες από την ηθική κρίση, την συστημική και την πνευματική κρίση.
Περάσαμε μέσα από πολύ χειρότερες συνθήκες, και πάντοτε ο Ελληνισμός καταφέρνει και αναγεννάται μέσα από τις στάχτες του.
*Συγγραφέας - Ιστορικός
Περισσότερα από τον Σ. Καργάκο στον ιστoχώρο:
www.sarantoskargakos.gr
Από την εκδήλωση:
"Ο Ελληνισμός σε κρίση, συνταγή απεγκλωβισμού"
Διοργανωτής: ΑΛΛΑΓΗ (Κίνηση Καθηγητών)
(Ελεύθερη) Λευκωσία 22 Φεβρουαρίου 2012
Διάρκεια 51'
'Γροθιά-TV'
Μέλος του δικτύου του "Εμπροσθοφύλακα"
www.efylakas.com
Σέξτος Εμπειρικός:"Ατάραχος αυτός που δεν ορίζει τα αγαθά.."
"Διότι αυτός που έχει τη γνώμη ότι κάτι είναι εκ φύσεως καλό ή κακό βρίσκεται σε διαρκή ταραχή: όταν του λείπουν
αυτά που θεωρεί πως είναι καλά, πιστεύει ότι τον καταδιώκουν τα εκ
φύσεως κακά, και κυνηγάει, όπως νομίζει, αυτά που είναι αγαθά· ...
όταν πάλι αποκτήσει αυτά που θεωρεί αγαθά, πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη ταραχή, από την παράλογη και πέρα από κάθε μέτρο έπαρσή του, και, από φόβο μήπως αλλάξουν τα πράγματα, κάνει τα πάντα για να μην χάσει αυτά που θεωρεί αγαθά.
όταν πάλι αποκτήσει αυτά που θεωρεί αγαθά, πέφτει σε ακόμη μεγαλύτερη ταραχή, από την παράλογη και πέρα από κάθε μέτρο έπαρσή του, και, από φόβο μήπως αλλάξουν τα πράγματα, κάνει τα πάντα για να μην χάσει αυτά που θεωρεί αγαθά.
Απεναντίας, αυτός που δεν ορίζει με βεβαιότητα ποια είναι εκ φύσεως καλά ή κακά ούτε αποφεύγει ούτε επιδιώκει κάτι με ζήλο, μένει γι' αυτό ατάραχος […]
Έτσι λοιπόν, και οι Σκεπτικοί είχαν την ελπίδα ότι θα ανακτήσουν την αταραξία, κρίνοντας οριστικά την αναντιστοιχία μεταξύ των αντικειμένων της αίσθησης και των αντικειμένων της σκέψης, καθώς όμως δεν κατάφεραν να το επιτύχουν, κατέληξαν στην εποχή· με τη σειρά της η αταραξία ακολούθησε ως σύμπτωμα την εποχή, όπως η σκιά ακολουθεί το σώμα."
(Σέξτος Εμπειρικός, Πυρρώνειαι Ὑποτυπώσεις, Ι, 27 και Ι, 29)
Έτσι λοιπόν, και οι Σκεπτικοί είχαν την ελπίδα ότι θα ανακτήσουν την αταραξία, κρίνοντας οριστικά την αναντιστοιχία μεταξύ των αντικειμένων της αίσθησης και των αντικειμένων της σκέψης, καθώς όμως δεν κατάφεραν να το επιτύχουν, κατέληξαν στην εποχή· με τη σειρά της η αταραξία ακολούθησε ως σύμπτωμα την εποχή, όπως η σκιά ακολουθεί το σώμα."
(Σέξτος Εμπειρικός, Πυρρώνειαι Ὑποτυπώσεις, Ι, 27 και Ι, 29)
Η διαθήκη του Μακρυγιάννη " Βίντεο "
Το βράδυ της εξέγερσης της 3ης Σεπτέμβρη...
...λίγο πριν ξεκινήσει με τους άνδρες τον για τα ανάκτορα να πολεμήσει για το Σύνταγμα, βέβαιος ότι θα πεθάνει και κρατώντας στο ένα χέρι το κοντάρι με το άσπρο πανί που γράφει «Εθνική Συνέλεψη - Σύνταγμα» και στο άλλο τον κονδυλοφόρο, κάθεται και γράφει τη διαθήκη του για το τι αφήνει στην οικογένειά του και τι στην πατρίδα.
Λέει στους δικούς του να το θάψουν κάτω από μια πέτρα ώστε, αν πεθάνει και του κάψουν το σπίτι το κείμενο αυτό να διασωθεί.
Εις δόξα του δίκιου και μεγάλου Θεού
ΚΥΡΙΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕ. Εσύ, Κύριε, θα σώσης αυτό το έθνος. Είμαστε αμαρτωλοί, είσαι Θεός! Ελέησέ μας, φώτισέ μας, ένωσε μας και κίνησέ μας αναντίον του δόλου και της απάτης, της συστηματικής
τυραγνίας της πατρίδος και θρησκείας. Εις δόξας σου, Κύριε, σηκώνεται απόψε η σημαία της λευτεριάς αναντίον της τυραγνίας! Πατριώτες! Πεθαίνω διά την πατρίδα, Στέκω εις τον όρκον μου τον πρώτον. Δεν μπορώ, πατρίδα, να σε βλέπω τοιούτως και των σκοτωμένων τα παιδιά και οι γριγές να διακονεύουν και να τις βιάζουν διά κομμάτι ψωμί εις την τιμή τους οι απατεώνες της πατρίδος.
ΓΙΟΜΑΤΕΣ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ από αγωνιστές και στα σοκάκια σου διακονεύουν αυτοίνοι οι αγωνισταί, οπού χύσανε το αίμα τους διά να ξαναειπωθή «πατρίδα Ελλάς». Είτε ελευτερία κατά τους αγώνες μας και θυσίες μας, είτε θάνατος σ' εμάς. Πεθαίνω εγώ πρώτος απόψε.
Έχετε γειά, πατριώτες, και εις την άλλη ζωή σμίγομε, εκεί οπούναι και οι άλλοι οι συναγωνισταί μας, εις τον κόρφον του αληθινού βασιλέως, του μεγάλου Θεού, του αληθινού. Πατρίδα, σ' αφήνω ανήλικα παιδιά και γυναίκα αν τ' αφήσουνε ζωντανά, τ'αφήνω εις την προστασίαν σου. Κοίταξε οτ' είναι παιδιά του τίμιου αγωνιστή Μακρυγιάννη. Ποτέ αυτός δεν σε ψύχρανε εις τα δεινά σου και τώρα πρόθυμος να πεθάνη διά σένα για να σε ιδούνε τα παιδιά σου ελεύτερη Ελλάδα και όχι παλιόψαθα της τυραγνίας και των κολάκωνέ της.
ΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΦΗΝΩ κηδεμόνες τον κύριο Μιχαήλ Σκινά, Μελά, Δόσιον, Καλλεφουρνά, γυναικάδελφόν μου Σκουζέ και την γυναίκα μου. Και ν'ακολουθήσετε κατά την παλιά μου διαθήκη ό,τι διαλαβάνει κι αν αμελήσετε εις την άλλη ζωή θα μου δώσετε λόγον. Βιαστικός γράφω και με την σημαία μου εις το χέρι, Έχετε γειά όλοι και τυραννίαν να μην αφήσετε να φωλιάση εις την
πατρίδα, να μην ντροπιάσετε τόσα αίματα που χύθηκαν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)