Εδώ τα γράφουμε και τα λέμε όλα...
ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΓΩ ΞΥΠΝΑΩ ΚΑΙ ΚΟΙΜΑΜΑΙ
Η δημοσίευση του βίντεο γίνεται για ψυχαγωγικούς σκοπούς και δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ: ΜΕΛΙΝΑ
Στίχοι:Κυριάκος Ντούμος
Μουσική:Γιώργος Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Ασλανίδου
ΕΙΚΟΝΕΣ ΒΙΝΤΕΟΚΛΙΠ
Έμπνευση-Σκηνοθεσία: Ιωάννης Κορνιλάκης
Δημιουργικό: Βασίλης Κωστούλας
Ελαία ΑΜΚΕ ©2015
Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι καταδίκαζαν την κρεοφαγία και οι Άγιοι ήταν χορτοφάγοι. Η χορτοφαγία διαχρονικά...
Από πού συμπεραίνουμε πως ο Χριστός ήταν χορτοφάγος; Κι από πού ότι οι πρώτοι χριστιανοί δεν έτρωγαν κρέας στις 3 πρώτες τουλάχιστον εκατονταετίες; Οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι γιατί συνιστούν χορτοφαγία καταδικάζοντας την κρεοφαγία; Γιατί στο Άγ. Όρος, κιβωτό χιλιετιών παραδόσεων δεν τρώνε κρέας και νηστεύουν κι από ζωικές τροφές 225 μέρες τον χρόνο; Τι έτρωγαν οι πατεράδες μας κι οι παπούδες μας πριν το 1970 και 1980; Γιατί η ορθοδοξία αποδέχτηκε τη κρεοφαγία αφού οι Μέγας Βασίλειος κι Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος συνιστούν ένθερμα κι εγγράφως την αποχή από τη σάρκα ζώων; Και τέλος τι μας έχει πιάσει και τρώμε τουλάχιστον 5 φορές την ημέρα κρέατα και τυριά (αν βάλεις και τα σνακ), όταν όλες οι επιστημονικές έρευνες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επικινδυνότητα των ζωικών τροφών στην υπερκατανάλωσή τους; Η κρεοφαγία στην αρχαία Ελλάδα Ιστορικά ξέρουμε πως οι αρχαίοι Έλληνες έτρωγαν με μέτρο τα ζωικά, (κυρίως από θυσίες), τα οποία στερούνταν οι φτωχοί και υπερκατανάλωναν οι πλούσιοι που όπως πάντα ήταν κατά πολύ λιγότεροι. «Το μέλι τρώνε οι άρχοντες, το γάλα οι αφεντάδες», λένε κάποια παραδοσιακά κάλαντα. Οι Αρχαίοι μας φιλόσοφοι όμως συνιστούσαν αποφυγή από τη κρεοφαγία συχνά. Ο Πλάτων έλεγε «Θρέφονται δι’ αλφίτων, αλεύρων, όψου, ελαιών, τυρού, βολβών, λαχάνων και τραγημάτων, σύκων, ερεβύνθων και κυάμων και ούτω διάγοντες βίον εν ειρήνη μετά υγείας, ως εικός, γηραιοί τελευτώντες άλλον τοιούτον βίον τοις εγγονείς παραδόσουσι.» Ο Πυθαγόρας κι ο Πλούταρχος ήταν κάθετοι στην κατάργηση της κρεοφαγίας. Αλλά και πολλοί φιλόσοφοι ξέρουμε πως ήταν χορτοφάγοι, όπως ο Σωκράτης, ο Διογένης, ο Ηράκλειτος, ο Αριστοτέλης, ο Θαλής, ο Απολλώνιος Τυανεύς, ο Ιπποκράτης, ο Επίκουρος νήστευε και τόσοι άλλοι. Ξέρουμε μάλιστα από τον Ιπποκράτη αλλά κι από την Ιλιάδα ακόμη, ότι χρησιμοποιούσαν τη χορτοφαγία ως μέσον πρόληψης και θεραπείας. Οι πρώτοι χριστιανοί Οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν χορτοφάγοι κατά πολύ μεγάλο μέρος, όπως λένε οι Πορφύριος και Ιουλιανός ο Παραβάτης κι όπως μαρτυράει ο Αγ. Αυγουστίνος , ιδίως για τους ορθόδοξους. Ο Ευσέβιος αναφέρει πως ο αδελφός του Ιησού ήταν χορτοφάγος από ανατροφής του, πράγμα που μας κάνει να πιστεύουμε ότι την ίδια ανατροφή είχε λάβει κι ο Ιησούς μια και πουθενά δεν καταγράφεται στην Κ. Διαθήκη ότι έτρωγε κρέας. Ο Ευσέβιος επίσης αναφέρει πως όλοι οι απόστολοι απείχαν από τη σάρκα και τον οίνο. Ο Παύλος, αποδεχόταν και τους κρεοφάγους χριστιανούς, που μη φανταστείτε πως είχαν καμιά σχέση με το σημερινό διαιτολόγιο. Βάσει αναφορών στους αποστόλους ή ρήσεις των ίδιων, άλλοι διάσημοι πρώιμοι χριστιανοί που ήταν χορτοφάγοι ήταν ο Ωριγένης, ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ο Βασίλειος ο Μέγας, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Τερτυλλιανός. Το περί νηστείας του Μ. Βασιλείου είναι ύμνος στη χορτοφαγία. (Στην ιστορία δε της ανθρωπότητας, πάρα πολλά μεγάλα πνεύματα ήσαν χορτοφάγοι.) Υπήρξαν όμως κι οι Ιουδαίοι χριστιανοί χορτοφάγοι, πιθανόν οι Εσσαίοι. Οι Εβραίοι Χριστιανοί πάνω απ’ όλα πίστευαν στην απλή ζωή, στον ειρηνισμό και στην χορτοφαγία, όπως αργότερα ο Άγ. Φραγκίσκος και το τάγμα που ίδρυσε. Οι Εβραίοι χριστιανοί αποκαλούσαν τους εαυτούς τους “οι φτωχοί”, (όπως κι οι Φραγκισκανοί), ο όρος ”Εβιονίτες” προέρχεται από εβραϊκή λέξη και σημαίνει οι φτωχοί. Ήταν μια κοινωνία όπου όλοι μοιράζονταν τα πάντα μεταξύ τους, και οπού δεν υπήρχε ιδιωτική περιουσία διότι η κοινότητα ενδιαφέρεται για όλους “δεν υπήρχε άπορος μεταξύ τους” – όπως ακριβώς και στην επί του όρους ομιλία, ο Χριστός λέει “Δεν μπορείτε να υπηρετείτε τον Θεό και τον Μαμωνά” (Κατά Ματθαίον 6: 24) και ο πλουτισμός θεωρείτο δαιμονικός. Η αντίθεση όμως στη θυσία των ζώων και η στήριξη της χορτοφαγίας είναι ένα από τα πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του Εβραϊκού Χριστιανισμού – όπως αναφέρει ο Επιφάνιος καθώς και στις “ομιλίες του Κλημεντίνου”. Ο Ιησούς λέει (Κατά Ματθαίον 9:13 και 12:7) “χρειάζομαι έλεος, όχι θυσία”. Την εβδομάδα του Εβραικού Πάσχα δε, που οδήγησε μέχρι τη σταύρωσή του σύμφωνα με όλα τα ευαγγέλια, ο Ιησούς μπήκε στο ναό και διέκοψε το εμπόριο των ζώων για θυσία. «Και ο Ιησούς μπήκε στο ναό του Θεού και έδιωξε όλους αυτούς που πωλούσαν και αγόραζαν στο ναό, και ανέτρεψε τα τραπέζια τους πάγκους και τα καθίσματα αυτών που πουλούσαν τα περιστέρια, τους είπε, το σπίτι μου είναι ένας οίκος προσευχής, αλλά τον κάνατε ένα άντρο ληστών» (Κατά Ματθαίον 21:12-13, Λουκάς 19:45-46, Ιωάννης 2:13-17). Ποιοι ήταν αυτοί που πουλούσαν και ποιοι αγόραζαν και γιατί πούλαγαν περιστέρια; Τα ζώα αυτά προορίζονταν για θυσίες, και με αυτούς που τα πουλούσαν ήταν οργισμένος ο Ιησούς. Το αποτέλεσμα αυτής της αντιπαράθεσης ήταν να διακόψει το εμπόριο της θυσίας των ζώων, να ελευθερώσει τα ζώα από τα κλουβιά, να εκδιώξει τους εμπόρους και μετέπειτα να συλληφθεί από τους Ρωμαίους, μετά από καταγγελίες των Αρχιερέων και Φαρισαίων φυσικά. Η χορτοφαγία στα μοναστήρια Ειδικά για τους μοναχούς γράφει ο κ. Δημήτρης Κιτσίκης: «Συγκεκριμένα, τρεις είναι οι λόγοι γιατί ένας ορθόδοξος μοναχός δεν πρέπει ποτέ να τρώγη κρέας. • Πρώτον, διότι σκοπός της μοναστικής ζωής είναι η σοφία, η παρθενία και ο έλεγχος των αισθήσεων. Το κρέας είναι το πλέον λιπαρό έδεσμα και διεγείρει τις επιθυμίες, εις βάρος της ψυχής. Ο Άγιος Βασίλειος (329-379) που προώθησε ειδικά τον μοναχισμό, εσυμβούλευε τον μοναχό να τρώγη άπαχες τροφές, όχι πολύ θρεπτικές και γευστικές, για να μην αναπτύξει την φιληδονία. Συνεπώς, το κρέας είναι το χειρότερο φαγητό για τον μοναχό επειδή είναι συνάμα λιπαρό, θρεπτικό και γευστικό και διεγείρει τα πάθη. • Ο δεύτερος λόγος γιατί ένας μοναχός δεν πρέπει ποτέ να τρώγη κρέας, είναι επειδή θα αθετούσε μία από τις πλέον αρχαίες παραδόσεις του μοναχισμού ανά τον κόσμο. Στην Ορθοδοξία, όπως και στον Ινδουισμό, όσο περισσότερο προχωρημένος είσαι πνευματικά τόσο ολιγώτερο κρέας τρως. Συνεπώς εάν ο απλός άνθρωπος ημπορεί να τρώγη κρέας, υπό συγκεκριμένες συνθήκες όμως, ο ιερεύς πρέπει να τρώγη ολιγώτερο από τον υπόλοιπο κόσμο και ο μοναχός ποτέ δεν τρώγει κρέας. Όμως το ότι η απόλυτη χορτοφαγία και η πίστη στην μετεμψύχωση –αιρετική δοξασία- ήσαν συνδεδεμένες – και συνεπώς επικίνδυνες για την Ορθοδοξία – όπως και οι παράλληλες δοξασίες των αρχαίων Ελλήνων σοφών, έσπρωχνε τους πρώτους χριστιανούς από φόβο της ειδωλολατρίας στο να καταδικάζουν ακόμη και την διαλεκτική πάνω σ’ αυτές.» Το 325 μ. Χ. ο Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Α’ συγκάλεσε την Α’ Οικουμενική Σύνοδο για να κατευνάσει τις μεταξύ των χριστιανών διαφορές και διαμάχες και να θεσπίσει νόμους και δόγματα βάσει των οποίων θα ίδρυε την θρησκεία των Ορθοδόξων προς όφελος της επικυριαρχίας του φυσικά. Αλλά αυτή κράτησε 3,5 έως και 6 χρόνια (ανάλογα τους ιστορικούς) και έγινε κάτω από την εποπτεία του αυτοκράτορα, καθώς διεκπεραιωνόταν περισσότερο στο παλάτι και καταγράφεται πως ο ίδιος έκαψε όλους τους παπύρους με τα αιτήματα των κατά τόπους Επισκόπων, μη λαμβάνοντάς τα υπ’ όψιν. Φυσικά ανάμεσά τους θα ήταν ιδέες και προτάσεις για δόγματα, για νηστείες, χορτοφαγία από τους καλογήρους επισκόπους, κλπ. Έτσι, έγιναν αποδεχτοί οι κρεοφάγοι χριστιανοί –που θα ήταν κι ο Κωνσταντίνος- και μάλιστα θεσπίστηκαν ως κανόνας της Εκκλησίας μόνο 225 μέρες ολικής νηστείας, την οποίαν οι σύγχρονοι χριστιανοί «διανθίσανε» με θαλασσινά και ψάρια αποκαλώντας τα νηστίσιμα. Στην Ευρώπη το 1847, η πρώτη χορτοφαγική κοινότητα στο Ράμσγκεϊτ (Ramsgate) της Αγγλίας όρισε τον «χορτοφάγο» ως άτομο που αρνείται την κατανάλωση σάρκας οποιουδήποτε είδους. Η χορτοφαγία στο 19ο αιώνα συνδέθηκε με πολλές κινήσεις πολιτιστικής μεταρρύθμισης, όπως τη Μετριοπάθεια και Αντιζωοτομία. Πολλές «Καινούργιες Γυναίκες», φεμινίστριες, κατά τα τέλη του αιώνα ήταν χορτοφάγοι. Οι Αντβεντιστές της Έβδομης Μέρας και οι Ρασταφάρι, δόγματα που ιδρύθηκαν κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, ακολουθούν επίσης την χορτοφαγία, αλλά και έρευνες στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν καταλήξει ότι κατά προσέγγιση το 1% έως 2.8% των ενηλίκων δεν τρώνε κρέας, πουλερικά και ψάρια τα τελευταία χρόνια.. Το 2002, η Αντιπροσωπεία Προτύπων Βρετανικών Τροφίμων (UK Food Standards Agency) εξέθεσε ότι το 5% των ερωτηθέντων αυτοπροσδιορίστηκαν χορτοφάγοι ή αυστηροί χορτοφάγοι. Μέχρις εδώ λοιπόν παρατέθηκαν στοιχεία για την διαχρονικότητα της χορτοφαγίας στους αρχαίους Έλληνες στους Φιλόσοφους τους, στους χριστιανούς της Μεσογείου, και Ευρώπης και ΗΠΑ γενικότερα, αλλά μη ξεχνάμε και τους Μανιχαιστές χορτοφάγους και Βογομίλους, έως βέβαια μη ξεχνάμε και τους Βουδιστές και Ινδουιστές που άρχισαν τελευταία κι αυτοί να τρώνε κρέας λόγω της οικονομικής ανάπτυξης. Η χορτοφαγία υπήρξε συνηθισμένη στην Ινδική ήπειρο, για πνευματικούς λόγους, όπως της Αχίμσα, (ahimsa, πολιτική της μη βίας), για να αποφευχθούν οι πειρασμοί (καθώς το κρέας θεωρούνταν πειρασμός), οι αρνητικές καρμικές επιρροές, αλλά και για οικονομικούς λόγους. Περίπου το 30% των Ινδουιστών είναι χορτοφάγοι. Ενώ η χορτοφαγία δεν είναι ένα δόγμα ή μια απαίτηση, συστήνεται ως σατβικός (sattwic, καθαρτικός) τρόπος ζωής. Η πλειοψηφία των χορτοφάγων στη γη, σύμφωνα με την Κοινωνία των Ηθικών και Θρησκευτικών Χορτοφάγων (Society of Ethical and Religious Vegetarians), ακολουθεί την πρακτική για θρησκευτικούς λόγους. Πολλές θρησκείες, όπως κάποιες ομάδες χριστιανών, συμπεριλαμβανομένου του Ινδουισμού, του βουδισμού, του Ταοϊσμού, της πίστης Μπαχάι (Bahá’í), του Σικχισμού (Sikhism) και του ζαϊνισμού, διδάσκουν ότι ιδανικά, η ζωή πρέπει πάντα να εκτιμάται και να μην καταστρέφεται εκούσια.
Το κείμενο έστειλε η αναγνώστριά μας, Ελένη Οικονομοπούλου...
Πηγή: http://www.mixanitouxronou.gr/i-archei-ellines-filosofi-katadikazan-ti-kreofagia-ke-i-agii-itan-chortofagi-i-chortofagia-diachronika/
Ορθόδοξα Θέματα: ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.
Ορθόδοξα Θέματα: ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.: Πάγω να συγυρί ζω εις τις εικόνες,και κ λαίγοντας τελείωσα.Τηράγω απάνω και βλέπω τον αφέντη μας,τον σταυρόν,τον σταυρωμένον,την Θ εοτόκον ...
Κ. Π. Καβάφης Έρωτος Άκουσμα
Στου δυνατού έρωτος το άκουσμα τρέμε και συγκινήσου
σαν αισθητής. Όμως, ευτυχισμένος,
θυμήσου πόσα η φαντασία σου σ’ έπλασεν· αυτά
πρώτα· κι έπειτα τ’ άλλα —πιο μικρά— που στην ζωή σου
επέρασες κι απόλαυσες, τ’ αληθινότερα κι απτά.—
Aπό τους τέτοιους έρωτας δεν ήσουν στερημένος.
(Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993)
Δημήτρης Λιαντίνης "Ο Ελληνοέλληνας"
Όλα καλά και περίκαλα τά 'χουμε με την πατρίδα. Με το έθνος, την ιστορία μας, και τους «αρχαίους ημών πρόγονοι». Μόνο που ξεχάσαμε ένα. Πως εμείς οι νέοι με τους αρχαίους έλληνες έχουμε τόσα κοινά, όσα ο χασαποσφαγέας με τις κορδέλες, και η μοδίστρα με τα κριάρια. Κι από την άλλη φουσκώνουμε και κορδώνουμε, και ταρτουφίζουμε για «τσι γενναίοι προγονοί» σαν τι;
Όπως εκείνος ο τράγος του Σικελιανού- που εσήκωνε το απανω χείλι του, εβέλαζε μαρκαλιστικά, και οσφραινότανε όλο το δείλι την αρμύρα στη θάλασσα της Κινέττας. Αλλίμονο. Η δάφνη κατεμαράνθη. Έτσι δεν εψιθύριζε ο Σολωμός στο Διάλογο κλαίγοντας; Η δάφνη κατεμαράνθη... Όταν είσαι μέσα στο μάτι του κυκλώνα, είναι δύσκολο νά 'χεις εικόνα για τα γύρω σου. Και ζώντας μέσα στη χώρα δεν έχουμε εικόνα για τη σημερινή Ελλάδα.
Αρχές του 1993 έγινε μια εκδήλωση στο Παρίσι από έλληνες καλλιτέχνες για την ασβολερή Κύπρο. Εκείνο το θαλασσοφίλητο νησί. Εκεί, ένας δημοσιογράφος ερώτησε τρεις τέσσερες έγκριτους έλληνες που ζουν μόνιμα στη Γαλλία μια ερώτηση καίρια: "Για ειπέτε μου, τους είπε, εσείς που όντας μακρυά από την Ελλάδα βλέπετε με άλλο μάτι, το αληθινό του νοσταλγού και του πάσχοντα. Με το μάτι του Οδυσσέα. Τι γνώμη έχει το παγκόσμιο κοινό για τη σύγχρονη Ελλάδα; Τη βλέπει τάχατες και τη νομίζει όπως εμείς εκεί κάτου στο Κακοσάλεσι και την Αθήνα;"
Η απόκριση που του δώσανε και οι τέσσερες ξαναζωντάνεψε, τίμιε αναγνώστη, τις σπαθιές που δίνανε οι ντελήδες του Κιουταχή στη μάχη του Ανάλατου. Όταν πια είχε πέσει ο τρανός Καραϊσκάκης.: "Ποια Ελλάδα, μακάριε άνθρωπε", του είπανε. "Μιλάς για ίσκιους στη συννεφιά. Και για σύννεφα στην αιθρία. Για τον έξω κόσμο Ελλάδα δεν υπάρχει. Κανείς δε την ξέρει, κανείς δεν τη μελετάει, κανείς δεν τη συλλογάται. Δεν άκουσες το παλιό μοιρολόι;
"Κλάψε με, μάνα, κλάψε με, Και πεθαμένο γράψε με"...
Άκουσε λοιπόν, και μάθε το. Και κει που θα γυρίσεις, να το ειπείς και να το μολογήσεις. Η Ελλάδα είναι σβησμένη από τον κατάλογο των εθνών. Αν στείλει κάποτε στους ξένους κανένα παράπονο ή κανένα παρακαλετό, το συζητούν πέντε δέκα άνθρωποι της διπλωματίας σε κάποιο γραφείο, και παίρνουνε την απόφαση, όπως εμείς παραγγέλνουμε καφέ στο καφενείο και στα μπιλιάρδα."
Αυτή είναι η εικόνα που έχουνε οι ξένοι για την Ελλάδα. Κι ο σουλτάνος το γομάρι δεν ξέρει τι του γίνεται. Έτσι δεν είπε ο πασάς της Σκόντρας, όταν ακούστηκε ότι οι ραγιάδες σηκωθήκανε στο Μοριά; Τώρα γυρίστηκε η τάξη. Σουλτάνος είναι ο έλληνας πολιτικός.
Λάβε τη σύγχρονη Ελλάδα σαν ποσότητα και σαν ποιότητα, για να μιλήσουμε με «κατηγορίες». Κι έλα να μας περιγράφεις τι βλέπεις. Σαν ποσότητα πρώτα. Αν αντικρύσουμε τον πληθυσμό της γης σε κλίμακα μικρογραφική ένα προς πέντε εκατομμύρια, 1: 5 χ ΙΟ6, θα βρούμε πως ο πληθυσμός του πλανήτη μας είναι ένα χωριό από χίλιους κατοίκους. Ανάμεσα σ' αυτούς τους χίλιους οι έλληνες είμαστε δύο άνθρωποι, που τρεκλοπατάμε και αρκουδίζουμε μέσα στο πλήθος. Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, και σε μια γραφή που δε διαβάζεται. Λίγο μουστάκι, λίγο πρικοιόύλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας.
Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;
Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμε-ράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;
Σχέση με τους αρχαίους έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι γάλλοι, οι εγγλέζοι και οι γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκο-λογιά και αράπηδες. Είμαστε οι "ορτοντόξ"...
Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.
Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά.
Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες.
Φέρε την εικόνα που μας αφήσανε οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας. Οι κοντυλογραμμένες, με τις λεπτές ζώνες, τον κυανό κεφαλόδεσμο, και το ζαρκαδένιο τόνο του κορμιού. Οι ελληνίδες του Αργούς και της Ιωνίας, οι λινές και οι φαινομηρίδες. Τρέχουνε στα όρη μαζί με την Αταλάντη. Και κοιμούνται στα κοιμητήρια σαν την Κόρη του Ευθυδίκου.
Όλες και όλοι στηριγμένοι χαρούμενα σε κάποια μαρμάρινη στήλη, σ' ένα λιτό κιονόκρανο, σε μια κρήνη λευκή της Αγοράς. Με περίγυρα τους ωραίους γεωμετρημένους ναούς, αναπαμένους στο φως και στην αιθρία. Άνθρωποι, και θεοί, και αγάλματα ένα.
Όλα ετούτα, για να συγκρίνεις την παλαιή και τη νέα Ελλάδα, να τα βάλεις και να τα παραβάλεις. Και στήσε τον Φράγκο από δίπλα, να τα κοιτάει και να τα αποτιμά. Με το δίκιο του θά 'χει να σου ειπεί: "άλλο πράμα η μέρα και το φως, και άλλο η νύχτα και οι μαύροι βρυκολάκοι". Δε γίνεται να βάλεις στο ίδιο βάζο υάκινθους και βάτα.
Και κάπου θα αποσώσουν επιτιμητικά την κρίση τους:
- Ακούς αναίδεια; Να μας ζητούν κι από πάνω τα ελγίνεια μάρμαρα. Ποιοι μωρέ; Οι χριστιανοχομεΐνηδες;
Αλλά είναι καιρός από τις ασκήσεις επί χάρτου να περάσουμε στα πεδία των επιχειρήσεων. Να κοιτάξουμε την πυρκαγιά που αποτεφρώνει το σπιτάκι μας. Γιατί είμαστε σβησμένοι από τον κατάλογο των εθνών; Γιατί η Μακεδονία γίνεται Σκόπια, η Κύπρος γίνεται τουρκιά, το Αιγαίο διεκδικιέται ως το mare nostrum των Οθωμανών; Γιατί ο πρόεδρος της Τουρκίας είπε πρόσφατα στην Αθήνα, ότι είμαστε μια επαρχία του παλιού οθωμανικού κράτους, που αποσχίσθηκε και πρέπει να μας ξανα-προσαρτήσουν; Γιατί ο Μπερίσα της Αλβανίας έχει να λέει πως οι έλληνες κάνουν διπλωματία που έρχεται από το Μεσαίωνα και τους παπάδες; Γιατί ο Αλέξανδρος βαφτίζεται Ισκεντέρ, και ο Όμηρος Ομέρ Βρυώνης; Γιατί οι διακόσιες χιλιάδες έλληνες της Πόλης γίνανε χίλιοι, και οι τούρκοι της Δυτικής Θράκης θρασομανούν, και γίνουνται όγκος κακοήθης που ετοιμάζει μεταστάσεις;
Γιατί δύο από τους πιο σημαντικούς ποιητές μας, ο μέτριος Σεφέρης κι ο μεγάλος Καβάφης, καταγράφουνται στις διεθνείς ανθολογίες και τους ποιητικούς καταλόγους μισό έλληνες μισό τούρκοι; Γιατί όλα τα αυτονόητα εθνικά μας δίκαια ευρωπαίοι και αλβανοί, βούλγαροι και εβραίοι, ορθόδοξοι και ρούσοι, τούρκοι και βουσμανοαμερικανοί τα βλέπουν σαν ανόητες και μίζερες προκλήσεις, σαν υλακές και κλεφτοεπαιτείες; Ποια τύφλωση μας φέρνει να μη βλέπουμε ότι στα μάτια των ξένων εκαταντήσαμε πάλι οι παλαιοί εκείνοι γραικολιγούρηδες; Οι esurientes graeculi του Γιουβενάλη και του Κικέρωνα;
Το πράγμα έχει και περιγραφή και ερμηνεία. Μέσα στη χώρα, μέσα στην παιδεία δηλαδή και την παράδοση μας, εμείς περνάμε τους εαυτούς μας λιοντάρια, εκεί που οι έξω από τη χώρα μας βλέπουνε ποντίκια. Θαρρούμε πως είμαστε τα παιδόγγονα του Αριστοτέλη και του Αλέξανδρου. Οι ξένοι όμως σε μας βλέπουνε τις μούμιες που βρεθήκανε σε κάποια ασήμαντα Μασταβά. Γιατί; Τα διότι είναι πολλά. Όλα όμως συρρέουν σε μια κοίτη. Σε μια απλή εξίσωση με δύο όρους και ένα ίσον. Είναι ότι: νεοέλληνες ίσον ελληνοεβραίοι.
Αν εφαρμόσουμε αυτή την εξίσωση στα πράγματα, θα μας δώσει δύο γινόμενα. Το πρώτο είναι ότι ζούμε σε εθνική πόλωση. Το δεύτερο, ακολουθία του πρώτου, ότι ζούμε χωρίς εθνική ταυτότητα. Ότι οι νεοέλληνες είμαστε ελληνοεβραίοι σημαίνει το εξής: ενώ λέμε και φωνάζουμε και κηρύχνουμε ότι είμαστε έλληνες, στην ουσία κινιόμαστε και υπάρχουμε και μιλάμε σα να είμαστε εβραίοι. Αυτή είναι η αντίφαση. Είναι η σύγκρουση και η αντινομία που παράγει την πόλωση. Και η πόλωση στην πράξη γίνεται απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Και το τελευταίο τούτο σημαίνει πολλά. Στην πιο απλή διατύπωση, σημαίνει νά 'σαι τουρκόγυφτας, και να ζητάς να σε βλέπουν οι άλλοι πρίγκιπα. Σημαίνει νά 'σαι η μούμια των Μασταβά, και να ζητάς από τους ευρωπαίους να σε βλέπουν ιδιοκτήτη της Ακρόπολης. Σημαίνει να σε θωρείς λιοντάρι, και οι ξένοι να σε λογαριάζουνε πόντικα. Απώλεια της εθνικής ταυτότητας είναι να σε βλέπουν οι άλλοι αρκουδόρεμα, και συ να τους φωνάζεις πως ντε και καλά είσαι η Ολυμπία. Και ύστερα να τους ζητάς Ολυμπιακούς αγώνες στην καλογρέζα. Χλευαστικό του καλογριά.
Είναι μεγάλη ιστορία να πιαστώ να σε πείσω, ότι οι νεοέλληνες από τους αρχαίους έχουμε μόνο το τομάρι που κρέμεται στο τσιγκέλι του σφαγέα, θέλει κότσια το πράμα. Θέλει καιρό και κόπο. Θέλει σκύψιμο μέσα μας, και σκάψιμο βαθύ. Και κυρίως αυτό: θέλει το μεγάλο πόνο.
Θα σε καλέσω όμως σ' έναν απλό περίπατο. Θα κάνουμε ένα πείραμα, που λένε οι φυσικοί. Για νά 'χουμε αποτέλεσμα έμπεδο. Και η γνώση που θα κερδίσουμε νά 'ναι σίγουρη. Θα επιχειρήσουμε μια στατιστική έρευνα. Θα διατρέξουμε τη χώρα απ' άκρη σ' άκρη. Θα ρωτήσουμε νεοέλληνες απ' όλες τις τάξεις και όλα τα επίπεδα. Γυναίκες και άντρες, γερόντους και παιδιά, αγράμματους και επιστήμονες, φτωχούς και πλούσιους να μας ειπούν τι γνωρίζουν για την αρχαία Ελλάδα. Ζητούμε μια γνώση σοβαρή και υποψιασμένη. Όχι φολκλόρ και γραφικότητες. Όχι δηλαδή ο Ηρακλής μωρό έπνιξε τα φίδια· ότι ο Αρχιμήδης εχάραζε κύκλους στην άμμο- ούτε τάν ή επί τάς, μέτρον άριστον και τον Μινώταυρος στην Κρήτη. Αλλα να μας ειπούνε, δηλαδή, αν έχουνε ακουστά τα ονόματα Εμπεδοκλής, Αναξίμανδρος, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Διογένης Λαέρτιος, Αγελάδας, Λεύκιππος, Πυθαγόρας ο Ρηγίνος, Πυθέας.
Να μας ειπούνε, πόσοι φιλόλογοι, έξω από τα σχολικά κολυβογράμματα, έχουν διαβάσει στο πρωτότυπο τρεις διάλογους του Πλάτωνα, δύο Νεμεόνικους του Πινδάρου, την Ωδή στην αρετή του Αριστοτέλη, έναν Ομηρικό Ύμνο. Να μας πουν αν ξέρουν ότι στη διάλεξη του για την αρετή ο Πλάτων έκαμε στους ακροατές του ένα μάθημα γεωμετρίας, ότι η Ακρόπολη των Αθηνών είναι δωρικό, και όχι ιωνικό καλλιτέχνημα, ότι η διδασκαλία τραγωδίας στο θέατρο ήταν κήρυγμα από άμβωνος, ότι η θρησκεία των ελλήνων ήταν αισθητική προσέγγιση των φυσικών φαινομένων.
Δε νομίζω, αναγνώστη μου, ότι σε όλα αυτά τα επίπεδα η έρευνα μας θα δώσει ποσοστά γνώσης και κατοχής σε βάθος του κλασικού κόσμου από τους νεοέλληνες που να υπερβαίνουν τους δύο στους χίλιους.
Τι φωνάζουμε τότε, και φουσκώνουμε, και χτυπάμε το κούτελο στο μάρμαρο ότι είμαστε έλληνες; Για το θεό δηλαδή. Παράκρουση και παραφροσύνη...
Θα μου ειπείτε:
- Μήπως και οι ευρωπαίοι γνωρίζουν σε τέτοιο βάθος την αρχαία Ελλάδα;
Θα σας ειπώ:
-Όχι. Αλλά οι ευρωπαίοι δεν καυχιούνται ότι είναι έλληνες, όπως εμείς. Καυχιούνται ότι είναι γάλλοι, και ιταλοί, και βέλγοι.
Γιατί αυτό είναι στην ουσία της η αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι τα πασουμάκια του Ηρακλή στο παλάτι της Ομφάλης. Ούτε ο Οδυσσέας με το παλούκι του στη σπηλιά του Κύκλωπα. Η αρχαία Ελλάδα είναι ένας πολιτισμός ασύγκριτος. Μια κοσμοθεωρία πλήρης. Ένας τρόπος ζωής ολοκληρωμένος και τέλειος. Είναι η πιο κοντά στη φύση και στη φυσική αϊδιότητα κοινωνία, που έσωσε να δημιουργήσει ο άνθρωπος. Δεν είναι τυχαίο που λέξεις ελληνικές, όπως μουσική, θέατρο, οργασμός, φιλοσοφία, μαθηματικά, φυσική, δημοκρατία, γεωμετρία, πολιτική, περάσανε σε όλες τις γλώσσες των εθνών του OHE σήμερα. Και με τις λέξεις αυτές ζουν και δηλώνουν τις βαθύτερες ουσίες του ανθρώπινου βίου τα δισεκατομμύρια του πλανήτη. Δεν είναι τυχαίο, που όχι μόνο ο πλανήτης αλλά και ο ουρανός, το σύμπαν ολόκληρο είναι κατάσπαρτο με τις ελληνικές λέξεις και με τα ελληνικά γράμματα που ονομάζουν διεθνώς τους αστερισμούς, και τους φωτεινότερους αστέρες του κάθε αστερισμού. Κοίτα πρόχειρα το εξώφυλλο της "Γκέμμας".
Όχι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Εκείνο που είναι τυχαίο, είναι πως ο λαός που κατοικεί σήμερα στη χώρα που παλαιά την εκατοίκησαν οι έλληνες, ονομάζουνται έλληνες. Η έρευνα μας έδειξε ότι μόνο έλληνες δεν είναι. Γιατί τους έλληνες ούτε τους βλέπουν ούτε τους γνωρίζουν.
Από το Ελληνικό ερχόμαστε στό Εβραίικο. Ερωτάμε το ίδιο στατιστικό δείγμα, το ευρύ και το πλήρες, αν έχουν ακουστά τα ονόματα Μωϋσής, Αβραάμ, Ησαΐας, Ηλίας με το άρμα, Νώε, Βαφτιστής, Εύα η πρωτόπλαστη, Ιώβ, ο Δαναήλ στο λάκκο, η Σάρα που γέννησε με εξωσωματική. Και όχι μόνο τα ονόματα, αλλά και τις πράξεις ή τις αξίες που εκφράζουν αυτά τα ονόματα.
Υπάρχει γριά στην επικράτεια που να μην τους ξεύρει τούτους τους εβραίους; Δεν υπάρχει ούτε γριά, ούτε ορνιθοκλόπος στις Σποράδες, ούτε κλεφτογιδάς στην Κρήτη. Εδώ τα ποσοστά αντιστρέφουνται. Στους χίλιους νεοέλληνες τα ναι γίνουνται ενιακόσια τόσα, και τα όχι δύο. Και δεν ξεύρουν μόνο τα ονόματα, αλλά είναι έτοιμοι να σου κάνουν αναλύσεις στην ουνιβερσιτά και στην ακαντέμια για τις ηθικές και άλλες αξίες που εκφράζει το κάθε όνομα.
Μ' ένα λόγο, ο μέγας και ο βαθύς εβραίικος πολιτισμός -δεν ειρωνεύομαι, κυριολεκτώ- μέσα από τη χριστιανική του μετάλλαξη, κι αυτή πια δεν είναι ούτε μεγάλη ούτε βαθιά, πέρασε ως το μυελό των οστών και στη διπλή σπείρα του DNA όλων των νεοελλήνων. Ένα μόνο δε γνωρίζουν. Ότι ο σπουδαίος αυτός πολιτισμός είναι εντελώς αντίθετος με τον πολιτισμό της κλασικής Ελλάδας. Το αρνί και ο λύκος. Ο πάμφωτος ναός της Αφαίας στην Αίγινα, και το μονύδριο της αγίας Ελεούσας στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, με την αγράμματη καλόγρια που κυνηγά τις έγκυες και τις λεχώνες, γιατί 'ναι μαγαρισμένες, λέει.
Έλληνες θα ειπεί δύο και δύο τέσσερα στη γη. Όχι δύο και δύο είκοσι δύο στον ουρανό.
Έλληνες θα ειπεί να τελείς στους νεκρούς τις χοές της Ηλέκτρας. Όχι κεριά στους νεκρόλακκους, και δηνάρια στο σακούλι του τουρκόπαπα.
Έλληνες θα ειπεί να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το "γνώθι σαντόν". Όχι να κάνεις την εξομολόγηση στους αγράμματους πνευματικούς και στους μαύρους ψυχοσώστες.
Έλληνες θα ειπεί να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: "στάθί και οϊκτιρον". Σταμάτα, και δάκρυσε· γιατί δε ζω πιά. Κι όχι να σκαλίζεις πάνω σε σταυρούς κορακίστικα λόγια και νοήματα: προσδοκώ ανάσταση νεκρών.
Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Κι όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπος στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στην κώχη του φόβου σου, και να ολολύζεις σα βερέμης.
Ακόμη κι ο Ελύτης, καθώς εγέρασε, τό 'ριξε στους αγγέλους και στα σουδάρια. Τι απογοήτεψη...
Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:
Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη,
Ένας το Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη,
Κι ο Δήμος τ' αγια-Δημητριού ν' ανοίξει γιοματάρι.
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
Κόρη, βροντούν τ' ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,
και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος.
Δημήτρης Λιαντίνης
(Αποσπάσματα απο το βιβλίο του "ΓΚΕΜΜΑ")
Κωνσταντίνος Καβάφης «Ιθάκη»
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους•
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά•
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει•
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.
Read more: http://latistor.blogspot.com/2010/04/blog-post_9733.html#ixzz3dpwthJGX
ΤΙ γράφουν οι ξένοι για τους Αρχαίους Έλληνες ;
1) Φρίντριχ Ένγκελς: Η θέση του αρχαίου ελληνικού λαού στην ιστορία δεν μπορεί να διεκδικηθεί από κανέναν άλλο, γιατί μόνο αυτός έχει τόσα πολλά χαρίσματα.
2) Ζορζ Κλεμανσό: Η ανθρωπότητα ευεργετήθηκε από τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν μεγαλειώδη πολιτισμό.
3) Κρουαζέ Μαρί: Πολλά διαφορετικά ταλέντα και πρωτότυπα έργα που αγγίζουν την τελειότητα κατόρθωσε να παράγει μόνο η Ελλάδα... Οι πολιτισμοί του κόσμου κουβαλούν μαζί τους ένα κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού.
4) Ούρλιχ Βιλάμοβιτς: Οι Έλληνες είναι οι πατέρες όλων των πολιτισμών.
5) Ζίλμπερτ Μάρεϊ: Η ελληνική κλασική σκέψη είναι η ρίζα της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
6) Αλεξάντερ Βασίλιεφ: Τα κλασικά ελληνικά έργα μεταφέρθηκαν στη Δύση εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούσαν στην Ελλάδα. Επιπλέον στην Ιταλία μαζεύτηκαν πολλοί Έλληνες και έτσι η Δύση είχε την ευκαιρία να έρθει σε νέα επαφή με το παρελθόν της Ελλάδος, η οποία πρόσφερε στην ανθρωπότητα μεγάλη υπηρεσία για την περαιτέρω εξέλιξή της.
7) Νικόλαος Λένιν: Η δημιουργία της λογικής σαν αυτοτελούς επιστήμης οφείλεται στον Αριστοτέλη.
8) Πωλ Βάλερι: Η πειθαρχία του πνεύματος οφείλεται στην Ελλάδα. Όλες της οι πράξεις ήταν τέλειες.
9) Έντουαρντ Μακένζι: Ό,τι κάνει ωραιότερη και ανώτερη τη ζωή το χρωστάμε στην κοιτίδα του μεγαλύτερου πολιτισμού, την Ελλάδα.
10) Μιχαήλ Κορόστοβτσεφ: Οι έννοιες πολιτισμός και Ελλάδα είναι αδιαίρετες και ταυτόσημες.
11) Ροζέ Γκαροντί: Η επιστήμη γεννήθηκε στην ελληνική Ιωνία τον 6ο και 7ο αιώνα π.Χ.
12) Ζακ Βερνάν: Ο Ελληνικός λαός είναι ο εκλεκτός ανάμεσα στους υπόλοιπους λαούς.
13) Τόμας Γιάκομπσεν: Η κλασσική Ελλάδα τα πρόσφερε όλα στον σύγχρονο πολιτισμό.
14) Μαριάν Μακντόναλτ: Οι ευρωπαϊκές γλώσσες δομήθηκαν σύμφωνα με την πνευματική δομή της Ελληνικής.
15) Ιρίνα Αντόνοβα: Η νεότητα του πολιτισμού της ανθρωπότητας είναι η Ελλάδα.
16) Γκαίτε: Καταραμένε Έλληνα! Όπου και να κοιτάξω σε βρίσκω μπροστά μου! Τα έκανες όλα, τα βρήκες όλα και δεν άφησες τίποτα να βρω εγώ!
2) Ζορζ Κλεμανσό: Η ανθρωπότητα ευεργετήθηκε από τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν μεγαλειώδη πολιτισμό.
3) Κρουαζέ Μαρί: Πολλά διαφορετικά ταλέντα και πρωτότυπα έργα που αγγίζουν την τελειότητα κατόρθωσε να παράγει μόνο η Ελλάδα... Οι πολιτισμοί του κόσμου κουβαλούν μαζί τους ένα κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού.
4) Ούρλιχ Βιλάμοβιτς: Οι Έλληνες είναι οι πατέρες όλων των πολιτισμών.
5) Ζίλμπερτ Μάρεϊ: Η ελληνική κλασική σκέψη είναι η ρίζα της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
6) Αλεξάντερ Βασίλιεφ: Τα κλασικά ελληνικά έργα μεταφέρθηκαν στη Δύση εξαιτίας των συνθηκών που επικρατούσαν στην Ελλάδα. Επιπλέον στην Ιταλία μαζεύτηκαν πολλοί Έλληνες και έτσι η Δύση είχε την ευκαιρία να έρθει σε νέα επαφή με το παρελθόν της Ελλάδος, η οποία πρόσφερε στην ανθρωπότητα μεγάλη υπηρεσία για την περαιτέρω εξέλιξή της.
7) Νικόλαος Λένιν: Η δημιουργία της λογικής σαν αυτοτελούς επιστήμης οφείλεται στον Αριστοτέλη.
8) Πωλ Βάλερι: Η πειθαρχία του πνεύματος οφείλεται στην Ελλάδα. Όλες της οι πράξεις ήταν τέλειες.
9) Έντουαρντ Μακένζι: Ό,τι κάνει ωραιότερη και ανώτερη τη ζωή το χρωστάμε στην κοιτίδα του μεγαλύτερου πολιτισμού, την Ελλάδα.
10) Μιχαήλ Κορόστοβτσεφ: Οι έννοιες πολιτισμός και Ελλάδα είναι αδιαίρετες και ταυτόσημες.
11) Ροζέ Γκαροντί: Η επιστήμη γεννήθηκε στην ελληνική Ιωνία τον 6ο και 7ο αιώνα π.Χ.
12) Ζακ Βερνάν: Ο Ελληνικός λαός είναι ο εκλεκτός ανάμεσα στους υπόλοιπους λαούς.
13) Τόμας Γιάκομπσεν: Η κλασσική Ελλάδα τα πρόσφερε όλα στον σύγχρονο πολιτισμό.
14) Μαριάν Μακντόναλτ: Οι ευρωπαϊκές γλώσσες δομήθηκαν σύμφωνα με την πνευματική δομή της Ελληνικής.
15) Ιρίνα Αντόνοβα: Η νεότητα του πολιτισμού της ανθρωπότητας είναι η Ελλάδα.
16) Γκαίτε: Καταραμένε Έλληνα! Όπου και να κοιτάξω σε βρίσκω μπροστά μου! Τα έκανες όλα, τα βρήκες όλα και δεν άφησες τίποτα να βρω εγώ!
Η Πιο Συγκλονιστική Ομιλία Που Θα Ακούσετε Ποτέ, G Yourofsky
Ομιλία του Gary Yourofsky στις 07/08/2010 στο πανεπιστήμιο GA Tech. της Georg. Μια εξαιρετική ομιλία που καταρρίπτει όλους τους μύθους υπέρ της χρήσης ζωικών προϊόντων. Ο Gary θα γεμίσει το μυάλο σας με ενδιαφέρον στοιχεία, και θα σας βοηθήσει να κάνετε ηθικές επιλογές για μια υγιείς καρδιά και ψυχή. Το χαρισματικό του στυλ είναι μοναδικό - απαραίτητη θέαση για όσους νοιάζονται για τα ζώα ή επιθυμούν να κάνουν τον κόσμο έναν καλύτερο τόπο.
Παρακαλώ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ αυτήν την εξαιρετική ομιλία όσο μπορείτε.
Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.veganforum.gr
http://www.animalrightsgr.blogspot.com
http://www.antispe-gr.blogspot.com
http://www.adaptt.org (Του Gary η ιστοσελίδα)
Πατήστε εδώ για να δείτε το κομμάτι των ερωταπαντήσεων:
http://www.youtube.com/watch?v=L37Icb...
Κατεβάστε το αρχικό αρχείο (1.7GB):
http://tinyurl.com/garygreek
Ευχαριστώ τον V3G4N (http://youtube.com/user/xV3G4Nx) και την Fiona για την μετάφραση της ομιλίας.
Παρακαλώ ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ αυτήν την εξαιρετική ομιλία όσο μπορείτε.
Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.veganforum.gr
http://www.animalrightsgr.blogspot.com
http://www.antispe-gr.blogspot.com
http://www.adaptt.org (Του Gary η ιστοσελίδα)
Πατήστε εδώ για να δείτε το κομμάτι των ερωταπαντήσεων:
http://www.youtube.com/watch?v=L37Icb...
Κατεβάστε το αρχικό αρχείο (1.7GB):
http://tinyurl.com/garygreek
Ευχαριστώ τον V3G4N (http://youtube.com/user/xV3G4Nx) και την Fiona για την μετάφραση της ομιλίας.
Το βίντεο που πρέπει να βλέπουμε κάθε μέρα
Απόσπασμα από την κλασική ταινία του Charlie Chaplin "The Great Dictator" - "Ο μεγάλος δικτάτορας". Ο ήρωας που υποδύεται στην ταινία ο Τσάπλιν μοιάζει με τον Χίτλερ και παίρνει τη θέση του. Τότε ακούγεται μπροστά στο κοινό αυτή η ιστορική για τον κινηματογράφο ομιλία.
Directed by Charlie Chaplin
Wheeler Dryden
Produced by Charlie Chaplin
Written by Charlie Chaplin
Starring Charlie Chaplin
Paulette Goddard
Jack Oakie
Music by Charlie Chaplin
Meredith Willson
Distributed by United Artists
Release date(s) October 15, 1940
Running time 124 min.
Country United States
Το βίντεο από τη Ρωσία που έκανε όλο τον κόσμο να δακρύσει
Οι Φιλοσοφικές αντιλήψεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Άρθρο της Β.Δημητριάδου.
Είναι γνωστό ότι έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για τον Αλέξανδρο,χρησιμοποιώντας σαν κυριώτερες πηγές τον Πλούταρχο και τον Αρριανό.
Εχουν διατυπωθεί πολλές και διαφορετικές » ερμηνείες » για τη ζωή και το έργο του Αλέξανδρου.
Αυτές οι ερμηνείες, ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση, τη θρησκευτική αντίληψη, την ψυχολογική και τη χρονική απόσταση του συγγραφέα, ποικίλουν σε τεράστιο βαθμό. Ετσι άλλοι τον θεοποιούν και άλλοι τον κατακρίνουν.
Σε αυτό το άρθρο θα τονίσουμε τις πράξεις και τα λόγια του Αλέξανδρου που αποδεικνύουν, ότι εκτός από ανίκητος Στρατηγός, τρομερός πολεμιστής και άξιος Βασιλιάς ήταν και ένας φιλόσοφος, πιο πολύ στην πράξη παρά στα λόγια.
Ο Μαθητής του Πλάτωνα Αριστοτέλης αναλαμβάνει τη Φιλοσοφική διαμόρφωση του 13χρονου Αλέξανδρου, στο Ιερό των Νυμφών, στην τοποθεσία Μίεζα, κοντά στα Στάγειρα, μαζί με μιά ομάδα νέων.
Και όπως μας γράφει ο Πλούταρχος και ο Αρριανός : Φαίνεται ότι ο Αλέξανδρος δεν διδάχθηκε μόνο την Ηθική και την Πολιτική επιστήμη, αλλά και τις απόρρητες και βαθύτερες διδασκαλίες που οι άνδρες τις αποκαλούσαν ακροαματικές και εποπτικές και δεν τις διέδιδαν σε πολλούς.
Από το Αριστοτέλη είναι που αποκτά γνώσεις Ιατρικής, έτσι ώστε να θεραπεύει τους φίλους του όταν αρρώσταιναν και να γράφει συνταγές για θεραπεία και δίαιτα. Ο Λυσίμαχος και ο Λεωνίδας είναι που σφυρηλάτησαν έναν ολιγαρκή και σκληραγωγημένο Αλέξανδρο, που είχε συνεχώς κάτω από το προσκεφάλι του την Ιλιάδα του Ομήρου.
Είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη στον Ελλαδικό χώρο οι πόλεις ήταν χωρισμένες μεταξύ τους και λειτουργούσαν αυτόνομα σαν μικρά κράτη. Αποτέλεσμα ήταν οι συνεχείς πόλεμοι μεταξύ των πόλεων. Μόνο κάτω από την απειλή κάποιας εχθρικής δύναμης, Π.χ. των Περσών, ενώνονταν για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο.
Ο Αλέξανδρος κατάφερε να ανακηρυχθεί σε ηλικία 20 χρονών Αρχηγός των Ελλήνων, πλήν των Λακαιδεμονίων. Να ενώσει όλες τις Ελληνικές πόλεις κάτω από μία αρχή, μία εξουσία, έτσι ώστε το εκστρατευτικό σώμα που θα περνούσε τον Ελλήσποντο να αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, ένα αρμονικό σώμα το οποίο θα είχε ένα κεφάλι, ένα μυαλό, τον Αλέξανδρο.
Στη συνέχεια κατάφερε να ενώσει όλους τους λαούς τους οποίους κατέκτησε κάτω από μία αρχή.
Και όπως γράφει ο Πλούταρχος : Δίδαξε τους Υρκανούς να κάνουν νόμιμους γάμους, τους Αραχωσίους να καλλιεργούν την γή των, τους Σογδιανούς έπεισε να τρέφουν και όχι να φονεύουν τους γέροντες γονείς των, τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες των και να μην τις νυμφεύονται. Επεισε τους Ινδούς να λατρεύουν τους Θεούς της Ελλάδας, τους Σκύθες να θάβουν τους νεκρούς των αντί να τους τρώγουν.
Ετσι ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε να εξημερώσει την Ασία και να διαδώσει τον Ελληνικό πολιτισμό από τον Ελλήσποντο ώς την Ινδία. Κατάφερε να εφαρμόσει το πολιτειακό σύστημα του Ζήνωνος, του Ιδρυτή της στωικής φιλοσοφίας. Δηλαδή, να μήν κατοικούν οι άνθρωποι κατά πόλεις χωρισμένες, με διαφορετικούς νόμους, αλλά να θεωρούνται όλοι οι άνθρωποι συμπολίτες ( ΑΝ και από διαφορετικά έθνη ) και πολίτες του ίδιου κράτους και να υπάρχει μία τάξη και ένα δίκαιο για όλους.
Αυτό ο Ζήνων το διατύπωσε σαν ένα όνειρο για επίτευξη, σαν μια διδασκαλία προς εφαρμογή, την Φιλοσοφική Πολιτεία. Ο Μέγας Αλέξανδρος το εφάρμοσε στην πράξη.
Δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Αριστοτέλη, να φέρεται στους Ελληνες σαν Βασιλιάς και στους υπόλοιπους σαν τύρρανος. Αλλά, θεωρώντας τον εαυτό του ως απεσταλμένο του θεού και ρυθμιστή εθνών, ένωσε όλους τους λαούς, με την πειθώ ή με τη βία και κατάφερε τη συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικά ήθη και έθιμα, θρησκεία και νοοτροπία, έτσι ώστε να θεωρούν σαν συγγενείς τούς αγαθούς και τους κακούς σαν ξένους. Προωθούσε την αντίληψη ότι η διάκριση Ελληνας από βάρβαρο δεν στηρίζεται στα διαφορετικά ρούχα, στη διαφορετική καταγωγή και στα διαφορετικά έθιμα.
Αλλά υποστήριζε ότι Ελληνας είναι ο ενάρετος, ενώ βάρβαρος είναι ο κάκιστος.
Ο Μέγας Αλέξανδρος λοιπόν θέλησε να καταλάβουν οι άνθρωποι πως οι διαφορές μεταξύ των λαών είναι τελείως επιφανειακές και πρέπει να υπάρχει σεβασμός και κατανόηση στα διαφορετικά ήθη και έθιμα, στα διαφορετικά πιστεύω και όπως γράφει ο Πλούταρχος : Ο Αλέξανδρος πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι βασιλεύονται από το θεό γιατί η υπάρχουσα στον καθένα δύναμη » του άρχειν και εξουσιάζειν » είναι θεία. Οτι ο θεός είναι κοινός πατέρας όλων, αλλά κυρίως αναγνωρίζει σαν δικά του παδιά τους άριστους. Ιδρυσε και θεμελίωσε περίπου 70 πόλεις, οι οποίες αποτέλεσαν κέντρα ανάπτυξης και διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού. Θαυμαστό παράδειγμα είναι η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μία πόλη που έμελλε να γίνει με την αρχική ώθηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου πνευματική μήτρα της Ελληνιστικής περιόδου, αλλά και της μετέπειτα χριστιανικής επικράτησης.
Είδε σε «όνειρο» το σημείο όπου έπρεπε να χτιστεί η πόλη και έδωσε διαταγές να γίνουν τέτοια έργα τα οποία θα αποτελούσαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί και να γίνει μία πόλη αντάξια του Ιδρυτή της.
Δικαιολογημένα λοιπόν μπορεί να παρομοιαστεί με έναν Θησέα, Ιδρυτή της Αθήνας, με έναν Περσέα, Ιδρυτή των Μυκηνών, με τον Ρωμύλο και το Ρώμο, Ιδρυτές της Ρώμης.
Ο Πλούταρχος γράφει: και διέταξε να χαράξουν το σχέδιο της πόλης προσαρμόζοντάς το στην τοποθεσία. Και επειδή δεν υπήρχε λευκό χώμα, πήραν αλεύρι και σχημάτισαν στη μαύρη γή μία κυκλική καμπύλη της οποίας την περιφέρεια όριζαν ευθείες βάσεις που, ξεκινώντας σαν από στρόγγυλο κράσπεδο και σχηματίζουν χλαμύδες και ίσες στο μέγεθος συνέπιπταν μεταξύ τους.
Ο τρόπος σχεδίασης και ορισμού του σημείου ίδρυσης της πόλης φανερώνει γνώσεις και εφαρμογή αντιλήψεων Ιδρυτή πόλης που συναντάμε μόνο σε ίδρυση Ναών ή Ιερών πόλεων.
Εκεί δεν παίρνονται υπόψη μόνο γεωγραφικοί παράγοντες, αλλά και οδηγίες που έχουν σχέση με την Ιερότητα του χώρου. Είναι γνωστό πως στην ακολουθία του Αλέξανδρου βρισκόταν πλήθος ανθρώπων του πνεύματος. Από τον μάντη Αρίστανδρο μέχρι τον γυμνόσοφο Κάλανο.
Ο Αλέξανδρος είχε μεγάλη εκτίμηση στους φιλοσόφους και τους συμπεριφερόταν ανάλογα.
Ο Πλούταρχος γράφει : Είναι ίδιον ψυχής φιλοσόφου να αγαπά την σοφία και μάλιστα να θαυμάζει σοφούς άνδρας. Κανείς άλλος από τους Βασιλείς δεν έμοιασε τον Αλέξανδρο ως προς αυτό. Είναι γνωστή η Αγάπη του για τον Αριστοτέλη και η εκτίμηση που είχε για τον μουσικό Ανάξαρχο. Στον Πύρρωνα τον Ηλείο, όταν τον είδε για πρώτη φορά, του έδωσε 10.000 χρυσά νομίσματα, στον Ξενοκράτη, μαθητή του Πλάτωνα, έστειλε 50 τάλαντα δώρο, τον Ονησίκριτο, μαθητή του Διογένη, διόρισε άρχοντα των κυβερνητών του στόλου. Πλήθος άλλων προσφορών και δωρεών αποδει-κνύουν όχι μόνο την γεναιόδωρη φύση του Μ.Αλέξανδρου γενικά, αλλά την γεναιοδωρία του ειδικά προς τους φιλόσοφους. Μιά γεναιοδωρία που πήγαζε από μιά ψυχή που έδινε περισότερη αξία στα πνευματικά αγαθά από ότι στα υλικά.
Οταν ξεκίνησε την εκστρατεία για την Ασία δώρισε όλα τα υπάρχοντά του και κράτησε για τον εαυτό του μόνο » Ελπίδα «.
Μετά τη νίκη επί του Δαρείου και αφού ανακυρήχθηκε Βασιλιάς της Ασίας, ήρθαν στην κατοχή του στρατού τόσα πλούτη, που οι Μακεδόνες άρχισαν να ζούν μέσα στην πολυτέλεια.
Αποτέλεσμα ήταν η μαλθακή ζωή των στρατιωτών και ιδιαίτερα των Αξιωματικών του Αλέξανδρου.
Αποφάσισε λοιπόν, λίγο πρίν την εκστρατεία για την Ινδία, να δωρίσει όλα τα πλεονάζοντα υλικά αγαθά και να κάψει όλα όσα του ήταν εμπόδιο για την εστρατεία.
Το ίδιο έκαναν και οι Αξιωματικοί του αφού έβλεπαν το παράδειγμα ενός ανθρώπου που όχι μόνο τους έλεγε ποιό ήταν το σωστό, αλλά αυτός πρώτος το εφάρμοζε.
Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η καθημερινή ζωή του.
Οταν δεν πολεμούσε, ακόμα και κατά τη διάρκεια που βρισκόταν σε πορεία, αυτός εκπαιδευόταν στα όπλα, ανεβοκατέβαινε από άρματα και άλογα, πήγαινε κυνήγι και γενικά βρισκόταν σε μιά διαρκή εγρήγορση. Κάτι που συνέβαινε και κατά τη διάρκεια της μάχης.
Στο Γρανικό ένα σπαθί, κόβοντας την περικεφαλαία του, έφτασε μέχρι το τριχωτό του κεφαλιού του.
Στην Γάζα δέχθηκε ένα βέλος στον ώμο. Στη Μαράκανδα ένα βέλος έσπασε το κόκαλο της κνήμης του. Στην Υρκανία χτυπήθηκε από λίθο, χάνοντας την όρασή του για πολλές ημέρες.
Στη μάχη του Ισσού πληγώθηκε από ξίφος στο μηρό. Στη χώρα των Μαλλών ένα βέλος τρύπησε το στήθος του και δέχτηκε χτύπημα από λοστό στο κεφάλι.
Και για όλους αυτούς τους τραυματισμούς ήταν πολύ υπερήφανος.
Τους θεωρούσε σαν απόδειξη της ανδρείας του και της γενναιότητάς του.
ΑΝ και Βασιλιάς έμπαινε πρώτος στην μάχη, δίνοντας το παράδειγμα στους στρατιώτες του.
Ενας Βασιλιάς που δεν ήξερε μόνο να διατάζει αλλά και να εκτελεί ο ίδιος τις διαταγές που έδινε. Θεωρούσε πως η μεγαλύτερη νίκη που μπορεί να πετύχει κάποιος είναι η νίκη στον εαυτό του για να μπορεί να τον ελέγχει. Αποτέλεσμα αυτής της νίκης του Αλέξανδρου είναι η εγκράτειά του προς τις ηδονές.
Δεν δέχθηκε καμία γυναίκα δίπλα του παρά μόνο αυτήν που είχε παντρευτεί.
Αν και πολλές φορές οι φίλοι του τον παρότρυναν να γευτεί την ηδονή με διάφορες γυναίκες ή αγόρια. Ηταν τόσο εγκρατής και μεγαλόψυχος που ανάγκασε τον Δαρείο, τον Βασιλιά που ουσιαστικά κατέστρεψε, να δηλώσει: Θεοί, προστάτες της γέννησης των ανθρώπων και της τύχης των Βασιλέων, δώστε να μην εγκαταλείψω την τύχη των Περσών, αλλά αφού νικήσω να ανταμείψω τις ενέργειες του Αλέξανδρου, τις οποίες νικημένος δέχθηκα από αυτόν στους πιό αγαπημένους μου. Αν όμως έφτασε κάποιος χρόνος μοιραίος, από θεία εκδίκηση και μεταβολή να πάψει η βασιλεία των Περσών, κανείς άλλος άνθρωπος ας μην καθήσει στον θρόνο του Κύρου πλήν του Αλέξανδρου. Αυτή τη δήλωση την έκανε αφού έμαθε την μεγαλόψυχη συμπεριφορά του Αλέξανδρου προς την οικογένειά του που είχε αιχμαλωτίσει.
Ο Αρριανός γράφει πως ο Αλέξανδρος εγκαθιστούσε τη Δημοκρατία ως πολίτευμα σε κάθε χώρα που κατακτούσε. Μιά Δημοκρατία που βοηθούσε στη λειτουργία των τοπικών θεσμών κάθε πόλης, κάτω όμως από μιά κοινή Αρχή. Καταργούσε τους υπερβολικούς φόρους και κατάφερνε να κατακτά εκπολιτίζοντας και όχι καταστρέφοντας.
Το μόνο που κατέστρεφε ήταν το παλιό, αυτό που είχε φθαρεί και δεν δεχόταν να αλλάξει προς το καλύτερο. Εδινε περισότερη σημασία στις ουσιαστικές δυνάμεις του ανθρώπου, όπως τη σοφία, τη δικαιοσύνη, τη μεγαλοψυχία, την Ανδρεία, ανεξάρτητα ΑΝ αυτός ήταν εχθρός ή φίλος.
Ετσι όταν καταλάβαινε πως ο κυβερνήτης της πόλης που κατακτούσε ή ο βασιλιάς του έθνους το οποίο νικούσε είχε αυτές τις αρετές, τον διόριζε πάλι άρχοντα, ανεξάρτητα αν είχε παραδοθεί ή νικηθεί μετά από μάχη.
Δίκαια λοιπόν ο Πλούταρχος γράφει :
Εάν δε μέγιστος έπαινος της φιλοσοφίας είναι ότι σκληρά και αμόρφωτα ήθη εξημερώνει και εξευγενίζει, ο Αλέξανδρος φαίνεται ότι εξεπολίτισε τόσους λαούς αγρίους και ατίθασους που δικαίως δύναται να θεωρηθεί φιλόσοφος.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ "ΦΑΙΔΩΝΑ" ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ (ΓΝΩΘΙ Σ΄ΑΥΤΟΝ)
"Δεν λέγαμε προηγουμένως και τούτο, ότι η ψυχή χρησιμοποιεί το σώμα στην εξέταση κάποιου πράγματος ή μέσω της όρασης ή μέσω της ακοής, ή κάποιας άλλης αίσθησης, γιατί αυτό σημαίνει μέσω του σώματος, δηλαδή να εξετάζεις κάτι δια των αισθήσεων, τότε μεν έλκεται από το σώμα σε πράγματα που δεν είναι αμετάβλητα και η ίδια (η ψυχή) πλανιέται, ζαλίζεται, ταράσσεται, επειδή αγγίζει τέτοια πράγματα. - Μάλιστα. - Όταν όμως μόνη της εξετάζει, πηγαίνει προς τα εκεί, στην καθαρή αλήθεια, σε αυτό που είναι αμετάβλητο, αιώνιο και αθάνατο. Και καθώς είναι σχετική με αυτό πάντα ενώνεται μαζί του, όταν μείνει μόνη της, όταν μπορεί και παύει να ξεγελιέται. Και αυτό που τότε της συμβαίνει δεν ονομάζεται φρόνησις; - Σωκράτη λες την αλήθεια με ωραίο τρόπο. "
" Η ψυχή του αληθινού φιλοσόφου απέχει από τις ηδονές, από τις επιθυμίες, από τις λύπες και τους φόβους, όσο μπορεί περισσότερο επειδή σκέπτεται ότι όταν κάποιος πολύ ευχαριστηθεί, ή πολύ επιθυμήσει ή γενικώς πολύ αισθανθεί, τότε κανένα κακό δεν παθαίνει, αλλά κάτι μεγαλύτερο (παθαίνει) και χειρότερο χωρίς να το καταλαβαίνει. - Πως το εννοείς αυτό Σωκράτη; - Κάθε ηδονή και λύπη είναι καρφί που διαπερνά την ψυχή και την ενώνει με το σώμα. Και τότε (η ψυχή) αναγκάζεται να νομίζει για αληθινά εκείνα που παραδέχεται το σώμα ως αληθινά. Επειδή λοιπόν συμφωνεί με το σώμα, αναγκάζεται και γίνεται ομότροπος και ομότροφος με το σώμα, έτσι ώστε να μην πηγαίνει ποτέ καθαρή στον Άδη. Μετά γρήγορα ξεπέφτει σε άλλο σώμα και για αυτό παραμένει αμέτοχη της συναναστροφής με το Θεϊκό κάλλος."
Στίχοι: 79 c,d,e. - 83 b,c,d
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ : ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ - Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ...
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ : ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ - Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ...: Αρίστιππος ο Κυρηναίος Η φαινομενολογία ως ...
Αυτόχθονες Έλληνες: Πώς το Πανελλήνιο Σοσιαληστρικό Κίνημα κατέστρεψε ...
Αυτόχθονες Έλληνες: Πώς το Πανελλήνιο Σοσιαληστρικό Κίνημα κατέστρεψε ...: Του James Petras* Global Research, 05/07/2011 «Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει αγοραστεί. Eίναι νοικιασμένος. Πουλάει επιχειρήσεις του ε...
Αυτόχθονες Έλληνες: Εθνική αποδόμηση και η "γνωστή παρέα" της ιστορίας...
Αυτόχθονες Έλληνες: Εθνική αποδόμηση και η "γνωστή παρέα" της ιστορίας...: Του Νίκου Δαπέργολα * Είναι γνωστή πλέον η ιστορία με τη λεγόμενη αποδομητική σχολή, δηλαδή μια ομάδα λόγω μεν ιστορικών, έργω δε γραικύλ...
Αυτόχθονες Έλληνες: ΣΥ.ΡΙΖ.Α: ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ.
Αυτόχθονες Έλληνες: ΣΥ.ΡΙΖ.Α: ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ.: ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ? ΠΟΙΟΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ? ΠΟΙΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥΣ? ΑΣ ΑΝΑΛΥΣΟΥΜΕ ΕΚΤΕΝΕΣΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΝΤΟΚΟΥΜΕ...
Αυτόχθονες Έλληνες: ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ
Αυτόχθονες Έλληνες: ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΙΗΣΟΥΣ: ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ Ἕν μόνον ἀγαθόν εἶναι, τήν ἐπιστήμην, καί ἕν μόνον κακόν, τήν ἀμαθίαν. Υπάρχει ένα μόνο καλό, η γνώση, και ένα μόνο κακό, η αμά...
Αυτόχθονες Έλληνες: Τὰ εἰς ἑαυτὸν
Αυτόχθονες Έλληνες: Τὰ εἰς ἑαυτὸν: ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ 202. – Τὰ εἰς ἑαυτὸν 2.17, 3.10, 7.3 (α) 1 [2, 17] Της ανθρώπινης ζωής η διάρκεια όσο μια στιγμή, η ουσία τη...
Νίτσε: Περί Αλήθειας και Ψεύδους υπό εξωηθική έννοια
«Σε κάποια απόμερη γωνιά του εκχυμένου σε αναρίθμητα λαμπυρίζοντα ηλιακά συστήματα σύμπαντος, υπήρξε μια φορά και έναν καιρό ένα αστέρι, πάνω στο οποίο ευφυή ζώα επινόησαν τη γνώση. Ήταν η πιο υπερφίαλη και η πιο απατηλή στιγμή της 'Παγκόσμιας ιστορίας', αλλά ήταν βέβαια μονάχα μια στιγμή. Έπειτα από λιγοστές ανάσες της φύσης, το αστέρι πάγωσε και τα δαιμόνια ζώα έπρεπε να πεθάνουν».
Το έργο «Περί αλήθειας και ψεύδους υπό εξωηθική έννοια» εκδίδεται το 1872 και αποτελεί δημιούργημα της πρώιμης περιόδου του φιλοσόφου. Ο Νίτσε ξεκαλουπώνει σ’ αυτό την ισχύουσα αλήθεια και υψώνει τις νέες της αξίες που προάγουν την δύναμη του εαυτού.
Αρχικά, καυτηριάζεται η τάση για ανθρωποκεντρισμό. Ο άνθρωπος είναι ένα τυχαίο, εφήμερο, ευάλωτο και μάταιο ον όπως διαφαίνεται: «…πόσο οικτρός φαίνεται ο ανθρώπινος νους μέσα στην φύση, πόσο αμυδρός και φευγαλέος, πόσο άσκοπος και τυχαίος». Το μέσο που μεταμορφώνει τις παραπάνω αδυναμίες του και τον διατηρεί στην ζωή είναι ο νους: «ο νους ως μέσον για την διατήρηση του ατόμου αναπτύσσει τις κύριες δυνάμεις του στην προσποίηση». Αυτός οικοδομεί μια αυταπάτη που παρέχει στον άνθρωπο την αντίληψη της κεντρικής του θέσης στον κόσμο, καθώς και τα όπλα επικράτησης απέναντι στο άλλο. Από την συγκεκριμένη λειτουργία του νου προέκυψε και η κοινωνική συνθήκη ειρήνης με άλλους ανθρώπους. Δεν θα ήταν δυνατός ένας πόλεμος ακόμη και με το είδος του. Όμως η κοινωνικότητα έκρυβε και την τάση προς την αλήθεια. Αυτή θα έθετε τους πρώτους νόμους με τις λέξεις και θα συνέδεε τις σχέσεις που αναπτύσσονταν μεταξύ των ανθρώπων. Ποιά είναι όμως ακριβώς η λειτουργία της γλώσσας; Τί είναι μια λέξη;
Κατά τον Νίτσε, ο άνθρωπος δέχεται ένα νευρικό ερέθισμα με την μορφή εικόνας, που στην συνέχεια μετασχηματίζεται σε φωνή. Οι λέξεις της φωνής αυτής δεν μπορούν, όπως νομίζει ο άνθρωπος, να αποτυπώσουν τα πράγματα καθ’ αυτά. Αντίθετα αποτελούν την δεύτερη μεταφορά των πραγμάτων. Η πρώτη είναι η εικόνα του ερεθίσματος.
Στην συνέχεια, με την χρήση των μεταφορών ο νους σχηματίζει έννοιες. Αυτές προκύπτουν από την αφαίρεση του εξατομικευμένου πράγματος. Δηλαδή μια μεταφορά που δημιουργήθηκε από το πρώτο βίωμα, προσαρμόζεται τώρα ως έννοια στα επόμενα «δια της εξίσωσης του άνισου». Δίνεται μορφή στα ερεθίσματα. Με τον τρόπο αυτό πολλές φορές όμως, ο άνθρωπος διαλύει μια εικόνα του, μια εποπτεία με την έννοια. Αυτό συμβαίνει γιατί χάνεται η μοναδικότητα και η κινητικότητα της εμπειρίας. Τότε αν οι έννοιες δεν είναι αληθινές, τί είναι αλήθεια για τον Νίτσε;
Ο φιλόσοφος ορίζει την αλήθεια ως ένα σύνολο μεταφορών με τα πρωταρχικά καλλιτεχνικά-ποιητικά χαρακτηριστικά τους. Από την στιγμή όμως που ο άνθρωπος θέλησε να στερεοποιήσει τα πάντα και να μετατρέψει όλον τον κόσμο σε άνθρωπο οδηγήθηκε σε μάταιη πλάνη. Ο Νίτσε λέει ναι στην πλάνη, στην πλάνη όμως που δημιουργεί ο καλλιτέχνης άνθρωπος με την αισθητική του συμπεριφορά. Αποκαθαίρεται η καθ’ αυτή αιτιότητα των πραγμάτων, καθώς το υποκείμενο και το αντικείμενο είναι δύο κόσμοι διαφορετικοί. Μόνο υπαινιγμούς μπορούμε να κάνουμε για την σχέση τους. Γι’ αυτό και η επιστήμη, για τον φιλόσοφο, αναφέρεται απλά στα αποτελέσματα των φυσικών νόμων και όχι στην ουσία τους.
Στο σημείο αυτό, πρέπει να θυμηθούμε ότι η ορμή του ανθρώπου για μεταφορές του παρέχει και την ξεχωριστή διάστασή του. Αυτές, με τα γόνιμα χαρακτηριστικά τους, μπορούν να τον εφοδιάσουν με μια άλλου είδους αλήθεια. Ο Νίτσε για την αναζήτησή της δείχνει σημαντικά πεδία δράσης, τον μύθο και την τέχνη. Για τον μύθο λέει χαρακτηριστικά στην Γέννηση Της Τραγωδίας: «Ο μύθος, λοιπόν, για μας σημαίνει προστασία από την μουσική, και για κείνην πάλι είναι η μεγαλύτερη απελευθέρωση. Γι’ αυτό και η μουσική απονέμει στον μύθο, ως αντίδωρο, μια τόσο διαπεραστική και πειστική μεταφυσική σημασία, που ο λόγος και η εικόνα μόνα τους, χωρίς αυτή τη μοναδική βοήθεια, δεν θα μπορούσαν να την φτάσουν΄ και κυρίως χάρη σ’ αυτήν διαπερνά τον τραγικό θεατή αυτό το βέβαιο προαίσθημα μιας υπέρτατης χαράς, στην οποία φτάνει κανείς από την οδό που περνάει από την πτώση και την απόρριψη, έτσι που να νομίζει, ότι ακούει να του μιλάει καθαρά, η πιο εσωτερική άβυσσος των πραγμάτων.» Επιχειρεί με τέτοιου είδους δράσεις να υψώσει τις διαισθήσεις που μπορούν να «ζευγαρώσουν τα πιο ξένα» και να αυξήσουν τα όρια που καλούπωσαν οι έννοιες. Τώρα οι λέξεις βοηθούν την διαίσθηση, από την οποία όμως, πολλές φορές προκύπτει αφωνία.
Τέλος, ο φιλόσοφος διακρίνει δύο ειδών ανθρώπους, τον διαισθητικό και τον λογικό. Ο λογικός ορίζεται ως αυτός που γνωρίζει να αντιμετωπίζει τις βασικότερες ανάγκες με την πρόνοια, την ευφυία και την κανονικότητα, ενώ ο διαισθητικός αυτός που παραβλέπει τις ανάγκες αυτές και δεν εκλαμβάνει ως πραγματική παρά μόνον την ζωή που έγινε με την προσποίηση, επίφαση και ωραιότητα. Αυτός «παιχνιδίζει με την σοβαρότητα», αυθυπερβαίνεται και συμμετέχει στην θεϊκή ζωή. Την λύτρωσή του την πετυχαίνει μέσα από την οδύνη. Κραυγάζει μέσα σε αυτήν από πόνο τόσο έντονα όσο έντονη είναι και η ευτυχία που βγαίνει από αυτόν. Αντίθετα, ο λογικός προσποιείται όχι δημιουργικά, αλλά με την υποτιθέμενη συμμετρία των εννοιών. Και όταν πονά είναι σαν να φοράει μάσκα, δεν διακρίνονται σπασμοί στο σώμα του. Αποφεύγει το βύθισμα στα πράγματα για να μείνει στην ανώδυνη επιφάνεια. Έτσι και η χαρά του υπολογίζεται με όρους. Γι’ αυτό ο φιλόσοφος προτρέπει να πούμε ναι στην δημιουργική μεταφορά, στην θέληση, στην οδύνη και να ζήσουμε με τον τρόπο της τέχνης. Χαρακτηριστικά, κλείνοντας, είναι τα λογοτεχνικά του λόγια από την Γέννηση Της Τραγωδίας: «Ναι, φίλοι μου, πιστέψτε μαζί μου στην διονυσιακή ζωή… Η εποχή του σωκρατικού ανθρώπου πέρασε΄ στεφανωθείτε με κισσό, πάρτε θύρσους στα χέρια σας, και μην παραξενεύεστε αν η τίγρης και ο πάνθηρας έρθουνε να τριφτούν στα πόδια σας. Τολμήστε το τώρα, να είστε τραγικοί άνθρωποι: Γιατί πρέπει να λυτρωθείτε».
Βιβλιογραφία:
Friedrich Nietzsche, η αλήθεια και η ερμηνεία, περί αλήθειας και ψεύδους υπό εξωηθική έννοια, μετάφραση Θεόδωρος Πενολίδης, Εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1991
Νίτσε: Η Γέννηση της Τραγωδίας, ή ελληνισμός και απαισιοδοξία, μετάφραση: Χρήστος Μαρσέλλος, εισαγωγή: Γιώργος Φαράκλας , επίμετρο: Μάρκος Τσέτσος και Πιέρ Όσμο, βιβλιοπωλείον της «Εστίας»
Ενωμένοι Έλληνες: «Ο Ήλιος εβασίλεψε, Έλληνά μου...»
Ενωμένοι Έλληνες: «Ο Ήλιος εβασίλεψε, Έλληνά μου...»: Γράφει ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του: «Τότε έκατζε ο Γκούρας και οι άλλοι και φάγαμεν ψωμί τραγουδήσαμεν κ᾿ εγλεντ...
The Secret Real Truth: Αρχαία Ελληνικά Ονόματα γυναικών !
The Secret Real Truth: Αρχαία Ελληνικά Ονόματα γυναικών !: Συνοπτικός κατάλογος ελληνικών ονομάτων ΑΡΙΑΔΝΗ - Κόρη του βασιλιά ΜΙΝΩΑ και της ΠΑΣΙΦΑΗΣ, ερωτεύτηκε τον ΘΗΣΕΑ που τον βοήθησε να βγε...
The Secret Real Truth: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΦΤΕ ΤΟΝ ΣΤΑ ...
The Secret Real Truth: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΦΤΕ ΤΟΝ ΣΤΑ ...: ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΦΤΕ ΤΟΝ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΟΣΩΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ ΠΙΠΙΛΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΨΕΜΑ, ΠΩΣ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ...
Πάρε το σπαθί σου Μακρυγιάννη
Πάρε το σπαθί σου Μακρυγιάννη
Ξύπνα αγωνιστή της Ρωμιοσύνης!
Σήκω, η Πατρίδα σε γυρεύει,
βάλε τη στολή της αντρειωσύνης.
Η Ελλάδα πάλι κινδυνεύει.
Λύκοι προβατόσχημοι τη ζώνουν,
με την προσωπίδα της φιλίας,
τ' άγια της φυλής μας βεβηλώνουν,
πολεμούν τα κάστρα της θρησκείας.
Τάφηκαν οι μνήμες των ηρώων,
σκόνες λησμοσύνης τις σκεπάσαν,
ήρθαν καραβάνια των εμπόρων,
τις σεπτές εικόνες ξεκρεμάσαν.
Σήκω, Στρατηγέ των οραμάτων,
όρθωσε τ΄ ανάστημα σαν πρώτα,
χάνετ' η γεννήτρα των θαυμάτων,
σβήνουν των ονείρων της τα φώτα.
Πάρε το σπαθί το τιμημένο,
να χτυπήσεις τα άγρια θηρία.
Διώξε το γραικύλο και τον ξένο,
που κακοποιούν την ιστορία.
Θύμισε και πάλι στα παιδιά σου,
ποια ζωή αξίζει να βιώνουν,
δείξε τα εφτά τα τραύματά σου,
που μοιλούν για όσα μας ενώνουν.
Πες μας για τ΄αγνά ιδανικά σου,
τη βαθιά σου πίστη στο Χριστό μας,
τους αγώνες που δωσ' η γενιά σου,
για να λυτρωθούμε απ' τον εχθρό μας.
Ξύπνα, Μακρυγιάννη, της θυσίας,
της φιλοπατρίας και του θάρρους.
Σπεύσε στις κραυγές της αγωνίας,
για να διώξεις πάλι τους βαρβάρους.
Σωτηρίας Δημητρίου-Αργυρίου.
πηγή: Η ζωή του παιδιού.
Αρχαία Ελληνικά: Αριστοτέλης: ο πάνσοφος του αρχαίου κόσμου
Αρχαία Ελληνικά: Αριστοτέλης: ο πάνσοφος του αρχαίου κόσμου: Αριστοτέλης ο Έλληνας φιλόσοφος που εξήγησε στην εποχή του πρακτικά τα πάντα! Μαθητής του άλλου ογκόλιθου του αρχαιοελληνικού πνεύματο...
Αλάτι Ιμαλαΐων: Ευεργετικό ή προϊόν διαφήμισης;
Περνούσαν οι μέρες κι ενώ δεν έβλεπα τρανταχτές μπαρούφες να κυκλοφορούν (και καλά τώρα), έπεσα σε κάτι, που να πω την αλήθεια το περίμενα ότι κάποια στιγμή θα έβγαινε. Επέλεξα συμβολικά να αλλάξω μόνο μία λέξη από τον τίτλο που κοσμεί τα συνωμοσιολογικά αυτά άρθρα επεξηγώντας παρακάτω και τον λόγο.
Γέμισε η Ελλάδα με ροζ αλάτι Ιμαλαΐων!. Και ξαφνικά το βρίσκεις παντού -από τη λαϊκή μέχρι μικρομάγαζα και σούπερ μάρκετ.Λένε ότι είναι καλό, γιατί δεν ανεβάζει της πίεση!
«Η συγκομιδή γίνεται στα βουνά των Ιμαλαΐων. Οι κρύσταλλοι πλένονται σε άλμη και ύστερα αφήνονται στον ήλιο να στεγνώσουν φυσικά».
Που πλένεται και με τι νερό και που απλώνεται; Ξέρετε ότι η Κίνα είναι από τις πιο μολυσμένες περιοχές και ότι τα Ιμαλάια βρέθηκαν να είναι μπίμπα σε αρσενικό, μόλυβδο και άλλα;
Ύστερα, όσο πιο πάνω πάνω έχει συλλεχθεί το αλάτι, τόσο πιο φτηνό, αλλά τόσο και πιο βρώμικο. Άρα όλο αυτό που βρίσκεις σε μάρκετ και … περίπτερα είναι σκέτο δηλητήριο!
Τελικά πόσο μυαλό έχει μείνει στον Έλληνα τον παγκοσμιοποιημένο, που πέφτει με τα μούτρα σε ό,τι του πλασάρουν; Το ελληνικό ιωδιούχο αλάτι καλής ποιότητας δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο αλάτι. Σε μικρές ποσότητες το ιώδιο είναι μάλιστα απαραίτητο για τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Και για όσους υποφέρουν από πίεση, καλό είναι να μην κόψουν “κάτι” για να την περιορίσουν, αλλά να την ρυθμίσουν με τις σωστές αναλογίες και συνδυασμούς (το σκόρδο τη ρίχνει), καθώς πολλές τροφές περιέχουν αλάτι.
Τελικά αυτή η ροζ μόδα που έχει επιβληθεί παγκόσμια, μήπως είναι επίσης μέρος του προγράμματος μείωσης πληθυσμού; Γιατί αν δεν κάνω λάθος, από αμερική ξεκίνησε και γιατί η αμερική να θέλει να βοηθήσει ξένες οικονομίες, εκτός κι αν…
Το αλάτι Ιμαλαΐων είναι ένας όρος για το ορυκτό άλας (κοινώς γνωστό ως ορυκτό αλάτι) από το Πακιστάν, το οποίο διάφορες εταιρείες στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία άρχισαν να πωλούν στις αρχές του 21ου αιώνα. Εξορύσσεται στην Khewra Salt Mine, το δεύτερο μεγαλύτερο ορυχείο αλατιού στον κόσμο, που βρίσκεται στην Khewra, Jhelum District, Punjab και στο Πακιστάν στους πρόποδες του Salt Range, περίπου 300 χλμ από τα Ιμαλάια, και 160 χιλιόμετρα από το Ισλαμαμπάντ, και 260 χλμ από τη Λαχώρη. Το άλας μερικές φορές παρουσιάζεται σε ένα κοκκινωπό ή ροζ χρώμα, με ορισμένους κρυστάλλους να έχουν ένα υπόλευκο προς διαφανές χρώμα.
Το 2003 η Βαυαρική υπηρεσία προστασίας των καταναλωτών Bayerisches Landesamt für Gesundheit und Lebensmittelsicherheit (η Βαυαρική Κρατική Υπηρεσία για την Υγεία και την Ασφάλεια των Τροφίμων), ανέλυσε 15 δείγματα από αλάτι Ιμαλαΐων που πωλούνται στη Γερμανία και μπόρεσε να ανιχνεύσει τουλάχιστον δέκα διαφορετικά ορυκτά, εκτός από το χλωριούχο νάτριο (98% ). Το πρακτορείο ανέφερε ότι τα άλατα προέρχονται από το Πακιστάν και μπορεί, όπως και όλα τα άλατα, να προκαλέσουν υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση), αν υπερκαταναλωθούν.
Η χημική σύνθεση του άλατος Ιμαλαΐων περιλαμβάνει 95-96% χλωριούχο νάτριο, μολυσμένο με 2-3% και μικρές ποσότητες από δέκα άλλα ορυκτά. Το ροζ χρώμα οφείλεται στο οξείδιο του σιδήρου.
(το είδαμε στο makeleio, επίσης μπορείτε να βρείτε διάφορες μορφές του άρθρου με αρκετές προσθαφαιρέσεις που αφορούν το νόημα)
Τι καλύτερο όταν καταρρίπτεις 2 μύθους σ’ ένα άρθρο; Αρχικά θα καταρρίψουμε τους ισχυρισμούς του συγκεκριμένου κειμένου και στη συνέχεια θα το πάμε λίγο παραπέρα. Τα τελευταία άρθρα, συνωμοσιολογικού περιεχομένου, τείνουν να αυτοαναιρούνται. Προφανώς και ο “αρθρογράφος” πιστεύει ότι τα Ιμαλάια είναι ένας ραδιενεργός λόφος στο πιο μολυσμένο χωριό της Κίνας κι ότι η Ασία είναι κάτι σαν την Πελοπόννησο (σε έκταση). Αφού λοιπόν ξεκινάει το παραλήρημα, υπογραμμίζει ότι το “ροζ αλάτι των Ιμαλαΐων που παράγεται από τη μολυσμένη Κίνα” παράγεται στα ορυχεία αλατιού στο Πακιστάν (στα οποία και παράγεται). Οκ. Νομίζω πως δεν χρειάζεται περισσότερος σχολιασμός, καθώς ενώ λέει ότι “οι συγκεκριμένες περιοχές είναι μολυσμένες και με ρίπους” εν τέλει μας κάνει “το αλάτι προέρχεται από το Πακιστάν”, εκτός κι αν ο “αρθρογράφος” θεωρεί ότι τα Ιμαλάια είναι ενιαία χώρα ή ότι είναι το ίδιο πράγμα με τον σκουπιδολόφο του εξοχικού του.
Στη συνέχεια μπορούμε να δούμε ότι πέρα από τους ψεκασμούς και τα χημικά εμβόλια, οι Αμερικάνοι προσπαθούν να μας εξοντώσουν και με ροζ αλάτι. Όχι πως έχω κάποιο θέμα με το χρώμα , αλλά ο “αρθρογράφος” φαίνεται ότι μπέρδεψε μια φράση που είδε στην ελληνική wikipedia η οποία λέει «Η χημική σύνθεση του άλατος Ιμαλαΐων περιλαμβάνει 95-96% χλωριούχο νάτριο, μολυσμένο με 2-3% και μικρές ποσότητες από δέκα άλλα ορυκτά.». Η λέξη μολυσμένη δεν σημαίνει στην προκείμενη περίπτωση “ραδιενεργό” ή “θανατηφόρο” αλλά ότι το αλάτι δεν είναι καθαρό χλωριούχο νάτριο, π.χ. το μαγειρικό αλάτι αποτελείται από 97% έως 98% χλωριούχο νάτριο, αλλά ότι υπάρχουν σε πολύ μικρές ποσότητες κι άλλα συστατικά μέσα του, όπως και σ’ οποιοδήποτε αλάτι. Ένα είναι σίγουρο ότι με το να δοκιμάσεις αλάτι Ιμαλαΐων δεν πεθαίνεις. Έχω δοκιμάσει και ζω ακόμα, βέβαια εδώ πρέπει να παραθέσω και την άποψή μου.
Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη να βρίσκουμε “άγνωστα” και μαγικά πράγματα τα οποία θα μας προσφέρουν κάτι ξεχωριστό. Με λίγη καλή διαφήμιση εμείς σπεύδουμε να τα δοκιμάσουμε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι συνηθέστερες αντιδράσεις όταν βλέπουμε κάτι εξωτικό με περίεργο όνομα και ωραίο χρώμα, είναι δύο. Η πρώτη αντίδραση είναι να νομίζουμε πως αυτό το χρωματιστό πράγμα θα μας κάνει στείρους και θα μας κάνει να ψηφίσουμε αλουμινάτους και η δεύτερη είναι να τρέξουμε και να το αγοράσουμε. Ας μιλήσουμε ρεαλιστικά, δεν έχει σημειωθεί κανένα περιστατικό που να αποδεικνύει ότι το ροζ αλάτι μας βλάπτει και οι ελάχιστες “έρευνες” που έχουν γίνει είναι εντελώς αερολογίες της στιγμής. Το ίδιο προφανώς ισχύει και για τη θρεπτική του αξία. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να ξεχάσουμε τις φοβερές ιδιότητες της φραπελιάς πριν λίγα χρονάκια κι έτσι με την ίδια επιφυλακτικότητα κοιτάμε και αυτό το νέο δήθεν superfood που διαφημίζεται (το αλάτι Ιμαλαΐων).
Σύμφωνα με τους Anand Vaidya και John P. Forman το επιτραπέζιο (κοινό αλάτι του εμπορίου) και το θαλασσινό αλάτι έχουν την ίδια περιεκτικότητα σε νάτριο με το Αλάτι Ιμαλαΐων, γεγονός που σημαίνει ότι ασκούν τις ίδιες επιδράσεις στην αρτηριακή πίεση. Οι διαφορές τους εντοπίζονται στα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά (εμφάνιση, η υφή, η γεύση και η οσμή). Ενώ βασική διαφορά τους είναι το ροζ χρώμα που χαρακτηρίζει το αλάτι Ιμαλάιων.Αξίζει να σημειωθεί πως αρκετές επιστημονικές μελέτες δεν θεωρούν το αλάτι ως μοναδικό υπεύθυνο της υπέρτασης. Εδώμπορείτε να δείτε σχετικά με το αλάτι και τους μύθους γύρω από αυτό σύμφωνα με τον Δρ. Κανδηλώρο Χάρη ο οποίος είναι Ενδοκρινολόγος, Διαβητολόγος Διδάκτωρ και τ.Επιμελητής στο Πανεπιστήμιο του Nancy.
.Το αλάτι Ιμαλάιων έχει επίσης γίνει γνωστό για την υψηλή του περιεκτικότητα σε μικροθρεπτικά συστατικά (όπως κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο). Η «υψηλή» όμως αυτή περιεκτικότητα, όπως χαρακτηρίζεται, αποτελεί μόλις το 1 έως 5% ποσοστό αστείο για να το θεωρήσει κανείς ευεργετικό, αν αναλογιστούμε τα ποσά του αλατιού που χρησιμοποιούμε στη διατροφή μας ακόμα και όταν υπερβάλλουμε. Με λίγα λόγια είναι σχεδόν το ίδιο ακριβώς πράγμα με το κλασσικό αλάτι που τρώμε, απλά εκείνο έχει και ροζ χρώμα. Ούτε μας προσφέρει κάτι παραπάνω, ούτε κάτι λιγότερο. Βέβαια ό,τι αλάτι κι αν είναι ο καθένας πρέπει να τρώει όσο του επιτρέπει η υγεία του και πάντοτε με μέτρο και χωρίς υπερβολές. Εγώ προτιμώ το κανονικό αλάτι, έχω δοκιμάσει και σε ροζ απόχρωση, αλλά γιατί να δώσεις παραπάνω λεφτά (εάν είναι ακριβότερο γιατί δεν γνωρίζω) ή να χάσεις τον χρόνο σου ψάχνοντας για αυτό, ενώ μπορείς να πάρεις άσπρο αλάτι που είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα; Εάν θες βέβαια αγόρασέ το, δεν θα σε στειρώσει ούτε θα σε κάνει υποχείριο των μασόνων.
Τα πράγματα είναι απλά, είναι δικιά σου επιλογή το χρώμα το οποίο θα χει το αλάτι στο φαΐ σου.
Σπύρος Α. – Ethereal Society
http://hyper.ahajournals.org/content/56/5/774.full.pdf
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B9
http://en.wikipedia.org/wiki/Himalayan_salt
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%B9_%CE%99%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%90%CF%89%CE%BD
15 αλήθειες του Νίκου Καζαντζάκη για τη ζωή και τον άνθρωπο
Στις 26 Οκτωβρίου του 1957, άφησε την τελευταία του πνοή ο Νίκος Καζαντζάκης.
Ο συγγραφέας που μεταφράστηκε σε περισσότερες γλώσσες από κάθε άλλο Έλληνα. Ο δημιουργός που προτάθηκε 3 φορές για το βραβείο Νόμπελ τολμώντας να εισέλθει με την κοφτερή του πένα σε ρεύματα όπως ο Χριστιανισμός και ο Κομμουνισμός.
Ο "καταραμένος" από την Ιεραρχία της Εκκλησίας στην Ελλάδα, Νίκος Καζαντζάκης, έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο έργο. Σπινθηροβόλο, εμπνευσμένο, ωμό και προκλητικό, μα απόλυτα προσαρμοσμένο στην ανθρώπινη φύση.
Ένας ύμνος στη ζωή και τον άνθρωπο. Με τις αδυναμίες, τα πάθη και τα λάθη του. Επίσημα, ο κρητικός συγγραφέας δεν έφυγε ποτέ από κοντά μας. Παραμένει το έργο του να μας θυμίζει τις απόλυτες αλήθειες της ύπαρξής μας.
«Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο».
«Τι με ρωτάς για την καρδιά του αμαρτωλού; Εγώ κατέχω την καρδιά του ενάρετου, κι είναι όλοι οι δαιμόνοι μέσα».
«Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύομαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι».
«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
«Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει».
«Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου: ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα».
«Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;».
«Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα».
«Δεν τον φοβάμαι το Θεό, αυτός καταλαβαίνει και συχωρνάει. Τους ανθρώπους φοβάμαι. Αυτοί δεν καταλαβαίνουν και δε συχωρνούν».
«Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο!».
«Η ευτυχία απάνω στη γης είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας».
«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα».
«Μια αστραπή η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε».
«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος. Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι΄ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία».
«Μια Φλόγα είναι η ψυχή του ανθρώπου· ένα πύρινο πουλί, πηδάει από κλαρί σε κλαρί, από κεφάλι σε κεφάλι, και φωνάζει: Δεν μπορώ να σταθώ, δεν μπορώ να καώ, κανένας δεν μπορεί να με σβήσει!»
Αλήθειες που πληγώνουν, εμψυχώνουν, πεισμώνουν. Αλήθειες που κορυφώνονται σε μία και μόνη φράση. Αυτή που γράφτηκε στην τελευταία του κατοικία στο Ηράκλειο της Κρήτης και κλείνει μέσα σε λίγες λέξεις, το τι ήταν ο Νίκος Καζαντζάκης και τι ήλπιζε για τον άνθρωπο.
Να φτάσει μια καθαρή ξάστερη μέρα που θα είναι απαλλαγμένος από βαρίδια, φόβους και σκιές. Μια μέρα που θα μπορεί κανείς να διατυμπανίσει πως:
«Δεν ελπίζω τίποτα. Δε φοβούμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος».
Αμήν.
Στεύη Τσούτση
Πηγή : anapnoes.gr
ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΟ"ΛΕΣΒΙΑ"!!Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ-ΜΟΥΣΑ ΣΑΠΦΩ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ
ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΟ "ΛΕΣΒΙΑ" ! ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΒΡΑΙΚΑ ΨΕΜΑΤΑ ....
Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΑ ΣΑΠΦΩ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ , ΚΑΙ Ο ΟΡΟΣ ΛΕΣΒΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΩΜΑΛΕΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ.
Σαπφώ και Φάωνας
Επειδή βλέπω και συνέλληνες να αποκαλούν την επαναστάτρια της εκάλης Καννέλη με το προσωνύμιο "λεσβία" και πέφτουν θύματα της εβραϊκής προπαγάνδας εναντίων των Έλληνων, θέλω να επισημάνω ότι αυτός ο όρος-λέξη βγήκε από τα γνωστά αυτά κέντρα που προωθούν σήμερα την ομοφυλοφιλία στον πλανήτη και από την άλλη τα ίδια κέντρα παρομοιάζουν και κατηγορούν τους προγόνους μας ως ομοφυλόφιλους για δικούς τους σκοπούς.Προσπαθούν να λασπολογούν τους Έλληνες και γι' αυτό ταύτισαν την μεγάλη μας ποιήτρια Σαπφώ από την Λέσβο με τον ομοφυλοφιλικό γυναικείο έρωτα εξ ου και ο όρος "ΛΕΣΒΙΑ" .
Οι Έλληνες δέχονται την πλέον ανθελληνική εκπαίδευση στον κόσμο.
Επειδή οι εχθροί μας δεν μπορούν να σβήσουν την Ελλάδα από τον παγκόσμιο χάρτη, επειδή δεν μπορούν να σχίσουν τις σελίδες της ιστορίας της, επειδή δεν γίνεται να απεκδυθεί ο παγκόσμιος πολιτισμός τις Ελληνικές του ρίζες, βρίσκουν μόνο μια λύση: το ψεύδος ...;
Σήμερα το όνομα της Σαπφούς είναι συνώνυμο του λεσβιακού έρωτα. Πώς όμως με πoιά βάση, ποιά λογική και για ποιούς σκοπούς μια αρχαία Ελληνίδα, μοναδική στον κόσμο, θεϊκή ποιήτρια, ισάξια του Ομήρου απορρίπτεται ως λεσβία; Στα φράγματα της ποίησής της δεν υπάρχει σαφές ίχνος λεσβιανισμού ούτε ξέρουμε αν υπήρχε ρομαντικός έρωτας μεταξύ γυναικών εκείνη την εποχή. Η Σαπφώ ζούσε σε μια κοινωνία που λάτρευε την φύση - όχι το παρά φύσιν, όπου το μέτρο και ο έντιμος βίος ήταν τρόπος ζωής "παν μέτρον άριστον".
Πώς λοιπόν ήταν λεσβία η δασκάλα που αριστοκρατικές οικογένειες από όλη την Ελλάδα εμπιστεύονταν στα χέρια της τις κόρες τους να τις διδάξει; Η γυναίκα, που όπως λέγεται, τρελά ερωτευμένη με τον Φάωνα αυτοκτόνησε πέφτοντας από ένα βράχο; Η μάνα που έγραφε στίχους για την κόρη, η ποιήτρια που ύμνησε τον γάμο περιγράφοντας τα αισθήματα των κοριτσιών που ήταν έτοιμα να γίνουν σύζυγοι και μητέρες; Που εξυμνούσε τα προτερήματα του γαμπρού και της νύφης, την αγάπη, και τον σεβασμό μεταξύ των συζύγων, την παρθενιά σαν σύμβολο τιμής των νεαρών κοριτσιών, τους θεούς; Γιατί εικασίες και υποθέσεις υπερβαίνουν του καλλιτεχνικού της έργου;
Η ποίηση της Σαπφούς με την βαθειά γνώση της ανθρώπινης ψυχής φαίνεται ενοχλούσε αυτούς που δεν συμπαθούσαν τον Ελληνισμό. Η φήμη της Σαπφούς σαν λεσβία δημιουργήθηκε ήδη από τους Ρωμαϊκούς χρόνους, τον 1 αιώνα μ.Χ., με ένα ποίημα του Οβίδιου. Οι χριστιανοί έκαψαν όλα τα ποιήματά της στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το 380 μ.Χ., πιθανόν κατά διαταγή του Πάπα Γρηγορίου Ναζιανζηνού (Gregory Nazianzen). Άλλοι λένε ότι τον 7ο αιώνα μ.Χ μερικά ποιήματά της σώθηκαν και διαβάζονταν στην Αίγυπτο και στην Πατριαρχική σχολή επί Κομνηνών.Προσπάθεια τελειωτικής εξαφάνισης κάθε ίχνους του έργου της έγινε σε μια δεύτερη μεγάλη φωτιά το 1073 μ.Χ με διαταγή του Πάπα Γρηγορίου 7ου. Το παράξενο είναι ότι τον μεσαίωνα υπήρχε ομοφυλοφιλία, με την ανεκτικότητα της εκκλησίας. Άρα τα βιβλία της Σαπφούς δεν κάηκαν επειδή η ίδια ήταν δήθεν λεσβία ή επειδή εξυμνούσε την ομοφυλοφιλία - τα βιβλία της κάηκαν και τα αγάλματα που την απεικόνιζαν καταστράφηκαν, γιατί η Σαπφώ ήταν Ελληνίδα, ελεύθερη εκφράστρια των γυναικείων αισθημάτων, του ελληνικού πνεύματος και του παγανισμού, που ήταν σε τέλεια αντίθεση με την καινούργια θρησκεία και ηθική.
Αργότερα με το ομοφυλοφιλικό κίνημα του 19ου αιώνα, ο μύθος της λεσβίας Σαπφούς αναζωπυρώθηκε. Ο Βaudelaire έγραψε το ποίημα Λέσβος και ο Verlaine το ποίημα Σαπφώ. Επειδή όμως τα ποιήματά της Σαπφούς δεν παρουσίαζαν καθαρό λεσβιακό περιεχόμενο, ήταν αναγκαίο να εφεύρουν κάποια άλλη φανταστική ποιήτρια, δήθεν σύγχρονη της Σαπφούς, που τα ποιήματα της παρείχαν αποδείξεις. Το έργο της ανεύρεσης ανέλαβε ο Βέλγος Pierre Lou"s, ποιητής και ρομαντικός συγγραφέας με γνώσεις αρχαίων Ελληνικών, στενός φίλος τους Αndre Gide, του πρώτου υπέρμαχου για τα Δικαιώματα των Ομοφυλοφίλων. Ο Lou"s διέδωσε ότι ανακάλυψε αρχαίους πάπυρους με τα ποιήματα της Μπιλίτης, σύγχρονης της Σαπφούς. Έγραψε μάλιστα και ένα βιβλίο "Τα ποιήματα της Μπιλίτης" με δήθεν μεταφράσεις των ποιημάτων της, που στην πραγματικότητα ήταν τα δικά του ποιήματα.
Το βιβλίο όχι μόνο έγινε ανάρπαστο, αλλά απετέλεσε την καινούργια λεσβιακή βίβλο της εποχής. Αργότερα η απάτη του ξεσκεπάστηκε, αλλά η ρετσινιά έμεινε και η φήμη της Σαπφούς ως λεσβία και της ομοφυλοφιλίας σαν δεδομένο στην αρχαία Ελλάδα παρέμειναν. Το 1955 η πρώτη οργάνωση για λεσβίες στην Αμερική πήρε το όνομα "Κόρες της Μπιλίτης". Μέχρι και σήμερα η Σαπφώ και ο πολιτισμός της αρχαίας Ελλάδας χρησιμοποιούνται σαν κάλυμμα, που δίνει κύρος και αξία στην προώθηση των εκάστοτε απάνθρωπων ή ποταπών σκοπών και συμφερόντων.
Κειμενο:Από την Ελληνική Αγωγή τεύχος 77
Μέχρι και πλαστογράφοι στρατεύθηκαν για να αποδείξουν την δήθεν ομοφυλοφιλική τάσι των Αιολίδων της Λέσβου. Κάποιος ονόματι Yves Battistini(5) εξέδωσε το 1996 σε Ελληνικό εκδοτικό οίκο βιβλίο με τον τίτλο εις το όποιο αναφέρει κάποιους στίχους του Ανακρέοντος. Οι στίχοι έχουν ως εξής: .Νεοελλ.απόδοσις: .
Κατά πρώτον, οι στίχοι δηλώνουν σαφέστατα ότι η Σαπφώ εδιώκετο ερωτικώς από έναν άνδρα, τον ποιητή Ανακρέοντα, ο οποίος διεκδικούσε τον έρωτά της επειδή ακριβώς δεν ήτο ομοφυλόφιλη, ενώ επειδή δεν της άρεσε ο Ανακρέων, εξ αιτίας της λευκής του κόμης, λόγω δηλαδή της ηλικίας του, ερωτοτροπούσε, όπως λέει ο ίδιος, με άλλον άνδρα προφανώς νεώτερο (και όχι με γυναίκα). Εξ άλλου, ο σοφιστής και γραμματικός του 2ου προς 3ου μ.Χ. αιώνος Αθήναιος(6) εις το έργο του γράφει πως η Σαπφώ ήτο ξακουστή ως προς τον έρωτά της επίσης για κάποιον άνδρα, ονόματι Φάωνα (και όχι με γυναίκα):
Κατά δεύτερον, ο Battistini μετέφρασε τον στίχο ως εξής: !Και είναι περιττό να πούμε πόσοι εκ των και Ελλήνων, καθηγητών και μη, υιοθέτησαν και υιοθετούν τοιούτου είδους χωρίς καν να κοιτάνε το αρχαίο κείμενο.
Βεβαίως, όλες αυτές οι απόψεις και επικρίσεις ήλθαν να προστεθούν εις την γενικοτέρα διαστρεβλωμένη, μονόχνωτη και πεζή αντίληψι των πλείστων εκ των συγγραφέων-ερευνητών, σχετικώς με τον παιδαγωγικό έρωτα και τις έννοιες εραστής και ερώμενος εις την αρχαία Ελλάδα.
Θα ήτο αρκετό, αντί να αναμασούν απόψεις τρίτων να πρόσεχαν απλώς τους ιδίους τους σχετιζομένους με το θέμα αρχαίους συγγραφείς.
Από την άλλη πλευρά όμως υπήρξαν και συγγραφείς που είδαν τον Σαπφικόν έρωτα εις την πραγματική του διάστασι, σε αυτήν δηλαδή του αγνού, παιδαγωγικού έρωτος (της Ουρανίας Αφροδίτης), ερχόμενοι έτσι εις αντίθεσιν προς τας κατηγορίας. Ο ιερεύς και φιλόσοφος Πλούταρχος(7) αναφέρει εις τα του πως όταν άκουγε στίχους της Σαπφούς και του Ανακρέοντος εις τα συμπόσια, άφηνε κάτω το ποτήρι του από σεβασμό: . Ο Μάξιμος ο Τύριος, ( ρήτωρ και φιλόσοφος του 2ου π.Χ. αιώνος υποστήριξε εις τας του ότι ο έρως μεταξύ της Σαπφούς και των μαθητριών της ήτο καθαρά φιλοσοφημένος και παιδαγωγικός παρομοιάζοντάς τον μάλιστα με τον Σωκρατικό έρωτα: .Ο σοφιστής του 2ου αιώνος μ.Χ. Λουκιανός ο Σαμοσατεύς(9), αναφέρει εις το έργο του , δηλαδή και μας εξηγεί ακριβώς για ποιόν λόγον η Σαπφώ εσυκοφαντήθη για τάχα αισχρή φιλία: . Ο λεξικογράφος Σουίδας(10), εις το ομώνυμο του 12ου αιώνος, αναφερόμενος σε τρεις από τις φίλες της Σαπφούς, την Ατθίδα, Τελεσιππα και Μεγάρα λέει: , ότι υπήρξαν δηλαδή προς αυτές συκοφαντίες για τάχα αισχρή φιλία.
Ο λεξικογράφος Ησύχιος ο Αλεξανδρεύς(11) λέει εις το περίφημο του 4ου αιώνος: , ότι έπεσαν δηλαδή κατηγορίες αστήρικτες εις τις γυναίκες της Λέσβου. Επιπλέον, υποστηρικτικός προς την Σαπφώ είναι και ο συγγραφεύς του Οξυρυγχιανού παπύρου του 3ου αιώνος μ.Χ. (Papyri Oxyrhynchus, Grenfell & Hunt) ενώ κατά τους νεωτέρους χρόνους ο Welcker (Sappho von einem herrschenden Vorurtheil befreut, 1816), ο Reinach (Pour mieux connaitre Sappho, Acad. Inscr. et Belles lettres, 1911), ο Wilamowitz (Sappho und Simonides, Brl 1912), καθώς και οι μελέτες των δικών μας Ι.Παυλιδου (Σαπφώ η Μυτιληναία, Ερλάγγη, 188 και Δ.Γρ.Βερναρδάκη (Η δεκάτη μούσα, εις ημερολόγιον Μεγάλης Ελλάδος, 1927).
Αλλά και οι συγγραφείς των καλλιτέρων εγκυκλοπαιδειών κατέληξαν, βάσει των μελετών τους, ότι οι κατηγορίες εναντίον της Σαπφούς ήσαν αβάσιμες:
α) Εγκυκλοπαίδεια Ήλιος(12): .
β) Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση(13): .
γ) Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη(14): .
δ)Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα(15): .
Όλα τα παραπάνω στοιχεία λοιπόν αποδεικνύουν ότι η δεκάτη μούσα, η θεική Σαπφώ και οι Αιολίδες της Λέσβου, δεν είχαν μεταξύ τους καμμία αισχρή φιλία παρά μόνον τον αγνό και παιδαγωγικό έρωτα, αυτόν που ο Σωκράτης θεωρούσε ένθεο.
ΠΗΓΗ: Από το βιβλίο "ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" της Δήμητρας Λιάτσα
apollonios.pblogs.gr
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ : Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ "ΛΟΓΟΥ"(ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ) ...
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ : Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ "ΛΟΓΟΥ"(ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ) ...: Η λατινική Ratio Η λατινική λέξη που αντιστοιχεί στην ελληνική λέξη "λόγος " είναι η "ratio" , στα ...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)